مهائمی، علی بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

«على بن احمد بن ابراهيم بن اسماعيل علاءالدين مهائمى دكنى هندى حنفى»، از فقيهان، متكلمان، مفسران و صوفيان هند است <ref>ر.ك: مهدوى‌راد، محمدعلى، ص52</ref> كه در سال 776ق، به دنيا آمد.<ref>ر.ك: بغدادى، اسماعيل پاشا، ج1، ص320</ref> .

وى، بزرگ‌ترين مفسر دوره اول (پيش از گوركانيان) در هند است. او نيز از جمله علماى عارف بوده كه در علوم اسلامى و نيز در عرفان عملى، يد طولى و تبحر زيادى داشته است. وى داراى ده‌ها بلكه صدها تصنيف است. اما تفسير وى كه برخى آن را بزرگ‌ترين اثر تفسيرى دوره اول ناميده‌اند، تفسير «تبصير الرحمان و تيسير المنان» نام دارد. اين اثر به نام «تفسير رحمانى» يا «تفسير مهائمى» نيز معروف است. موضوع اصلى اين تفسير، «نظم قرآن» بوده و مهائمى در آن، به مطالعه ارتباط آيات و سوره‌ها با يكديگر پرداخته است. وى آيات را به‌گونه‌اى تفسير مى‌كند كه روابط ميان آيات، از نظر محتوا و سبك، روشن گردد؛ در ضمن، او مفاهيم آيات را نيز بيان مى‌كند <ref>ر.ك: نقوى، سيد على‌محمد، ص42</ref> .

# شرح نصوص صدرالدين قونوى <ref>ر.ك: بغدادى، اسماعيل پاشا، ج1، ص730</ref>.

وی در سال 835ق، بدرود حيات گفت <ref>ر.ك: بغدادى، اسماعيل پاشا، ج1، ص320</ref> .

1. مهدوى راد، محمدعلى، «سير نگارش‌هاى علوم قرآنى (7)»، پايگاه مجلات تخصصى نور، مجله: بينات، شماره 10، تابستان 1375.