ما رواه الأساطين في عدم المجيء إلی السلاطين
ما رواه الأساطين في عدم المجيء إلی السلاطین؛ ذم القضاء و تقلد الأحكام، ذم المكس، اثر جلالالدین سیوطی (متوفی 911ق)، مجموعهای از سه رساله است که با تحقیق مجدی فتحی سید، منتشر شده است.
| ما رواه الأساطين في عدم المجيء إلی السلاطين | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده) سید، مجدی فتحی (محقق) |
| عنوانهای دیگر | ذم القضاء و تقلد الأحکام ** ذم المکس |
| ناشر | Taylor & Francis e-Library ** دار الصحابة للتراث |
| مکان نشر | مصر ** مصر - طنطا |
| سال نشر | 1411ق - 1991م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | احادیث اهل سنت - قرن ۹ ق |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP۱۲۴/۵/س۹،م۲ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
اثر حاضر، دربردارنده سه رساله از رسائل حدیثی سیوطی، به شرح زیر میباشد که در باب خود، نادر است:
- رساله نخست، پیرامون مطالب و موضوعاتی است که از علمای ثقات، گزارش شده یا به عبارت خود سیوطی: «آنچه را بزرگان و اساطین در مذمت آمدن نزد امرا و سلاطین، نقل کردهاند». از جمله مواردی که در احادیث نبوی و روایات سلف، مورد نکوهش قرار گرفته و در این رساله بدان پرداخته شده، ورود به کاخ و دربار امرا و سلاطین است؛ زیرا انسان را به بیاعتنایی نسبت به نعمتهای الهی و سکوت در برابر بدیهای آنان بهخاطر هیبت و احترام به آنها و تلاش برای جلب رضایت آنها به قیمت هزینه کردن نصوص شرعی، میکشاند[۱]؛ ولذا سیوطی در این رساله، به اهل علم توصیه مینماید که علم خود را از سوء استفاده سلاطین حفظ نموده و زندگی دنیا را بهواسطه از دست دادن آخرت، نخرند و هدایت را به گمراهی، نفروشند[۲].
- رساله دوم، در انذار و برحذر داشتن از برعهده گرفتن منصب قضاوت و حکم بین بندگان است که شاید بتوان این هشدار را بهوضوح، از حدیثی که از پیامبر(ص) نقل گردیده، دریافت که فرمودند: «من جعل علی القضاء فكأنما ذبح بغير سكين» (هرکس را به قضاوت بگمارند، گویا بدون چاقو ذبح کرده است) و معنای این حدیث، انذار از قضاوتطلبی است و روشن میکند که قضاوت، مصیبت است نه هدیه و امتحان است نه انتخاب[۳]. سیوطی در این رساله، به مسلمانان توصیه مینماید که خطر و اهمیت دستگاه قضا و عظمت آن را بدانند که ممکن است در آن، مالها از بین رفته، خونها ریخته شده و آبروها، هتک گردد و در عوض، در صورت رعایت حقوق آن، عدالت در میان مردم برقرار شده و حق مظلوم، ادا گردیده و رفع ظلم شود[۴].
- آخرین رساله، در مذمت حرامخواری بوده و توصیه و نصحیتی است برای کسانی که پولی را که حقی بر آن نیست، به مردم تحمیل میکنند و به دورغ و تهمت، مال مردم را میبلعند[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.