کرشمه عشق: مقالاتی در عرفان نوحلاجی ایران
کرشمه عشق: مقالاتی در عرفان نوحلاجی ایران تألیف نصرالله پورجوادی (متولد ۱۳۲۲ش)، پژوهشگر و نویسنده؛ کتابی است که دربردارندۀ دوازده مقاله دربارۀ تصوف عاشقانه میباشد. این تصوف از لحاظ زبان و عقاید تا حدود زیادی متأثر از آثار حسین بن منصور حلاج است و به بررسی مفاهیم کلیدی عرفان نوحلاجی میپردازد.
| کرشمه عشق: مقالاتی در عرفان نوحلاجی ایران | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | پورجوادی، نصرالله (نویسنده) |
| ناشر | فرهنگ نشر نو |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1393 |
| چاپ | اول |
| شابک | ۶-۰۳-۷۴۳۹-۹۶۴-۹۷۸ |
| موضوع | تصوف - مقالهها و خطابهها
عرفان - مقالهها و خطابهها شعر عرفاني فارسی -- تاريخ و نقد -- مقالهها و خطابهها |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 4ک9پ / 288 BP |
ساختار
این کتاب شامل دوازده مقاله مستقل است که هر یک به جنبهای خاص از عرفان نوحلاجی اختصاص دارد.
گزارش کتاب
کتاب "کرشمه عشق" مجموعهای از دوازده مقاله پژوهشی است که به بررسی عرفان نوحلاجی در ایران میپردازد. نخستین مقاله که نام کتاب نیز از آن گرفته شده، به بررسی قطعهای از حلاج میپردازد که در آن عشق به عنوان یکی از صفات ذات الهی معرفی شده است. نویسنده در این مقاله با استفاده از آرای احمد غزالی در کتاب "سوانح" به شرح ابیات عربی حلاج پرداخته است.
مقالات دوم و سوم به توضیح اصطلاحات کلیدی مذهب نوحلاجی مانند "وصال" و "دلال" اختصاص دارد. حلاج معتقد بود آخرین مرتبه عشق، فناست و عاشق برای رسیدن به معشوق باید از خود بمیرد. این مرتبه که توسط حلاج "افراد واحد" نامیده میشد، در نزد نوحلاجیان به "حقیقت وصال" معروف شد.
مقاله چهارم به مفهوم "ملاحت" در نزد نوحلاجیان میپردازد که مکمل مفهوم حسن است و به عنوان "کرشمه معشوقی" یا "آن" شناخته میشود. این مفهوم در زیباییشناسی شعرای نوحلاجی به ویژه حافظ جایگاه ویژهای دارد.
مقاله هفتم به بررسی سابقه عبارت "پیر ما" در غزل حافظ پرداخته و نشان میدهد که مراد حافظ از این عبارت، حلاج است. مقاله هشتم تفسیری از غزل معروف حافظ ارائه میدهد که در آن شاعر اسطوره قرآنی عهد الست را در عالم خیال تجربه میکند.
مقالات نهم و دهم به بررسی تأثیرپذیری سعدی از عرفان نوحلاجی میپردازند و نشان میدهند که سعدی چگونه تحت تأثیر عقاید نوحلاجی به سرودن غزل پرداخته است. مقالات یازدهم و دوازدهم نیز به موضوع معرفت و حیرت در عرفان و مأخذ تمثیلهای عرفانی در مثنوی معنوی اختصاص دارد.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات