چگونگى تقویت و تثبیت نگرش و رفتار دینى در دانش‌آموزان
| چگونگى تقویت و تثبیت نگرش و رفتار دینى در دانش‌آموزان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قائمی، علی (نویسنده) |
| ناشر | انتشارات امیری |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1374 |
| چاپ | اول |
| موضوع | تعلیم و تربیت |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | |
چگونگى تقویت و تثبیت نگرش و رفتار دینى در دانش‌آموزان، اثر علی قائمی، کتابی است ده بخشی با موضوع تربیت دینی کودکان و نوجوانان.
در این ده بخش، نخست به شرح ماهیت و منشأ رفتار مى‌پردازد و رفتار را تعریف مى‌کند و غریزه، فطرت، شرایط زیستى روانى و آموخته‌ها را از آبشخور‌های رفتار مى‌نامد. در بخش دوم، از نگرش دینى و رابطه آن با رفتار مى‌گوید و به نکات زیر اشاره مى‌کند: مفهوم نگرش دینى، پذیرش دین فطرى است، برخى از نمود‌های فطرت در کودک، تجلیات آن در نوجوانى، لزوم و ضرورت تقویت دینى(دامنه و فراگیرى مذهب، ضرورت دین، فواید و آثار دین، اهمیت آن براى این عصر). بخش سوم، شرحى است در مورد ایمان و عبادت که در آن، اساس ایمان را برمى‌شمارد و به ارکان آن اشاره مى‌کند. مراحل رشد ایمان را مى‌آورد و از شکل عبادت مى‌گوید. آنگاه به روش‌های کسب و ایجاد ایمان(راه عمل، آموزش)نظر مى‌کند.
بخش چهارم، دربارۀ روش‌های آموزش دین است و در آن پس از بازنمود دامنه معرفت از راه‌های معرفت یاد مى‌کند و به حد معرفت مى‌پردازد و اصولى را در تربیت مذهبى یادآور مى‌شود و با برشماردن چیز‌‌هایى که در تربیت مذهبى باید از آنها پرهیز شود به بخش پنجم مى‌رسد و در آن برگذارى مطلوب مراسم دینى را پیش مى‌کشد و روش‌های آن را شرح و شماره مى‌کند(تبلیغ و دعوت، علنى کردن مراسم، آرایش ظاهر، تشکیل گروه، تمرین زندگى اسلامى، ایجاد حالت آمادگى، ایجاد روح در عبادات، سهل‌گیرى و سرعت، حرکت جمعى، مسامحت و تغافل).
بخش ششم، کاوشى است در روش‌های تنفیذ برنامه‌‌های عبادى و تثبیت آموخته‌ها در کودک و جلب و جذب آنها به مراسم دینى. این روشها عبارتند از: خوشایند کردن صحنه، استفاده از لذات کامى، زمینه‌سازى براى اقناع، ذکر و داستان، دادن جایزه، استفاده از هنر و ادبیات، استفاده از عواطف، استفاده از احسان و آراستگى.
بخش هفتم، کندوکاوى است در نقش و شرایط اولیا در تقویت دینى و از رهگذر آن، اهمیت نقش اولیا را یاد مى‌کند و شرایط مربى(آگاهى، ایمان، جنبۀ الگویى و رفتارى) را برمى‌شمارد و به ضرورت خودسازى مربى اشاره مى‌کند و از بایستى تکمیل ایمان در مربى مى‌گوید.
در بخش هشتم، به رفتار و تلاش‌های مربى(به معناى عام آن)نسبت به خود، کودک و نوجوان و نیز تأمین شرایط و حفظ آنها براى انجام عبادت مى‌پردازد و توجه به عمل صالح، خلوص در رفتار، پرهیز‌های ضرورى، همزبانى با متربى، رحمت به او، دوستى با نوجوان، حفظ آبروى او و حل مسائل نوجوان را شرح مى‌دهد.
در بخش نهم، به نقش نهادها در پرورش دینى کودک و نوجوان اشاره مى‌کند. در بخش دهم از زمان آغاز تربیت دینى فرزندان یاد مى‌کند و با قابل اجرا دانستن آنچه در این کتاب آمده است، سخن را به پایان مى‌برد[۱].
پانویس
- ↑ رفیعی، بهروز، ص200-202
منابع مقاله
رفیعی، بهروز، کتابشناسی توصیفی و موضوعی تعلیم و تربیت در اسلام، انتشارات بین‌المللی هدی، تهران، چاپ اول، 1378ش