نتایج جستجو

پاورقی‌ها بسیاری از موارد را با تفاسیر دیگری، مانند تفسیر فخر رازی و طبرسی، مقایسه کرده است. گردآوردنده، از تفسیر مذکور تنها به تفسیر 1600 آیه دست یافته است

اختصاص يافته است. اين فصل داراى مقدمه‌ايست كه طى آن مؤلف به بيان مفهوم تدبّر، فرق تدبر و تفسير، فرق قرائت، تلاوت و ترتيل و غيره پرداخته است.در بخش اول، شيوه‌هاى

داده‌اند. وى، بعد از مقدمات، وارد تفسير سوره حمد، به شكل كلمه به كلمه و آيه به آيه مى‌شود و چون سوره حمد به 3 قسم تقسيم شده: قسمت اول، تا«يوم‌الدين»؛ قسمت

بقره. با این وجود نيز گاهى به نقل اقوال مبادرت مى‌ورزد؛ مانند ج 1 ص17 آيه 19 سورۀ بقره. «مركز تحقيقات و مطالعات اسلامى»، وابسته به دفتر تبليغات اسلامى حوزۀ

بزرگوار پس از چندی به نیاز شدید جامعه فارسی‌زبان به این‌گونه تفاسیر آگاه شد و بر آن شد تا با استفاده از کتاب فوق، نخستین تفسیر موضوعی قرآن به زبان فارسی را

تفسير را در پنج سال به رشته تحرير درآورده است. كتاب در هشت جلد تدوين شده است. در ابتداى جلد اول، دو مقدمه ديده مى‌شود كه به ترتيب به قلم حسن عباس زكى و

پيشينه تفسير پيش از ابوزيد ثعالبى (كه در آن تفسير و تأويل و فرق بين آن دو بيان شده است)، نياز مردم به تفسير كتاب عزيز و مشهورترين مفسرين قرآن از صحابه و پس از

معناى كلى آيات، به موارد زير پرداخته است: شأن نزول و کیفیت آن، بيان فرق تأويل و تفسير، اشاره به ناسخ و منسوخ و.... در مقدمه محقق، ابتدا به بررسى نسخ خطى

مشهور به تفسیر کبیر فخر رازی است که از مفصل‌ترین تفاسیر قرآن است. امام فخرالدین ابوعبدالله محمد بن عمر بن حسین بن حسن بن علی تیمی طبرستانی مشهور به ابن خطیب

مى‌يابند.. با نگرش عام به تفاسير اباضيه، مى‌توان اين نكته را دريافت كه كم‌وبيش اين تفاسير، به رنگ تفاسير اهل سنت و شيعه و ساير فرق اسلامى است. طبعاً همه

تصحيح قرار گرفته است، مربوط به دارالكتب المصرية به شماره 56 نوشته شده به سال 992ق مى‌باشد. و نسخه دوم مربوط به دانشگاه ادينبرگ به شماره 3688 كتابخانه تشستربيتى

باب اول مقدمه، به بررسى عصر ماتريدى پرداخته.و سپس، زندگى‌نامه مفصلى از وى، ارائه نموده است.در ادامه، به بررسى فرق و مذاهب اسلامى.، تفاسير قرآن.و همچنين

اين ميان، مباحث كلامى مصنف، توجه خواننده را به خود جلب مى‌كند، مانند ج1، ص361، ذيل آيات 102 و 103 راجع به فرق معجزه و سحر، بحث جبر و تفويض ذيل آيات 23 و

اصفهانى»، تفسير را به دو بخش (تفسير به مأثور و تفسير به رأى) تقسيم كرده و پرسيده است: تفسير راغب اصفهانى به كدام‌يك گرايش دارد؟ او قبل از پاسخ به اين پرسش، ماهيت

براى آنكه به همۀ آنان نفع برسد «تا توانسته مطالب را تنزّل داده و عبارات را ساده نوشته است». تأكيد مؤلّف بر اين سه عنصر اصلى و به ويژه عنايت به وجهۀ هدايتى

وحی به معنای الهام فطری به انسان، الهام غریزی به حیوان، اشاره سریع، وسوسه شیطان، وحی خداوند به ملائکه با امری که آن را انجام می‌دهند و وحی خداوند به انبیاء

جهميه و ديگر فرق نيز به چشم مى‌خورد كه براى كسانى كه به ملل و نحل اهتمام مى‌ورزند، اين ايرادها سودمند است. بيشتر اشعار عربى كه در اين كتاب به كار رفته، يا

نسبت به الكشاف مى‌توان به عنايت بيشتر آن به نقل قرائات و احاديث اشاره كرد.در تفسير ابن عطيه توجه خاصى به اختلاف قرائات معطوف شده و مؤلف نه تنها به نقل قرائات

او به بيان مناسبات ميان آيات و سور قرآن كريم است. وى تنها به ذكر يك مناسبت اكتفا نمى‌كند، بلكه در بيشتر مواقع به بيان چند مناسبت مى‌پردازد.عنايت به نكات

این اشعار هست را ذکر کرده و نسبت آن را به قاریان مشخص می‌کند. او در مواردی که نیاز به توضیح قواعد عربی هست، به توضیح وجه آن و اسرار بلاغی نهفته در آن می‌پردازد