۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
مقدمات اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
«مقدمات اخلاق اسلامى» اثر آیت‌الله | «مقدمات اخلاق اسلامى» اثر آیت‌الله سيد على شفيعى، مجموعه هشت سخنرانى است كه در سال 1371ش به خواسته جمعى از جوانان طلبه و دانشجو ايراد شده است. بعدها بخشى از آن در هفته‌نامه نور خوزستان منتشر و سپس با اصلاحات و تنظيم به‌صورت كتاب منتشر شده است. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
مؤلف در مقدمه كتاب تذكر مى‌دهد كه براى راه‌يابى به اخلاق اسلامى و متخلق شدن به مكارم اخلاق بايد ابزار لازم و وسايل ضرورى را تهيه نمود و راه صحيح كسب كمالات را پيمود. از ميان مقدمات لازم و بايسته در مسير نيل به اخلاق، مهمترين آنها عبارت است از: 1. عزم و اراده، 2. اخلاص، 3. علم، 4. عمل، 5. تكرار عمل تا حصول ملكه ثابته، 6. توصيه‌ها و دستورالعمل‌هاى اخلاقى، 7. توجه و اهتمام به آيات و روايات معصومين(ع) (آغاز سخن، ص4). | مؤلف در مقدمه كتاب تذكر مى‌دهد كه براى راه‌يابى به اخلاق اسلامى و متخلق شدن به مكارم اخلاق بايد ابزار لازم و وسايل ضرورى را تهيه نمود و راه صحيح كسب كمالات را پيمود. از ميان مقدمات لازم و بايسته در مسير نيل به اخلاق، مهمترين آنها عبارت است از: 1. عزم و اراده، 2. اخلاص، 3. علم، 4. عمل، 5. تكرار عمل تا حصول ملكه ثابته، 6. توصيه‌ها و دستورالعمل‌هاى اخلاقى، 7. توجه و اهتمام به آيات و روايات معصومين(ع) (آغاز سخن، ص4). | ||
نويسنده معتقد است كه علم بايد چنان تأثيرى در فرد عالم بگذارد كه او به حقايق و دستورات ايمان قطعى و جازم داشته باشد و در برابر آنها كاملاً مطيع و فرمانبردار و تأثيرپذير شود (متن كتاب، ص86). وى سپس با استناد به كلامى از پيامبر(ص) كه علم را به سه بخش علم به معاد (فقه اكبر)، علم به احكام عملى (فقه اصغر) و علم اخلاق و روشهاى انسانيت (سنت قائمه) تقسيم كرده‌اند، ديدگاه [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن فيض كاشانى]] | نويسنده معتقد است كه علم بايد چنان تأثيرى در فرد عالم بگذارد كه او به حقايق و دستورات ايمان قطعى و جازم داشته باشد و در برابر آنها كاملاً مطيع و فرمانبردار و تأثيرپذير شود (متن كتاب، ص86). وى سپس با استناد به كلامى از پيامبر(ص) كه علم را به سه بخش علم به معاد (فقه اكبر)، علم به احكام عملى (فقه اصغر) و علم اخلاق و روشهاى انسانيت (سنت قائمه) تقسيم كرده‌اند، ديدگاه [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن فيض كاشانى]] و ميرداماد را دراين‌باره مورد بررسى قرار داده است (همان، ص87-90). | ||
وى به نقل از دانشمندان درباره رابطه علم و عمل مى‌نويسد: علم باعث تقويت ايمان مى‌شود و ايمان با كثرت عملى افزايش مى‌يابد و نيز عمل به علم موجب كثرت علم مى‌شود. وى در ادامه به سخن [[امام على(ع)]] اشاره مى‌كند كه مى‌فرمايد: دانايان عمل‌كننده به علم خويش اهل نجات و دانايان بى‌عمل اهل سقوط و هلاكت‌اند (همان، ص97). | وى به نقل از دانشمندان درباره رابطه علم و عمل مى‌نويسد: علم باعث تقويت ايمان مى‌شود و ايمان با كثرت عملى افزايش مى‌يابد و نيز عمل به علم موجب كثرت علم مى‌شود. وى در ادامه به سخن [[امام على(ع)]] اشاره مى‌كند كه مى‌فرمايد: دانايان عمل‌كننده به علم خويش اهل نجات و دانايان بى‌عمل اهل سقوط و هلاكت‌اند (همان، ص97). | ||