۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
در ادامه، شارح توضيح مىدهد كه مفردات تعليم، سه امر است: معلم، طالب علم و راه و روش. وى مىگويد كه علماء اجماع دارند كه گرفتن علم از طريق معلم، بهترين راه است و با قرائت تنهايى، مگر براى افراد شاذ و نادر، علم حاصل نمىشود، زيرا ممكن است در حروف خطا كند، يا مفردات آن علم را بهخوبى آگاه نباشد يا مصطلحات آن علم را جهل داشته باشد. | در ادامه، شارح توضيح مىدهد كه مفردات تعليم، سه امر است: معلم، طالب علم و راه و روش. وى مىگويد كه علماء اجماع دارند كه گرفتن علم از طريق معلم، بهترين راه است و با قرائت تنهايى، مگر براى افراد شاذ و نادر، علم حاصل نمىشود، زيرا ممكن است در حروف خطا كند، يا مفردات آن علم را بهخوبى آگاه نباشد يا مصطلحات آن علم را جهل داشته باشد. | ||
در ادامه به واژه حكمت از زبان [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]] | در ادامه به واژه حكمت از زبان [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]] در كتاب «الذريعة» پرداخته و مىگويد: حكمت، اسمى است براى هر علم نيكو و عمل صالحى. | ||
باب چهارم كه در باره محبت است، خاطرنشان مىكند كه محبت از عبدبراى خدا، اين است كه اراده كند به خدا تقرب جويد و او را تعظيم نمايد. محبت از خدا براى بنده اين است كه او را براى قرب و احوال عاليه مخصوص بدارد. در ادامه، خاطرنشان مىكند كه محبت مردم به خدا بر سه وجه است: محبت، به خاطر احسان خدا در دنيا و آنچه كه در آخرت از خدا توقع مىشود، باشد؛ محبت، به خاطر صفاتى باشد كه اين احسان از آن صفات صادر مىشود كه اين نحو، رقيقتر از محبت اول است، زيرا صاحب آن، از نعمت به منعم ارتقا مىيابد و از افعال به صفات مىرسد... | باب چهارم كه در باره محبت است، خاطرنشان مىكند كه محبت از عبدبراى خدا، اين است كه اراده كند به خدا تقرب جويد و او را تعظيم نمايد. محبت از خدا براى بنده اين است كه او را براى قرب و احوال عاليه مخصوص بدارد. در ادامه، خاطرنشان مىكند كه محبت مردم به خدا بر سه وجه است: محبت، به خاطر احسان خدا در دنيا و آنچه كه در آخرت از خدا توقع مىشود، باشد؛ محبت، به خاطر صفاتى باشد كه اين احسان از آن صفات صادر مىشود كه اين نحو، رقيقتر از محبت اول است، زيرا صاحب آن، از نعمت به منعم ارتقا مىيابد و از افعال به صفات مىرسد... |
ویرایش