۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
انتخاب الجيد من تنبيهات السيد علی رجال التهذيب: تفاوت میان نسخهها
انتخاب الجيد من تنبيهات السيد علی رجال التهذيب (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۷ دسامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۵:۲۴
، ۲۷ دسامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - 'كافى' به 'كافى'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'كافى' به 'كافى') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
نويسنده همچنين در مقدمه متذكر شده كه در اسانيد بسيارى از كتب اخبار و بهويژه کتاب «تهذيب الأحكام»، رجال، مجرّد از مميزات ذكر شدهاند (حتى از ذكر نام پدر)؛ لذا تعيين آن شخص بر محقق دشوار است و چهبسا شخصيت ثقه بزرگوارى در زمره ضعفاء و مجاهيل آورده شود. تتبع و دقت در قرائن، سهم بزرگى در برطرف شدن ابهام دارد و لذا نويسندگان زيادى و از جمله [[بحرانی، هاشم بن سلیمان|سيد هاشم بحرانى]] تصميم به نگارش اثرى در اين زمينه گرفتهاند. دمستانى سپس به قواعد كلى و رموزى كه به جهت اختصار در کتاب به كار برده، اشاره كرده است <ref>ر.ك: مقدمه مؤلف، ص65-60</ref>. | نويسنده همچنين در مقدمه متذكر شده كه در اسانيد بسيارى از كتب اخبار و بهويژه کتاب «تهذيب الأحكام»، رجال، مجرّد از مميزات ذكر شدهاند (حتى از ذكر نام پدر)؛ لذا تعيين آن شخص بر محقق دشوار است و چهبسا شخصيت ثقه بزرگوارى در زمره ضعفاء و مجاهيل آورده شود. تتبع و دقت در قرائن، سهم بزرگى در برطرف شدن ابهام دارد و لذا نويسندگان زيادى و از جمله [[بحرانی، هاشم بن سلیمان|سيد هاشم بحرانى]] تصميم به نگارش اثرى در اين زمينه گرفتهاند. دمستانى سپس به قواعد كلى و رموزى كه به جهت اختصار در کتاب به كار برده، اشاره كرده است <ref>ر.ك: مقدمه مؤلف، ص65-60</ref>. | ||
کتاب با باب طهارت آغاز شده است. اولين فردى كه معرفى شده «سماعه» است. نويسنده، معتقد است كه اين شخص همان «ابن مهران» است؛ چراكه عثمان بن عيسى فراوان از وى نقل كرده است؛ همانطوركه در طريق سماعه در [[رجال النجاشي|رجال نجاشى]] و در باب حكم ساهى و غالط در صيام اينگونه است. در کتاب كافى نيز در باب كسى كه خواب برود و از نماز باز بماند و نيز كسى كه در نماز سخن بگويد، فراوان است و چون در اسانيد، مقيد به غير اين دو نشده، پس اطلاق منصرف به اين دو مىشود و به آن قاعده كامل مىشود. سند اين روايت با وجود «عثمان» ضعيف است <ref>ر.ك: متن کتاب، ص69</ref>. | کتاب با باب طهارت آغاز شده است. اولين فردى كه معرفى شده «سماعه» است. نويسنده، معتقد است كه اين شخص همان «ابن مهران» است؛ چراكه عثمان بن عيسى فراوان از وى نقل كرده است؛ همانطوركه در طريق سماعه در [[رجال النجاشي|رجال نجاشى]] و در باب حكم ساهى و غالط در صيام اينگونه است. در کتاب [[الکافی|كافى]] نيز در باب كسى كه خواب برود و از نماز باز بماند و نيز كسى كه در نماز سخن بگويد، فراوان است و چون در اسانيد، مقيد به غير اين دو نشده، پس اطلاق منصرف به اين دو مىشود و به آن قاعده كامل مىشود. سند اين روايت با وجود «عثمان» ضعيف است <ref>ر.ك: متن کتاب، ص69</ref>. | ||
در برخى از موارد، سند روايات مورد بررسى قرار گرفتهاند؛ مثلاً در «باب تفصيل آنچه ذكرش در نماز گذشت» به روايت ابن ابىعمير از ابىبصير از زراره اشاره شده است. نويسنده سند اين روايت را صحيح مىداند و دليل اين امر را چنين مىآورد كه در زيادات زكات هم همينگونه آمده است. در کتاب منلايحضرهالفقيه نيز در «باب الفطرة» (مقصود زكات فطر است) حماد بن عيسى از ابوبصير از زراره نقل كرده است <ref>ر.ك: همان، ص325</ref>. | در برخى از موارد، سند روايات مورد بررسى قرار گرفتهاند؛ مثلاً در «باب تفصيل آنچه ذكرش در نماز گذشت» به روايت ابن ابىعمير از ابىبصير از زراره اشاره شده است. نويسنده سند اين روايت را صحيح مىداند و دليل اين امر را چنين مىآورد كه در زيادات زكات هم همينگونه آمده است. در کتاب منلايحضرهالفقيه نيز در «باب الفطرة» (مقصود زكات فطر است) حماد بن عيسى از ابوبصير از زراره نقل كرده است <ref>ر.ك: همان، ص325</ref>. | ||