۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شرح و تعلیقه صدرالمتألهین بر الهیات شفا: تفاوت میان نسخه‌ها
شرح و تعلیقه صدرالمتألهین بر الهیات شفا (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۹:۲۷
، ۱۸ دسامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - 'احد فرامرز قراملكى' به 'احد فرامرز قراملكى '
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - 'احد فرامرز قراملكى' به 'احد فرامرز قراملكى ') |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
2. تعليقات [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] بر الهيات شفا بر اساس نسخ موجود، بدون مقدمه شروع شده است و شايد اين‌گونه ورود به بحث، اقتضاى حاشيه‌نويسى باشد، يعنى حاشيه يا تعليقه‌نويسى از يك عبارت متن آغاز و معمولاً بر كناره صفحات متن نوشته مى‌شده است. از حواشى موجود چنين برمى‌آيد كه اغلب حاشيه‌نويسان بنا نداشته‌اند كه اثرشان يك كتاب مستقل باشد گرچه بعداً ممكن است چنين شده باشد <ref>همان، ص 15</ref>. | 2. تعليقات [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] بر الهيات شفا بر اساس نسخ موجود، بدون مقدمه شروع شده است و شايد اين‌گونه ورود به بحث، اقتضاى حاشيه‌نويسى باشد، يعنى حاشيه يا تعليقه‌نويسى از يك عبارت متن آغاز و معمولاً بر كناره صفحات متن نوشته مى‌شده است. از حواشى موجود چنين برمى‌آيد كه اغلب حاشيه‌نويسان بنا نداشته‌اند كه اثرشان يك كتاب مستقل باشد گرچه بعداً ممكن است چنين شده باشد <ref>همان، ص 15</ref>. | ||
3. بنا به نظر دكتر حبيبى، [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] در اين تعليقات از روش معمول و مرسوم خود در ساير آثارش كه به حكمت ذوقى و سلوك عرفانى توجه خاص دارد، عدول كرده و صرفاً به پيروى از متن به حكمت بحثى پرداخته -چنانكه در شرح هدايه اثيريه نيز همين راه را پيموده است- و حتى وقتى اندكى به وادى معنوى سير كرده از برادران اهل حكمت بحثى، عذر خواسته است <ref>همان، ص 17- 18</ref>. البته شايان ذكر است كه روش فلسفه متعاليه، جامع است و تك بعدى نيست و نظر دكتر حبيبى قبل از انتشار نظريه دكتر احد فرامرز قراملكى درباره روش شناسى حكمت متعاليه و سرآغاز مطالعات ميان رشته‌اى بيان شده است <ref>فرامرز قراملكى، احد، ص 179- 274</ref>. | 3. بنا به نظر دكتر حبيبى، [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] در اين تعليقات از روش معمول و مرسوم خود در ساير آثارش كه به حكمت ذوقى و سلوك عرفانى توجه خاص دارد، عدول كرده و صرفاً به پيروى از متن به حكمت بحثى پرداخته -چنانكه در شرح هدايه اثيريه نيز همين راه را پيموده است- و حتى وقتى اندكى به وادى معنوى سير كرده از برادران اهل حكمت بحثى، عذر خواسته است <ref>همان، ص 17- 18</ref>. البته شايان ذكر است كه روش فلسفه متعاليه، جامع است و تك بعدى نيست و نظر دكتر حبيبى قبل از انتشار نظريه دكتر [[فرامرز قراملکی، احد|احد فرامرز قراملكى]] درباره روش شناسى حكمت متعاليه و سرآغاز مطالعات ميان رشته‌اى بيان شده است <ref>فرامرز قراملكى، احد، ص 179- 274</ref>. | ||
4. به نظر مصحح، غرض اصلى [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] در اين تعليقات، توضيح عبارات شفا و تبيين نظر [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] بوده است و اين موضوع را به روشنى مى‌توان از چگونگى كار او در اين اثر عظيم استنباط كرد. همچنين چون شفا يك كتاب آموزشى در سطح عالى بوده، وى سعى كرده است اين اثر ارزشمند را براى طالبان علم الهى در همان سطح، قابل استفاده‌تر كند؛ به اين جهت تعليقات او نيز دقيقاً داراى خصوصيات يك اثر آموزشى است: او در آغاز اغلب فصول كوشيده است فهرست اهمّ مباحث فصل را به اختصار توضيح دهد تا طالب حكمت با روشنى و ديد كلّى به مطالعه و بررسى آن بپردازد و اين براى فهم كتاب پيچيده‌اى چون شفا، يك عمل استادانه است. او تقريباً در تمام فصول، كوشيده است ديدگاه‌ها و اقوال مختلف را در باب موضوع بحث به اختصار تبيين كند تا طالب حكمت در جريان موضوع قرار گيرد. امّا از تفصيل خوددارى مى‌كند زيرا تطويل و تفصيل، سبب مى‌شود در ميان اقوال مفصّل و قيل و قال‌هاى طولانى، سررشته بحث از دست طالب غيرمتضلّع خارج شود؛ باين‌جهت، اين كتاب براى طلاب فلسفه، بيش از اسفار اربعه كه براى محققان است، مفيد مى‌نمايد. [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] در توضيح عبارات متن از آثار مختلف [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] از جمله نجات و اشارات و بيش از آنها از بخش‌هاى طبيعيات و منطق شفا استفاده كرده است <ref>مقدمه مصحح، ص 18</ref>. | 4. به نظر مصحح، غرض اصلى [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] در اين تعليقات، توضيح عبارات شفا و تبيين نظر [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] بوده است و اين موضوع را به روشنى مى‌توان از چگونگى كار او در اين اثر عظيم استنباط كرد. همچنين چون شفا يك كتاب آموزشى در سطح عالى بوده، وى سعى كرده است اين اثر ارزشمند را براى طالبان علم الهى در همان سطح، قابل استفاده‌تر كند؛ به اين جهت تعليقات او نيز دقيقاً داراى خصوصيات يك اثر آموزشى است: او در آغاز اغلب فصول كوشيده است فهرست اهمّ مباحث فصل را به اختصار توضيح دهد تا طالب حكمت با روشنى و ديد كلّى به مطالعه و بررسى آن بپردازد و اين براى فهم كتاب پيچيده‌اى چون شفا، يك عمل استادانه است. او تقريباً در تمام فصول، كوشيده است ديدگاه‌ها و اقوال مختلف را در باب موضوع بحث به اختصار تبيين كند تا طالب حكمت در جريان موضوع قرار گيرد. امّا از تفصيل خوددارى مى‌كند زيرا تطويل و تفصيل، سبب مى‌شود در ميان اقوال مفصّل و قيل و قال‌هاى طولانى، سررشته بحث از دست طالب غيرمتضلّع خارج شود؛ باين‌جهت، اين كتاب براى طلاب فلسفه، بيش از اسفار اربعه كه براى محققان است، مفيد مى‌نمايد. [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] در توضيح عبارات متن از آثار مختلف [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] از جمله نجات و اشارات و بيش از آنها از بخش‌هاى طبيعيات و منطق شفا استفاده كرده است <ref>مقدمه مصحح، ص 18</ref>. | ||