پرش به محتوا

راغب اصفهانی، حسین بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو'
جز (جایگزینی متن - 'روضات الجنات' به 'روضات الجنات')
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو')
خط ۸: خط ۸:
|data-type='authorOtherNames'| راغب الاصفهانی
|data-type='authorOtherNames'| راغب الاصفهانی


راغب الاصفهانی، ابو القاسم محمد
راغب الاصفهانی، ابوالقاسم محمد


راغب الاصفهانی، حسین محمد
راغب الاصفهانی، حسین محمد
خط ۳۶: خط ۳۶:




حسين بن محمد بن مفضل،در قياس با شمار آثار و جايگاه علمى و فرهنگى وى در عصر خودش، آگاهيهاى كافى از حيات و چند و چون دانش اندوزى‌اش نداريم.به گمان صفوان عدنان،محقق مفردات، راغب در دروس لغت ابو منصور جبان صاحب كتاب«الشامل»در لغت كه ساكن اصفهان و همعصر وى بوده شركت مى‌جسته است،ابو منصور در يك طبقه قبل از راغب قرار مى‌گيرد.
حسين بن محمد بن مفضل،در قياس با شمار آثار و جايگاه علمى و فرهنگى وى در عصر خودش، آگاهيهاى كافى از حيات و چند و چون دانش اندوزى‌اش نداريم.به گمان صفوان عدنان،محقق مفردات، راغب در دروس لغت ابومنصور جبان صاحب كتاب«الشامل»در لغت كه ساكن اصفهان و همعصر وى بوده شركت مى‌جسته است،ابو منصور در يك طبقه قبل از راغب قرار مى‌گيرد.


از اوصاف وى چنين بر مى‌آيد كه اهل وعظ و تدريس و تأليف و مناظره بوده و نيز صاحب حسن خلق و خلق.در جوانى عصر صاحب بن عباد وزير مشهور را درك كرده ولى با او مصاحبتى نداشته، امّا با وزير بعدى،ابو العباس ضبّى(احمد بن ابراهيم)كه جانشين صاحب بن عباد گشته و دوستدار علم و علماء بود،مجالست كرده با او و علماء حاضر در مجلس وى،مباحث علمى داشته است.
از اوصاف وى چنين بر مى‌آيد كه اهل وعظ و تدريس و تأليف و مناظره بوده و نيز صاحب حسن خلق و خلق.در جوانى عصر صاحب بن عباد وزير مشهور را درك كرده ولى با او مصاحبتى نداشته، امّا با وزير بعدى،ابو العباس ضبّى(احمد بن ابراهيم)كه جانشين صاحب بن عباد گشته و دوستدار علم و علماء بود،مجالست كرده با او و علماء حاضر در مجلس وى،مباحث علمى داشته است.


با بزرگان علمى و ادبى مانند ابو القاسم ابن ابى العلاء رفت و آمد نموده،در مجالس آنان شركت مى‌جسته است،حضور وى در اين جمعها،دلالت بر عدم عزلت گزينيش دارد،اما عدم شهرتش بخاطر اين است كه از حكما محسوب مى‌شده و اهل سنت،نظر مساعدى نسبت به آنها ندارند.گويا خود نيز گمنامى را دوست مى‌داشته و در موارد زيادى از تأليفاتش به عدم مدح خود و پرهيز از پرداختن به اينگونه مسائل،اشاراتى دارد.
با بزرگان علمى و ادبى مانند ابوالقاسم ابن ابى العلاء رفت و آمد نموده،در مجالس آنان شركت مى‌جسته است،حضور وى در اين جمعها،دلالت بر عدم عزلت گزينيش دارد،اما عدم شهرتش بخاطر اين است كه از حكما محسوب مى‌شده و اهل سنت،نظر مساعدى نسبت به آنها ندارند.گويا خود نيز گمنامى را دوست مى‌داشته و در موارد زيادى از تأليفاتش به عدم مدح خود و پرهيز از پرداختن به اينگونه مسائل،اشاراتى دارد.


بيهقى و شهرزورى دربارۀ راغب مى‌نويسند:از حكماء اسلام بوده و بين شريعت و حكمت جمع نموده و بهرۀ معقول او بيشتر است.«تاريخ حكماء اسلام»،«نزهة الارواح»
بيهقى و شهرزورى دربارۀ راغب مى‌نويسند:از حكماء اسلام بوده و بين شريعت و حكمت جمع نموده و بهرۀ معقول او بيشتر است.«تاريخ حكماء اسلام»،«نزهة الارواح»
۶۱٬۱۸۹

ویرایش