ابن ناقیا، عبدالله بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ابن فوطى' به 'ابن فوطى '
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]')
جز (جایگزینی متن - 'ابن فوطى' به 'ابن فوطى ')
خط ۴۷: خط ۴۷:
چنانكه از مقدمۀ مقامات او برمى‌آيد،وى شوخ‌طبعى و طنزگويى و فكاهه‌سرايى را شيوۀ ادبى كهنى به شمار مى‌آورده و ميان وارستگى و پارسايى و هزل و مطايبه منافاتى نمى‌ديده است(مطلوب،23-24).
چنانكه از مقدمۀ مقامات او برمى‌آيد،وى شوخ‌طبعى و طنزگويى و فكاهه‌سرايى را شيوۀ ادبى كهنى به شمار مى‌آورده و ميان وارستگى و پارسايى و هزل و مطايبه منافاتى نمى‌ديده است(مطلوب،23-24).


ابن ناقيا بسيار شعر مى‌سرود و طبعى روان داشت.صاحب‌نظران شعر وى را به زيبايى،شيوايى و ظرافت ستوده‌اند و ديوان شعرى بزرگ به او نسبت داده‌اند(ابن ايبك،همانجا؛ابن خلكان،98/3- 99؛ابن ابى الوفاء،همانجا؛سيوطى؛بغية،67/2).اما از آنهمه شعر جز اندكى(حدود 71 بيت)پراكنده در منابع،برجاى نمانده و از آن جمله است:بخشى از قصيده‌اى در مدح امير ابو الحارث مهارش بن على (ابن فوطى،4(3)422/-423)و ابياتى از قصيده‌اى ديگر در رثاى ابو اسحاق شيرازى(ابن خلكان،30/1)و قطعاتى در هزل و لغز و خمريات و حكمت و زهديات(نك‍:ابن ايبك،145-146؛مطلوب، 12-20).
ابن ناقيا بسيار شعر مى‌سرود و طبعى روان داشت.صاحب‌نظران شعر وى را به زيبايى،شيوايى و ظرافت ستوده‌اند و ديوان شعرى بزرگ به او نسبت داده‌اند(ابن ايبك،همانجا؛ابن خلكان،98/3- 99؛ابن ابى الوفاء،همانجا؛سيوطى؛بغية،67/2).اما از آنهمه شعر جز اندكى(حدود 71 بيت)پراكنده در منابع،برجاى نمانده و از آن جمله است:بخشى از قصيده‌اى در مدح امير ابو الحارث مهارش بن على ([[ابن فوطی، عبدالرزاق بن احمد|ابن فوطى]] ،4(3)422/-423)و ابياتى از قصيده‌اى ديگر در رثاى ابو اسحاق شيرازى(ابن خلكان،30/1)و قطعاتى در هزل و لغز و خمريات و حكمت و زهديات(نك‍:ابن ايبك،145-146؛مطلوب، 12-20).


ابن ناقيا خطى خوش و خوانا داشت(ابن ابى الوفاء،284/1؛ ابن قطلوبغا،32)و كاتبى ماهر و نويسنده‌اى چيره‌دست بود.
ابن ناقيا خطى خوش و خوانا داشت(ابن ابى الوفاء،284/1؛ ابن قطلوبغا،32)و كاتبى ماهر و نويسنده‌اى چيره‌دست بود.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش