خاتون‌آبادی‌، محمدصالح‌ بن‌ عبدالواسع: تفاوت میان نسخه‌ها

'''میرمحمدصالح خاتون‌آبادی''' (۱۰۵۸-۱۱۲۶ق)، فقیه، محدث و عالم امامی قرن یازدهم و دوازدهم هجری است. وی از شاگردان برجسته و داماد علامه محمدباقر مجلسی بود و پس از وی، منصب امامت جمعه و شیخ‌الاسلامی اصفهان را عهده‌دار شد. خاتون‌آبادی در فقه، حدیث، تفسیر و کلام تبحر داشت و آثار متعددی از خود به جای گذاشت. او در تکمیل آثار ناتمام علامه مجلسی مانند «بحارالانوار» و «مرآة العقول» نقش مهمی ایفا کرد.

وی تحصیلات ابتدایی را نزد پدرش میر عبدالواسع آغاز کرد. سپس فقه و حدیث را نزد محمد بن حسن شروانی (ملامیرزا) فراگرفت.<ref> [https://hawzah.net/fa/Mostabser/View/63544 ر.ک: میر محمّد صالح خاتون آبادی، پایگاه اطلاع رسانی حوزه]</ref> به مدت بیست سال نزد آقا حسین خوانساری (محقق خوانساری) تحصیل کرد و کتاب‌های شرح اشارات، شفا و شرح لمعه را از او آموخت. مهم‌ترین استاد وی علامه محمدباقر مجلسی بود که سی سال در محضر او تلمذ کرد و از وی اجازه نقل حدیث دریافت نمود.<ref> ر.ک: سعید، علیرضا، ص ج۱۴، ص۶۰۶</ref> خاتون‌آبادی ابتدا به علوم عقلی و حکمت گرایش داشت، اما تحت تأثیر علامه مجلسی، به فقه و حدیث روی آورد و در این زمینه‌ها به تبحر رسید.

پس از درگذشت علامه مجلسی در سال ۱۱۱۰ قمری، با وجود عالمان بزرگی مانند فاضل هندی و آقاجمال‌الدین خوانساری، میرمحمدصالح به امامت جمعه و سرپرستی حوزه علمی اصفهان منصوب شد. پس از وفات جعفر بن عبدالله کمره‌ای (شیخ‌الاسلام اصفهان) در سال ۱۱۱۵ قمری، منصب شیخ‌الاسلامی شهر نیز به او واگذار گردید.<ref> [https://hawzah.net/fa/Mostabser/View/63544 ر.ک: میر محمّد صالح خاتون آبادی، پایگاه اطلاع رسانی حوزه]</ref> وی در تکمیل آثار ناتمام استادش، علامه مجلسی، نقش مهمی داشت؛ از جمله اتمام هشت جلد باقی‌مانده از «بحارالانوار» و تکمیل شرح «مرآة العقول» بر کتاب «کافی». خاتون‌آبادی همچنین به تدریس و تربیت شاگردان بسیاری پرداخت که از جمله آنان فرزندش میرمحمدحسین، سید نورالدین جزایری و احمد بن اسماعیل جزائری بودند. او با وجود نفوذ و مقام علمی، گاه با حاکم وقت، شاه سلطان حسین صفوی، دچار اختلاف می‌شد و حتی برای مدتی از منصب شیخ‌الاسلامی عزل شد، اما بعداً با وساطت عمه شاه، دوباره به این سمت بازگشت.<ref> ر.ک: سعید، علیرضا، ص ج۱۴، ص۶۰۷</ref>