۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
'''حاج میرزا مهدی شکوهی (از شعرای بزرگ آذربایجان در دورۀ قاجار)''' تألیف جلال جلالشکوهی با همکاری مسعود غلامیه و یوسف بیگ | '''حاج میرزا مهدی شکوهی (از شعرای بزرگ آذربایجان در دورۀ قاجار)''' تألیف [[جلال شکوهی، جلال|جلال جلالشکوهی]] با همکاری [[غلامیه، مسعود|مسعود غلامیه]] و [[بیگ باباپور، یوسف|یوسف بیگ باباپور]]؛ کتابی است که به بررسی زندگی و آثار حاج میرزا مهدی شکوهی، از شعرای بزرگ آذربایجان در دورۀ قاجار میپردازد. شکوهی که از شاعران معاصر دوران مشروطیت محسوب میشود، مردی آزاداندیش، اهل مطالعه و تحقیق با شهامت ابراز عقیده بود که در تبریز و مراغه در اشاعۀ فرهنگ و علوم جدید و پیریزی مشروطیت نقش بسزایی داشت. وی با قلم طنزآلود و نیشدار و اشعار حماسی و وطنی خود، به مقابله با زمامداران خونخوار مانند صمدخان شجاعالدوله برخاست و آثار ارزشمندی از خود به جای گذاشت که از جمله میتوان به کلیات دیوان، لطایف و ظرایف و سیصد بند مرثیه اشاره کرد. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب «حاج میرزا مهدی شکوهی (از شعرای بزرگ آذربایجان در دورۀ قاجار)» به قلم جلال جلالشکوهی با همکاری مسعود غلامیه و یوسف بیگ | کتاب «حاج میرزا مهدی شکوهی (از شعرای بزرگ آذربایجان در دورۀ قاجار)» به قلم [[جلال شکوهی، جلال|جلال جلالشکوهی]] با همکاری [[غلامیه، مسعود|مسعود غلامیه]] و [[بیگ باباپور، یوسف|یوسف بیگ باباپور]]، به بررسی زندگی و آثار یکی از برجستهترین شاعران آذربایجان در دورۀ قاجار میپردازد. حاج میرزا مهدی شکوهی که از شاعران معاصر دوران مشروطیت بود، مردی آزاداندیش و اهل مطالعه و تحقیق به شمار میرفت که با شهامت به ابراز عقیده میپرداخت و در روشنگری محیط خود تلاش فراوانی کرد. | ||
شکوهی همراه با بسیاری از متفکران همعصر خود در تبریز و مراغه، در اشاعۀ فرهنگ و علوم جدید و پیریزی مشروطیت نقش فعالی داشت و در آماده کردن افکار عمومی برای خواستن آزادی زحمات بسیاری متحمل شد. این فعالیتها موجب شد تا خشم و دشمنی زمامداران خونخواری مانند صمدخان شجاعالدوله را برانگیزد و نه تنها خود، بلکه فرزندانش مانند حاج میرزا حسن شکوهی نیز مورد آزار و اذیت قرار گیرند. | شکوهی همراه با بسیاری از متفکران همعصر خود در تبریز و مراغه، در اشاعۀ فرهنگ و علوم جدید و پیریزی مشروطیت نقش فعالی داشت و در آماده کردن افکار عمومی برای خواستن آزادی زحمات بسیاری متحمل شد. این فعالیتها موجب شد تا خشم و دشمنی زمامداران خونخواری مانند صمدخان شجاعالدوله را برانگیزد و نه تنها خود، بلکه فرزندانش مانند حاج میرزا حسن شکوهی نیز مورد آزار و اذیت قرار گیرند. | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
در بخش اول کتاب، به زندگی و آثار میرزا مهدی شکوهی پرداخته شده است. وی آثاری چند در ادبیات ترکی و فارسی از خود به جای گذاشته که عبارتند از: | در بخش اول کتاب، به زندگی و آثار میرزا مهدی شکوهی پرداخته شده است. وی آثاری چند در ادبیات ترکی و فارسی از خود به جای گذاشته که عبارتند از: | ||
1. کلیات دیوان: شامل مدیحۀ اهل بیت، به ویژه امیرالمؤمنین علی(ع)، غزلیات، شکوائیهها، ماده تاریخها، شرح حال خویش، سفرنامۀ منظوم، مثنویها و دیگر آثار. | 1. کلیات دیوان: شامل مدیحۀ اهل بیت، به ویژه [[امام علی علیهالسلام|امیرالمؤمنین علی(ع)]]، غزلیات، شکوائیهها، ماده تاریخها، شرح حال خویش، سفرنامۀ منظوم، مثنویها و دیگر آثار. | ||
2. لطایف و ظرایف: این اثر به نثر و به تقلید از آثار عبید زاکانی تألیف شده است. میرزا مهدی با هنر و زیرکی تمام، جامعۀ فاسد دوران خود را به نقد و چالش کشیده است. طنز وی در ظاهر خندهدار و مضحکهآمیز است، اما در عمق خود حزنی آکنده از تأسف در دل خواننده بر جای میگذارد. این طنزیات در هفت باب مرتب شده و شامل حکایاتی است که خود دیده و شنیده یا از گذشتگان و کتابها نقل کرده است. | 2. لطایف و ظرایف: این اثر به نثر و به تقلید از آثار [[عبید زاکانی، عبیدالله|عبید زاکانی]] تألیف شده است. میرزا مهدی با هنر و زیرکی تمام، جامعۀ فاسد دوران خود را به نقد و چالش کشیده است. طنز وی در ظاهر خندهدار و مضحکهآمیز است، اما در عمق خود حزنی آکنده از تأسف در دل خواننده بر جای میگذارد. این طنزیات در هفت باب مرتب شده و شامل حکایاتی است که خود دیده و شنیده یا از گذشتگان و کتابها نقل کرده است. | ||
3. سیصد بند در مرثیه: این اثر طی بیش از یک قرن که از آفرینش آن میگذرد، یکی از متون قابل قبول و مورد استفاده در مجالس سوگواری سالار شهیدان در آذربایجان و حتی شهرهای ایرانی قفقاز بوده است. | 3. سیصد بند در مرثیه: این اثر طی بیش از یک قرن که از آفرینش آن میگذرد، یکی از متون قابل قبول و مورد استفاده در مجالس سوگواری سالار شهیدان در آذربایجان و حتی شهرهای ایرانی قفقاز بوده است. | ||