یادگار زریران: متنی حماسی از دوران کهن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۶: خط ۲۶:
}}
}}


'''یادگار زریران: متنی حماسی از دوران کهن''' ترجمه ژاله آموزگار یگانه؛ این کتاب ترجمه‌ای است از متنی حماسی به زبان پهلوی که شرح جنگ ایرانیان با خیونان در دورۀ گشتاسب، شاه ایران و ارجاسب، خداوندگار خیونان را روایت می‌کند و به عنوان کهن‌ترین تعزیه‌نامه و نمایشنامۀ ایرانی شناخته می‌شود.
'''یادگار زریران: متنی حماسی از دوران کهن''' ترجمه [[آموزگار یگانه، ژاله|ژاله آموزگار یگانه]]؛ این کتاب ترجمه‌ای است از متنی حماسی به زبان پهلوی که شرح جنگ ایرانیان با خیونان در دورۀ گشتاسب، شاه ایران و ارجاسب، خداوندگار خیونان را روایت می‌کند و به عنوان کهن‌ترین تعزیه‌نامه و نمایشنامۀ ایرانی شناخته می‌شود.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۲: خط ۳۲:


==گزارش کتاب==
==گزارش کتاب==
کتاب «یادگار زریران: متنی حماسی از دوران کهن» ترجمۀ ژاله آموزگار یگانه، متنی حماسی از دورۀ کهن ایران است که به زبان پهلوی نوشته شده و شرح نبرد ایرانیان با خیونان را در دورۀ پادشاهی گشتاسب روایت می‌کند. این اثر کهن‌ترین تعزیه‌نامه و نمایشنامۀ ایرانی به شمار می‌آید و در زمرۀ متون غیردینی ادبیات پهلوی قرار دارد.
کتاب «یادگار زریران: متنی حماسی از دوران کهن» ترجمۀ [[آموزگار یگانه، ژاله|ژاله آموزگار یگانه]]، متنی حماسی از دورۀ کهن ایران است که به زبان پهلوی نوشته شده و شرح نبرد ایرانیان با خیونان را در دورۀ پادشاهی گشتاسب روایت می‌کند. این اثر کهن‌ترین تعزیه‌نامه و نمایشنامۀ ایرانی به شمار می‌آید و در زمرۀ متون غیردینی ادبیات پهلوی قرار دارد.


یادگار زریران رساله‌ای کوچک به زبان پهلوی است که ظاهراً به نثر همراه با شعر نوشته شده و دارای ریشه‌ای پارتی است. در خلال این متن می‌توان واژگان، ترکیبات و ساختارهای زبان پارتی را مشاهده کرد. این اثر احتمالاً بخشی از حماسه‌های ایرانی است که به همت گوسان‌های پارتی تا دورۀ ساسانی به طور شفاهی حفظ شده و در آن زمان به صورت مکتوب درآمده است.
یادگار زریران رساله‌ای کوچک به زبان پهلوی است که ظاهراً به نثر همراه با شعر نوشته شده و دارای ریشه‌ای پارتی است. در خلال این متن می‌توان واژگان، ترکیبات و ساختارهای زبان پارتی را مشاهده کرد. این اثر احتمالاً بخشی از حماسه‌های ایرانی است که به همت گوسان‌های پارتی تا دورۀ ساسانی به طور شفاهی حفظ شده و در آن زمان به صورت مکتوب درآمده است.