سلاسل الحدید في تقیید إبن أبي‌الحدید: تفاوت میان نسخه‌ها

* اگر گفته شود: «[[امام علی (ع)]] قسم خورده است که رغبتی به خلافت ندارد، در حالی که با خلفای پیشین مجادله کرد و با آنان به نزاع و مخاصمه برخاست و مردم را علیه آنان به یاری طلبید و اگر یاوری می‌یافت با آنان می‌جنگید، و همه این‌ها ظاهراً بر رغبت دلالت دارد. »، پس همان‌طور که گفتم پاسخ آن پیش‌تر بیان شد، با آنچه در جای دیگری تقریر کردیم مبنی بر اینکه هیچ یک از کارهای او (علیه‌السلام) در روز سقیفه و همچنین در روز شورا، برای طمع در خلافت و امید به رسیدن به آن نبود، زیرا او (علیه‌السلام) علم و یقین داشت به آنچه سرور فرستادگان به او سپرده و خبر داده بود مبنی بر اینکه امامت در زمان آن سه غاصب به او نمی‌رسد و به آن دست نمی‌یابد و مردم او را اجابت نمی‌کنند و یاری‌اش نمی‌دهند. همه این‌ها نزد او معلوم بود، همان‌طور که کلام پیشین او دلالت دارد که هیچ چیزی بر سرش نمی‌گذرد مگر آنکه به او رسیده باشد، و همانا آنچه او از آن امور معدود انجام داد، برای اتمام حجت بر آن امت برگشته از دین بود به سبب مخالفتشان با اوامر خدا و رسولش (ص) در حق او (علیه‌السلام).... <ref> متن کتاب، ج1، ص21. </ref>