شرح المعلقات السبع: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''شرح المعلقات السبع''' اثر عبدالله حسن بن احمد زوزنی، شرحی است غیرمزجی بر معلقات هفتگانه معروف عرب.
'''شرح المعلقات السبع''' اثر [[زوزنی، حسین بن احمد|عبدالله حسن بن احمد زوزنی]]، شرحی است غیرمزجی بر معلقات هفتگانه معروف عرب.


اين اثر مشهورترين شرح معلقات است كه بنا به گفته شوقى ضيف، بر اساس روايت حماد نوشته شده است. زوزنى خود در ابتداى اين كتاب گفته كه اين شرح را بنا به پيشنهادى كه به او شده در حد ايجاز و اختصار بيان كرده است. شرح زوزنى از نظر دلالى مطابق با نظريه‌هاى جديد زبان‌شناختى است. اين شرح به چند سبب از صحيح‌ترين شروح لغوى به شمار مى‌آيد، از جمله وفور و غناى ماده لغوى، تنوع اسلوب‌هاى به‌کاررفته در تفسير معنا و تحليل ماده و توجه به ارزش سياق كلام از دو بعد لفظى و معنوى. از اين اثر با نام «نيل الأدب في شرح معلقات العرب» نيز ياد شده و با همين عنوان نيز به چاپ رسيده است<ref>حسینی اجداد نیاکی،سید اسماعیل،ج21،ص767</ref>.
اين اثر مشهورترين شرح معلقات است كه بنا به گفته [[شوقى ضيف]]، بر اساس روايت حماد نوشته شده است. [[زوزنی، حسین بن احمد|زوزنى]] خود در ابتداى اين كتاب گفته كه اين شرح را بنا به پيشنهادى كه به او شده در حد ايجاز و اختصار بيان كرده است. شرح زوزنى از نظر دلالى مطابق با نظريه‌هاى جديد زبان‌شناختى است. اين شرح به چند سبب از صحيح‌ترين شروح لغوى به شمار مى‌آيد، از جمله وفور و غناى ماده لغوى، تنوع اسلوب‌هاى به‌کاررفته در تفسير معنا و تحليل ماده و توجه به ارزش سياق كلام از دو بعد لفظى و معنوى. از اين اثر با نام «نيل الأدب في شرح معلقات العرب» نيز ياد شده و با همين عنوان نيز به چاپ رسيده است<ref>حسینی اجداد نیاکی،سید اسماعیل،ج21،ص767</ref>.


در واقع، زوزنی شرح خود بر معلقات را جاودانه کرده است، زیرا باوجود تعداد زیاد شارحان معلقات که از جمله دانشمندان و استادان ادب هستند؛ مانند ابوبکر محمد بن قاسم انباری (327ق)، احمد بن محمد نحاس (338ق)، ابوعلی قالی (متوفی 356ق) و...، هر زمان نامی از معلقات برده می‌شود، نام او نیز به میان می‌آید و شاید اختصار زوزنی، عدم غلبه یک جنبه از دانش بر جنبه دیگر و سهولت زبان او، دلیل این محبوبیت و مقبولیت بوده است<ref>ر.ک:مقدمه محقق،ص6</ref>.
در واقع، [[زوزنی، حسین بن احمد|زوزنی]] شرح خود بر معلقات را جاودانه کرده است، زیرا باوجود تعداد زیاد شارحان معلقات که از جمله دانشمندان و استادان ادب هستند؛ مانند [[ابن انباری، محمد بن قاسم|ابوبکر محمد بن قاسم انباری]] (327ق)، [[نحاس، احمد بن محمد|احمد بن محمد نحاس]] (338ق)، [[قالی، اسماعیل بن قاسم|ابوعلی قالی]] (متوفی 356ق) و...، هر زمان نامی از معلقات برده می‌شود، نام او نیز به میان می‌آید و شاید اختصار زوزنی، عدم غلبه یک جنبه از دانش بر جنبه دیگر و سهولت زبان او، دلیل این محبوبیت و مقبولیت بوده است<ref>ر.ک:مقدمه محقق،ص6</ref>.


از جمله ویژگی‌های اثر حاضر این است که اشعار معلقات، از کتب و منابع معتبر و موثقی همچون «شرح القصاد السبع الطوال» ابن اناری و «الجمهرة» ابوزید قرشی، ضبط و ثبت گردیده است. همچنین در اکثر موارد، به جز چند مورد اندک، به شواهد شعری در شرح اشعار اشاره شده و شرح‌حال مختصری از اعلام مذکور در کتاب، در اختیار خواننده قرار گرفته است<ref>همان</ref>.
از جمله ویژگی‌های اثر حاضر این است که اشعار معلقات، از کتب و منابع معتبر و موثقی همچون «[[شرح القصاد السبع الطوال]]» [[ابن اناری]] و «الجمهرة» [[ابوزید قرشی]]، ضبط و ثبت گردیده است. همچنین در اکثر موارد، به جز چند مورد اندک، به شواهد شعری در شرح اشعار اشاره شده و شرح‌حال مختصری از اعلام مذکور در کتاب، در اختیار خواننده قرار گرفته است<ref>همان</ref>.


کتاب با مقدمه کوتاهی از محقق در اشاره به اهمیت و برخی ویژگی‌های اثر آغاز و مطالب در هفت بخش، ارائه شده است. هریک از بخش‌های کتاب، به اشعار یکی از شاعران هفت‌گانه اختصاص‌یافته است که به ترتیب عبارت‌اند از امری القیس<ref>متن کتاب،ص7</ref>،طرفه بن عبد<ref>همان،ص61</ref>،زهیر بن ابی‌سلمی<ref>همان،ص103</ref>،لبید بن ربیعه<ref>همان،ص129</ref>، عمرو بن کلثوم<ref>همان،ص169</ref>،عنترة بن شداد<ref>همان،ص195</ref>و حارث بن حلزه<ref>همان،ص221</ref>.
کتاب با مقدمه کوتاهی از محقق در اشاره به اهمیت و برخی ویژگی‌های اثر آغاز و مطالب در هفت بخش، ارائه شده است. هریک از بخش‌های کتاب، به اشعار یکی از شاعران هفت‌گانه اختصاص‌یافته است که به ترتیب عبارت‌اند از امری القیس<ref>متن کتاب،ص7</ref>،طرفه بن عبد<ref>همان،ص61</ref>،زهیر بن ابی‌سلمی<ref>همان،ص103</ref>،لبید بن ربیعه<ref>همان،ص129</ref>، عمرو بن کلثوم<ref>همان،ص169</ref>،عنترة بن شداد<ref>همان،ص195</ref>و حارث بن حلزه<ref>همان،ص221</ref>.