۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURترکیب در زبان فارسیJ1.jpg | عنوان = ترکیب در زبان فارسی؛ بررسی ساختاری واژههای مرکب | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = طباطبایی، علاءالدین (نویسنده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = ۱۳۹۵ ۲ت۲ط/۲۷۳۹ PIR | موض...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''ترکیب در زبان فارسی؛ بررسی ساختاری واژههای مرکب''' تألیف علاءالدین | '''ترکیب در زبان فارسی؛ بررسی ساختاری واژههای مرکب''' تألیف [[طباطبایی، علاءالدین|علاءالدین طباطبایی]]، زبانشناس و پژوهشگر حوزه دستور زبان فارسی. این کتاب به بررسی جامع فرایند ترکیب به عنوان پربسامدترین روش واژهسازی در زبان فارسی میپردازد و با تحلیل ساختاری حدود بیست هزار واژۀ مرکب، الگوهای مختلف ترکیبسازی را در زبان فارسی معرفی میکند. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب «ترکیب در زبان فارسی» حاصل پژوهش گسترده علاءالدین طباطبایی در حوزه واژهسازی ترکیبی در زبان فارسی است. مؤلف در این اثر با بررسی حدود بیست هزار واژۀ مرکب از منابع معتبری چون فرهنگ بزرگ سخن، فرهنگ املایی خط فارسی و فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان، به تحلیل نظاممند فرایند ترکیب در زبان فارسی پرداخته است. | کتاب «ترکیب در زبان فارسی» حاصل پژوهش گسترده [[طباطبایی، علاءالدین|علاءالدین طباطبایی]] در حوزه واژهسازی ترکیبی در زبان فارسی است. مؤلف در این اثر با بررسی حدود بیست هزار واژۀ مرکب از منابع معتبری چون فرهنگ بزرگ سخن، فرهنگ املایی خط فارسی و فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان، به تحلیل نظاممند فرایند ترکیب در زبان فارسی پرداخته است. | ||
کتاب با پیشگفتاری آغاز میشود که در آن اهمیت موضوع و ضرورت پژوهش تبیین شده است. فصل اول به تعریف ترکیب و تمایز آن از سایر فرایندهای واژهسازی اختصاص دارد. مؤلف در این فصل ترکیب را به عنوان فرایندی معرفی میکند که در آن حداقل دو واژه به هم میپیوندند و یک واحد واژگانی مستقل میسازند. | کتاب با پیشگفتاری آغاز میشود که در آن اهمیت موضوع و ضرورت پژوهش تبیین شده است. فصل اول به تعریف ترکیب و تمایز آن از سایر فرایندهای واژهسازی اختصاص دارد. مؤلف در این فصل ترکیب را به عنوان فرایندی معرفی میکند که در آن حداقل دو واژه به هم میپیوندند و یک واحد واژگانی مستقل میسازند. | ||