۱۴۶٬۳۲۲
ویرایش
سلسلة من نوادر المخطوطات: أمثال القرآن للماوردي، الأمثال في القرآن لإبن قيم: تفاوت میان نسخهها
سلسلة من نوادر المخطوطات: أمثال القرآن للماوردي، الأمثال في القرآن لإبن قيم (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۶ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۲۴
، ۲۶ ژوئنجایگزینی متن - 'هها' به 'هها'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'هها' به 'هها') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
# مؤلف تنها به متون منقول و مأثورات اکتفا نکرده است، بلکه علاوه بر آنها، وجوه و مباحث مربوط به قرائات و احکام فقهی را نیز جمعآوری و ذکر نموده است<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>. | # مؤلف تنها به متون منقول و مأثورات اکتفا نکرده است، بلکه علاوه بر آنها، وجوه و مباحث مربوط به قرائات و احکام فقهی را نیز جمعآوری و ذکر نموده است<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>. | ||
[[ماوردی، علی بن محمد|ماوردی]] به کتابهای قرائت موجود در زمان خویش، اعتماد و از آنها، استفاده کرده است؛ از جمله «[[القراءات الشاذة و | [[ماوردی، علی بن محمد|ماوردی]] به کتابهای قرائت موجود در زمان خویش، اعتماد و از آنها، استفاده کرده است؛ از جمله «[[القراءات الشاذة و توجيهها النحوي|القراءات الشاذة]]» [[ابن خالویه، حسین بن احمد|ابن خالویه]] و «[[الحجة في علل القراءات السبع]]» [[فارسی، حسن بن احمد|ابوعلی حسن بن احمد فارسی]]. همچنین «[[تفسير الطبري، جامع البيان عن تأويل آي القرآن|جامع البيان عن تأويل آي القرآن]]» نیز از مهمترین منابع تفسیری وی محسوب میشود. وی مطالب لغوی و نحوی خود را نیز از منابع متعدد و متنوعی همچون تألیفات قرآنی بزرگانی چون [[کسایی، علی بن حمزه|کسایی]]، فراء، [[اخفش، سعید بن مسعده|اخفش]]، [[ثعلب، احمد بن یحیی|ثعلب]]، [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]] و [[زجاج، ابراهیم بن سری|زجاج]] به دست آورده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
نخستین مثل مذکور در کتاب، مثلی است مربوط به آیه 17 تا 20 سوره بقره: «مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَا يُبْصِرُونَ». پیرامون مثال مذکور در این آیه، اختلاف وجود داشته و [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، قتاده، ضحاک، مقاتل و سدی آن را مربوط به منافقین دانستهاند، ولی عطاء از ابن عباس روایت کرده که این درباره یهود است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص68-72</ref>. | نخستین مثل مذکور در کتاب، مثلی است مربوط به آیه 17 تا 20 سوره بقره: «مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَا يُبْصِرُونَ». پیرامون مثال مذکور در این آیه، اختلاف وجود داشته و [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، قتاده، ضحاک، مقاتل و سدی آن را مربوط به منافقین دانستهاند، ولی عطاء از ابن عباس روایت کرده که این درباره یهود است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص68-72</ref>. | ||