شرح الزیارة المطلقة للإمام الحسین علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شرح الزيارة المطلقة للإمام الحسين(ع)'''، از آثار عارف شیعی قرن چهاردهم هجری قمری، [[محمدباقر شریف طباطبایی]] (متوفای 1319ق)، است که به توضیح واژگان و مفاهیم موجود در زیارت مطلقه [[امام حسین(ع)]] می‌پردازد. منظور از این نوع زیارت، آن است که مقید به زمان خاصی نیست و در هر زمانی می‌توان آن را خواند. پژوهشگر معاصر، [[احمد هانی هَجَری]]، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقات ارزنده‌ای را بر آن افزوده، ولی متأسفانه از معرفی شخصیت و آثار [[محمدباقر شریف طباطبایی]] و همچنین ویژگی‌ها و روش اثر حاضر غفلت ورزیده است.

* [[لجنة إحياء تراث مدرسة الشيخ الأوحد الأحسائي]]، با تأکید بر ارزش والای شخصیت [[امام حسین(ع)]] و اینکه اگر کشتی نجات او نبود، کسی از عذاب نجات نمی‌یافت و اگر خون او نبود، حقّ از باطل شناخته نمی‌شد، افزوده است: کتاب حاضر را تقدیم می‌کنیم تا مقامات ملکوتی و معنوی و الهی او بیشتر شناخته شود<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص5-6</ref>.

* [[احمد هانی هجری]]، فعالیت‌های خودش را در تحقیق کتاب حاضر بیان کرده، از جمله اینکه برای همه مطالب، عناوینی تفصیلی و دقیق قرار داده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص71</ref>.

* [[محمدباقر شریف طباطبایی]]، با تأکید بر آنکه زیارت [[سیدالشهداء(ع)]] که در [[کافی]] نقل شده، دارای معانی لطیف و مقامات شریف برای آیات الهی است، افزوده است: تصمیم گرفتم به معانی برخی از کلمات آن اشاره کنم تا برای مؤمنان یادآوری باشد<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص74-75</ref>.

* [[محمدباقر شریف طباطبایی]]، این اثر را در قالب شرح گسسته (قوله ... ⬅ أقولُ ...)، سامان داده و زیارت مطلقه [[امام حسین(ع)]] را از اول تا آخر توضیح داده است.

* [[احمد هانی هَجَری]]، بعد از پایان شرح مذکور، برای همین زیارت دو شرح دیگر را نیز به ‌پیوست آورده است:

# شرح [[علامه محمدتقی مجلسی]]، برگرفته از [[روضة المتقين]]<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص71؛ متن کتاب، ص347-354</ref>.

# شرح [[علامه محمدباقر مجلسی]]، برگرفته از دو کتاب: [[بحار الأنوار]] و [[مرآة العقول]]<ref>ر.ک: همان، ص71-72؛ همان، ص355-370</ref>.

* «...فقال قل: صلّی الله عليك يا أباعبدالله». می‌گویم: صلوات از جهتی همان سلام است و از جهتی با آن تفاوت دارد.... و صلوات ابتر، در حقیقت، صلوات نیست؛ زیرا چراغ آن است که نورافشانی کند....<ref>ر.ک: متن کتاب، ص95</ref>.