پرش به محتوا

از شفاهی تا کتبی؛ زمینه شفاهی حماسه‌های ایرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURاز شفاهی تا کتبیJ1.jpg | عنوان =از شفاهی تا کتبی؛ زمینۀ شفاهی حماسه‌های ایرانی: داستان‌گویی و شاعری | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = یاماموتو، کومیکو (نویسنده) حسن‌آبادی، محمود (مترجم) |زبان | زبان =...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:
}}
}}


'''از شفاهی تا کتبی؛ زمینۀ شفاهی حماسه‌های ایرانی: داستان‌گویی و شاعری''' تألیف کومیکو یاماموتو؛ ترجمه محمود حسن‌آبادی؛ این کتاب به بررسی نقش سنت شفاهی در شکل‌گیری شاهنامه و دیگر حماسه‌های ایرانی می‌پردازد و تعامل سنت‌های مکتوب و شفاهی را تحلیل می‌کند.
'''از شفاهی تا کتبی؛ زمینۀ شفاهی حماسه‌های ایرانی: داستان‌گویی و شاعری''' تألیف [[یاماموتو، کومیکو|کومیکو یاماموتو]]؛ ترجمه [[حسن‌آبادی، محمود|محمود حسن‌آبادی]]؛ این کتاب به بررسی نقش سنت شفاهی در شکل‌گیری [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] و دیگر حماسه‌های ایرانی می‌پردازد و تعامل سنت‌های مکتوب و شفاهی را تحلیل می‌کند.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۳: خط ۳۳:


==گزارش کتاب==
==گزارش کتاب==
کتاب «از شفاهی تا کتبی» اثر کومیکو یاماموتو با ترجمه محمود حسن‌آبادی، پژوهشی عمیق در زمینه سنت‌های شفاهی مؤثر در شکل‌گیری حماسه‌های ایرانی به ویژه شاهنامه فردوسی است. نویسنده در این اثر با روشی نظام‌مند به بررسی تعامل سنت‌های شفاهی و مکتوب در فرآیند خلق شاهنامه می‌پردازد.
این کتاب پژوهشی عمیق در زمینه سنت‌های شفاهی مؤثر در شکل‌گیری حماسه‌های ایرانی به ویژه [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه فردوسی]] است. نویسنده در این اثر با روشی نظام‌مند به بررسی تعامل سنت‌های شفاهی و مکتوب در فرآیند خلق شاهنامه می‌پردازد.


یاماموتو در فصل اول به مشکلات روش‌شناختی مطالعه سنت شفاهی و پیشینه مکتوب شاهنامه می‌پردازد. در فصل دوم، نقالی را به عنوان نمونه‌ای بارز از سنت روایی شفاهی ایرانی تحلیل کرده و الگویی برای شناسایی تأثیر سنت شفاهی بر متون مکتوب ارائه می‌دهد.  
[[یاماموتو، کومیکو|یاماموتو]] در فصل اول به مشکلات روش‌شناختی مطالعه سنت شفاهی و پیشینه مکتوب شاهنامه می‌پردازد. در فصل دوم، نقالی را به عنوان نمونه‌ای بارز از سنت روایی شفاهی ایرانی تحلیل کرده و الگویی برای شناسایی تأثیر سنت شفاهی بر متون مکتوب ارائه می‌دهد.  


فصل سوم به بررسی شواهد بیرونی و درونی تأثیر سنت شفاهی بر شاهنامه اختصاص دارد. در فصل چهارم، نویسنده الگوی اجرای شفاهی را بر یکی از داستان‌های شاهنامه تطبیق می‌دهد و نشان می‌دهد چگونه می‌توان ردپای سنت شفاهی را در ساختار این اثر شناسایی کرد.
فصل سوم به بررسی شواهد بیرونی و درونی تأثیر سنت شفاهی بر شاهنامه اختصاص دارد. در فصل چهارم، نویسنده الگوی اجرای شفاهی را بر یکی از داستان‌های شاهنامه تطبیق می‌دهد و نشان می‌دهد چگونه می‌توان ردپای سنت شفاهی را در ساختار این اثر شناسایی کرد.


فصل پایانی کتاب به تأثیر سنت شفاهی بر حماسه‌های متأخر مانند گرشاسپ‌نامه اسدی طوسی می‌پردازد. یاماموتو با تحلیل تطبیقی، نشان می‌دهد که چگونه شاعران حماسه‌سرای پس از فردوسی از سنت‌های شفاهی بهره برده‌اند.
فصل پایانی کتاب به تأثیر سنت شفاهی بر حماسه‌های متأخر مانند [[گرشاسب‌نامه|گرشاسپ‌نامه]] [[اسدی طوسی، علی بن احمد|اسدی طوسی]] می‌پردازد. [[یاماموتو، کومیکو|یاماموتو]] با تحلیل تطبیقی، نشان می‌دهد که چگونه شاعران حماسه‌سرای پس از فردوسی از سنت‌های شفاهی بهره برده‌اند.


این کتاب با ارائه الگوی نظری منسجم و تحلیل‌های دقیق متنی، منبعی ارزشمند برای شناخت ریشه‌های شفاهی ادبیات حماسی ایران محسوب می‌شود. ترجمه روان محمود حسن‌آبادی نیز این اثر را برای مخاطبان فارسی‌زبان قابل استفاده ساخته است.<ref>[https://literaturelib.com/books/13396 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
این کتاب با ارائه الگوی نظری منسجم و تحلیل‌های دقیق متنی، منبعی ارزشمند برای شناخت ریشه‌های شفاهی ادبیات حماسی ایران محسوب می‌شود. ترجمه روان [[حسن‌آبادی، محمود|محمود حسن‌آبادی]] نیز این اثر را برای مخاطبان فارسی‌زبان قابل استفاده ساخته است.<ref>[https://literaturelib.com/books/13396 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>


==پانويس ==
==پانويس ==