پدیدارشناسی تجربه زیبایی‌شناختی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
}}   
}}   


'''پدیدارشناسی تجربۀ زیبایی‌شناختی''' تألیف میکل دوفرن؛ ترجمۀ فاطمه بنویدی؛ این کتاب به بررسی پدیدارشناسی به عنوان روشی برای تحلیل و تفسیر هنر و تجربۀ زیبایی‌شناختی می‌پردازد. دوفرن با تأکید بر تقابل ابژۀ زیبایی‌شناختی و تجربۀ زیبایی‌شناختی، به دنبال کشف ماهیت وحدانی هنر از طریق توصیف پدیدارهای هنری است.   
'''پدیدارشناسی تجربۀ زیبایی‌شناختی''' تألیف [[دوفرن، میکل|میکل دوفرن]]؛ ترجمۀ [[بنویدی، فاطمه|فاطمه بنویدی]]؛ این کتاب به بررسی پدیدارشناسی به عنوان روشی برای تحلیل و تفسیر هنر و تجربۀ زیبایی‌شناختی می‌پردازد. [[دوفرن، میکل|دوفرن]] با تأکید بر تقابل ابژۀ زیبایی‌شناختی و تجربۀ زیبایی‌شناختی، به دنبال کشف ماهیت وحدانی هنر از طریق توصیف پدیدارهای هنری است.   


==ساختار==   
==ساختار==   
خط ۳۱: خط ۳۱:


==گزارش کتاب==   
==گزارش کتاب==   
کتاب «پدیدارشناسی تجربۀ زیبایی‌شناختی» اثر میکل دوفرن، از مهم‌ترین آثار در حوزۀ زیبایی‌شناسی پدیدارشناختی است که نقش کلیدی در تحول این حوزه ایفا کرده است. دوفرن در این کتاب به بررسی رابطه میان ابژۀ زیبایی‌شناختی و تجربۀ زیبایی‌شناختی می‌پردازد و نشان می‌دهد که این دو عنصر به صورت متقابل به یکدیگر وابسته‌اند.   
کتاب «پدیدارشناسی تجربۀ زیبایی‌شناختی» اثر [[دوفرن، میکل|میکل دوفرن]]، از مهم‌ترین آثار در حوزۀ زیبایی‌شناسی پدیدارشناختی است که نقش کلیدی در تحول این حوزه ایفا کرده است. دوفرن در این کتاب به بررسی رابطه میان ابژۀ زیبایی‌شناختی و تجربۀ زیبایی‌شناختی می‌پردازد و نشان می‌دهد که این دو عنصر به صورت متقابل به یکدیگر وابسته‌اند.   


در فصل اول، دوفرن ویژگی‌های ابژۀ زیبایی‌شناختی و جایگاه آن را در میان سایر ابژه‌ها تحلیل می‌کند. او بر این باور است که ابژۀ زیبایی‌شناختی تنها در ارتباط با تجربۀ زیسته معنا می‌یابد. فصل دوم به مراحل ادراک زیبایی‌شناختی اختصاص دارد که شامل «حضور»، «بازنمود و خیال» و «تأمل و احساس» می‌شود. در این فصل، دوفرن آرای فیلسوفانی مانند مرلوپونتی، سارتر، کانت و هیدگر را بررسی و نقد می‌کند.   
در فصل اول، دوفرن ویژگی‌های ابژۀ زیبایی‌شناختی و جایگاه آن را در میان سایر ابژه‌ها تحلیل می‌کند. او بر این باور است که ابژۀ زیبایی‌شناختی تنها در ارتباط با تجربۀ زیسته معنا می‌یابد. فصل دوم به مراحل ادراک زیبایی‌شناختی اختصاص دارد که شامل «حضور»، «بازنمود و خیال» و «تأمل و احساس» می‌شود. در این فصل، دوفرن آرای فیلسوفانی مانند مرلوپونتی، سارتر، کانت و هیدگر را بررسی و نقد می‌کند.