پژوهش چگونه باید سامان یابد؟: تفاوت میان نسخه‌ها

پژوهش چگونه باید سامان یابد؟ (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۱ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۲:۱۳

۱۵۱ بایت اضافه‌شده ، ۲۱ مه

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۶٬۵۰۳

ویرایش

@@ خط ۲۸: / خط ۲۸: @@
 }}
-'''پژوهش چگونه باید سامان یابد؟''' تألیف دانالد گیلیس، ترجمه مصطفی تقوی و زهره کریم‌میان؛ این کتاب به بررسی نظام‌های مختلف سازماندهی پژوهش در بریتانیا می‌پردازد و با نقد دو نظام موجود، پیشنهادی جدید برای ساماندهی پژوهش‌های علمی ارائه می‌دهد.
+'''پژوهش چگونه باید سامان یابد؟''' تألیف [[گیلیس، دانالد|دانالد گیلیس]]، ترجمه [[تقوی، مصطفی|مصطفی تقوی]] و [[کریم‌میان، زهره|زهره کریم‌میان]]؛ این کتاب به بررسی نظام‌های مختلف سازماندهی پژوهش در بریتانیا می‌پردازد و با نقد دو نظام موجود، پیشنهادی جدید برای ساماندهی پژوهش‌های علمی ارائه می‌دهد.
 ==ساختار==
@@ خط ۳۴: / خط ۳۴: @@
 ==گزارش کتاب==
-کتاب «پژوهش چگونه باید سامان یابد؟» نوشته دانالد گیلیس، استاد بازنشسته دپارتمان مطالعات علم و فناوری کالج دانشگاهی لندن، به مسئله مهم سازماندهی پژوهش‌های علمی می‌پردازد. نویسنده که پیشتر آثاری در حوزه فلسفه علم منتشر کرده، در این کتاب به بررسی دو نظام رایج ارزیابی پژوهش در بریتانیا می‌پردازد و نظامی جایگزین پیشنهاد می‌دهد.
+کتاب «پژوهش چگونه باید سامان یابد؟» نوشته [[گیلیس، دانالد|دانالد گیلیس]]، استاد بازنشسته دپارتمان مطالعات علم و فناوری کالج دانشگاهی لندن، به مسئله مهم سازماندهی پژوهش‌های علمی می‌پردازد. نویسنده که پیشتر آثاری در حوزه فلسفه علم منتشر کرده، در این کتاب به بررسی دو نظام رایج ارزیابی پژوهش در بریتانیا می‌پردازد و نظامی جایگزین پیشنهاد می‌دهد.
 بخش اول کتاب به نقد «طرح پژوهش‌سنجی» می‌پردازد که از سال 1986 تا 2008 در بریتانیا اجرا می‌شد. این طرح مبتنی بر نظام همتاداوری بود و نویسنده استدلال می‌کند که علاوه بر هزینه‌بر بودن، احتمالاً باعث کاهش کیفیت پژوهش‌ها نیز شده است (ص 25-40).
-در بخش دوم، نویسنده «سامانه معیارمحور» که از سال 2009 جایگزین طرح قبلی شد را مورد نقد قرار می‌دهد. این سامانه بر شاخص‌هایی مانند تعداد استنادات تکیه دارد. گیلیس معتقد است این نظام جدید نه تنها بهتر از نظام قبلی نیست، بلکه ممکن است نتایج بدتری نیز به همراه داشته باشد (ص 65-80).
+در بخش دوم، نویسنده «سامانه معیارمحور» که از سال 2009 جایگزین طرح قبلی شد را مورد نقد قرار می‌دهد. این سامانه بر شاخص‌هایی مانند تعداد استنادات تکیه دارد. [[گیلیس، دانالد|گیلیس]] معتقد است این نظام جدید نه تنها بهتر از نظام قبلی نیست، بلکه ممکن است نتایج بدتری نیز به همراه داشته باشد (ص 65-80).
 بخش سوم کتاب که سازنده‌تر است، نظام جدیدی برای سازماندهی پژوهش پیشنهاد می‌دهد. نویسنده ادعا می‌کند این نظام هم از نظر هزینه کارآمدتر است و هم کیفیت پژوهش‌ها را بهبود می‌بخشد. او برای ارزیابی نظام پیشنهادی خود از «آزمون‌های تاریخی» استفاده می‌کند و نشان می‌دهد که اگر این نظام در گذشته وجود داشت، به پیشرفت‌های مهم علمی مانند نظریه نسبیت اینشتین یا کشف پنی‌سیلین توسط فلمینگ کمک می‌کرد (ص 120-150).