۱۴۴٬۸۸۲
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
''' آیین سدرهپوشی زرتشتیان'''، تألیف [[آذرگشسب، موبد اردشیر|موبد اردشیر آذرگشسب]]، کتابی است کم حجم درباره یکی از مهمترین مراسم عبادی زرتشتی، یعنی مراسم سدرهپوشی. | ''' آیین سدرهپوشی زرتشتیان'''، تألیف [[آذرگشسب، موبد اردشیر|موبد اردشیر آذرگشسب]]، کتابی است کم حجم درباره یکی از مهمترین مراسم عبادی زرتشتی، یعنی مراسم سدرهپوشی. | ||
سدره پوشی یکی از | سدره پوشی یکی از آیینهای زرتشتیان است. سدره پیراهنی است گشاد، سپیدرنگ و بییقه و با آستینهای کوتاه و دارای دو کیسه بسیار کوچک، یکی در جلوی سینه و نزدیک قلب که گریبان خوانده میشود و دیگری در پشت که گرده نامیده میشود. این بخشها از سدره کاربرد نمادین دارند. | ||
گرده نشانه مسئولیت و | گرده نشانه مسئولیت و وظیفههایی است که هرکس به عهده دارد و باید به درستی انجام دهد. گریبان که کیسه کرفه یا کیسه نیک هم خوانده می شود، یادآور است که همه کردارهای نیک روی هم انباشته شده و آدمی را به خوشبختی می رساند. نزدیک قلب بودن آن نشانه ای است که کارهای نیک باید قلباً و خالصانه انجام شود. سپیدی آن نماد پاکی و بی غل و غش بودن است. | ||
بنابر رسم ایرانیان باستان وقتی پسری به سن بلوغ می رسید برای اینکه با مردان دیگر به شکار بپردازد با برگزاری جشن ویژه ای زره و جوشنی به او می پوشاندند و کمربندی از کمند یا شمشیری به کمر او می بستند و بدین روش او را به جرگه مردان و رده جنگیان در می آوردند. این رسم تا اواخر قرن هیجدهم ادامه داشت و هنوز هم در میان مردم هند و اروپایی به نام جشن شوالیه معروف و بین ایلات و عشایر امروزی ایران از جمله عشایر کرد و لر به نام جشن کمربندان یا شال بندان خوانده می شود. | بنابر رسم ایرانیان باستان وقتی پسری به سن بلوغ می رسید برای اینکه با مردان دیگر به شکار بپردازد با برگزاری جشن ویژه ای زره و جوشنی به او می پوشاندند و کمربندی از کمند یا شمشیری به کمر او می بستند و بدین روش او را به جرگه مردان و رده جنگیان در می آوردند. این رسم تا اواخر قرن هیجدهم ادامه داشت و هنوز هم در میان مردم هند و اروپایی به نام جشن شوالیه معروف و بین ایلات و عشایر امروزی ایران از جمله عشایر کرد و لر به نام جشن کمربندان یا شال بندان خوانده می شود. | ||