منقبت الجواهر: در شرح احوال میر سید علی همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'سیدع' به 'سید ع'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'سیدع' به 'سید ع')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۱۰: خط ۱۰:
| زبان =
| زبان =
| کد کنگره =‏BP ۵۵/۳/ه۹ب۴
| کد کنگره =‏BP ۵۵/۳/ه۹ب۴
| موضوع =سرگذشتنا‌مه‌ همدانی‌، میرسیدعلی‌، ۷۱۴ - ۷۸۶ق‌,ایران‌ -- همدان‌ -- سرگذشتنا‌مه‌ مجتهدان‌ و علما‌
| موضوع =سرگذشتنا‌مه‌ همدانی‌، میرسید علی‌، ۷۱۴ - ۷۸۶ق‌,ایران‌ -- همدان‌ -- سرگذشتنا‌مه‌ مجتهدان‌ و علما‌
|ناشر  
|ناشر  
| ناشر =طهوری  
| ناشر =طهوری  
خط ۲۹: خط ۲۹:


==گزارش کتاب==
==گزارش کتاب==
[[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|سید علی بن سید شهاب‌الدین حسن همدانی]] عارف قرن هشتم ملقب به امیر کبیر و علی ثانی، متخلص به علی معروف به شاه همدان و مشتهر به میر سیدعلی، از بزرگان اولیاء و کبار عرفا است که اولیای پس از او نسبت خرقۀ خود را به وی می‌رسانند؛ عمر ایشان 73 سال بود و در سال 713 ـ 714 هـق.وفات یافت. از ایشان کتاب و رساله‌های بسیاری در موضوعات گوناگون تفسیری، روایی، اخلاق، فلسفه و حکمت، عرفان و ادبیات به جا مانده است. او بیشتر از موضوعات حقوق والدین و مناسبات بین زن و شوهر، مقام و مرتبۀ زن، برادری و دوستی، عدل و شاه عادل، شکر نعمت و مرتبۀ صبر و انواع صبر سخن گفته است.
[[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|سید علی بن سید شهاب‌الدین حسن همدانی]] عارف قرن هشتم ملقب به امیر کبیر و علی ثانی، متخلص به علی معروف به شاه همدان و مشتهر به میر سید علی، از بزرگان اولیاء و کبار عرفا است که اولیای پس از او نسبت خرقۀ خود را به وی می‌رسانند؛ عمر ایشان 73 سال بود و در سال 713 ـ 714 هـق.وفات یافت. از ایشان کتاب و رساله‌های بسیاری در موضوعات گوناگون تفسیری، روایی، اخلاق، فلسفه و حکمت، عرفان و ادبیات به جا مانده است. او بیشتر از موضوعات حقوق والدین و مناسبات بین زن و شوهر، مقام و مرتبۀ زن، برادری و دوستی، عدل و شاه عادل، شکر نعمت و مرتبۀ صبر و انواع صبر سخن گفته است.


ایشان سفرهای زیادی در طول زندگی پربرکت‌شان رفتند. در شرح حال وی در مقدمۀ کتاب «ذخیرة الملوک» آمده که سه بار به کشمیر رفتو در سال 744 در دورل حکمرانی [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|شهاب‌الدین]] همراه هفتصد تن از سادات که اقامت‌شان چهار ماه طول کشید و از آنجا به حجاز رفتند در سال 781 دورۀ قطب‌الدین برادر و جانشین شهاب‌الدین دو سال و نیم در آنجا ماند.
ایشان سفرهای زیادی در طول زندگی پربرکت‌شان رفتند. در شرح حال وی در مقدمۀ کتاب «ذخیرة الملوک» آمده که سه بار به کشمیر رفتو در سال 744 در دورل حکمرانی [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|شهاب‌الدین]] همراه هفتصد تن از سادات که اقامت‌شان چهار ماه طول کشید و از آنجا به حجاز رفتند در سال 781 دورۀ قطب‌الدین برادر و جانشین شهاب‌الدین دو سال و نیم در آنجا ماند.


بالابردن سطح فرهنگ عمومی از مقولاتی است که [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|سیدعلی]] به آن توجه ویژه‌ای داشت؛ کارهایی چون فرهنگ شهروندی حق زندگی و تملک اموال، حق حریم شخصی، اقتصاد شهروندی، فرهنگ کار و تلاش و کسب روزی حلال، تحول اقتصادی، توجه به صنایع دستی، تغییر در عرف و آداب و رسوم و ارزش‌های سنتی و .... تأکید داشت.
بالابردن سطح فرهنگ عمومی از مقولاتی است که [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|سید علی]] به آن توجه ویژه‌ای داشت؛ کارهایی چون فرهنگ شهروندی حق زندگی و تملک اموال، حق حریم شخصی، اقتصاد شهروندی، فرهنگ کار و تلاش و کسب روزی حلال، تحول اقتصادی، توجه به صنایع دستی، تغییر در عرف و آداب و رسوم و ارزش‌های سنتی و .... تأکید داشت.


وی با انتقال زبان فارسی به کشمیر تلاش کرد تا از طریق ایجاد مدارس، خانقاه و کتابخانه‌ها فرهنگ اسلامی و هویت ایرانی را به مردم آن سرزمین انتقال دهد. آمده که خطابه‌ها و مواعظ سید به زبان فارسی بوده و مریدانی که به زبان کشمیری تسلط داشتند، صحبت‌های ایشان را برای مردم ترجمه می‌کردند. «اوراد فتحیه» که مسلمانان کشمیری به عنوان بخشی از آداب عبادی خود پس از فریضۀ صبح زمزمه می‌کردند هم به زبان فارسی بوده است. کتاب‌های «آداب سفره»، «طایفۀ مردم»، «معاش السالکین» که از تألیفات جناب سیدعلی است، به فارسی بوده است. در نتیجۀ تلاش‌های وی و یارانش زبان فارسی و عربی برای تدریس علوم دینی و حوزوی، جای زبان سانسکریت را گرفت.
وی با انتقال زبان فارسی به کشمیر تلاش کرد تا از طریق ایجاد مدارس، خانقاه و کتابخانه‌ها فرهنگ اسلامی و هویت ایرانی را به مردم آن سرزمین انتقال دهد. آمده که خطابه‌ها و مواعظ سید به زبان فارسی بوده و مریدانی که به زبان کشمیری تسلط داشتند، صحبت‌های ایشان را برای مردم ترجمه می‌کردند. «اوراد فتحیه» که مسلمانان کشمیری به عنوان بخشی از آداب عبادی خود پس از فریضۀ صبح زمزمه می‌کردند هم به زبان فارسی بوده است. کتاب‌های «آداب سفره»، «طایفۀ مردم»، «معاش السالکین» که از تألیفات جناب سید علی است، به فارسی بوده است. در نتیجۀ تلاش‌های وی و یارانش زبان فارسی و عربی برای تدریس علوم دینی و حوزوی، جای زبان سانسکریت را گرفت.


این کتاب با عنوان «منقبت الجواهر» یا «مستورات» دربارۀ شرح احوال میر سیدعلی همدانی است. از این کتاب سه نسخه باقی مانده است که نسخۀ اساس مصحح نسخۀ کتابخانۀ خانقاه احمدی بوده است.
این کتاب با عنوان «منقبت الجواهر» یا «مستورات» دربارۀ شرح احوال میر سید علی همدانی است. از این کتاب سه نسخه باقی مانده است که نسخۀ اساس مصحح نسخۀ کتابخانۀ خانقاه احمدی بوده است.


از زندگی [[بدخشی، حیدر|حیدر بدخشی]] نویسندۀ این اثر فقط این دانسته است که از مریدان جناب سید عبدالله برزش‌آبادی است که پیش از ورود به طریقت کبرویه عضو فرقۀ شطاریه بود. منابع این کتاب به اندازۀ کتاب «[[خلاصة المناقب (در مناقب میر سید علی همدانی)|خلاصة المناقب]]» [[بدخشی، نورالدین جعفر|نورالدین جعفر بدخشی]] دارای اهمیت و ارزش والایی است. [[بدخشی، حیدر|حیدر بدخشی]] شخصاً [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|همدانی]] را نمی‌شناخت؛ اما در عوض مرید شیخی بود که با واسطۀ یک نسل روحانی از همدانی جدا می‌شود. او نه‌تنها از اولیاءنامۀ قدیمی‌تر «خلاصة المناقب» بهره گرفت، بلکه از انبوه روایات که برخی مکتوب و برخی شفاهی بود از زمان همدانی به بعد در میان سلسله‌های کبرویه دست به دست گشته بود، نیز استفاده کرده است.
از زندگی [[بدخشی، حیدر|حیدر بدخشی]] نویسندۀ این اثر فقط این دانسته است که از مریدان جناب سید عبدالله برزش‌آبادی است که پیش از ورود به طریقت کبرویه عضو فرقۀ شطاریه بود. منابع این کتاب به اندازۀ کتاب «[[خلاصة المناقب (در مناقب میر سید علی همدانی)|خلاصة المناقب]]» [[بدخشی، نورالدین جعفر|نورالدین جعفر بدخشی]] دارای اهمیت و ارزش والایی است. [[بدخشی، حیدر|حیدر بدخشی]] شخصاً [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|همدانی]] را نمی‌شناخت؛ اما در عوض مرید شیخی بود که با واسطۀ یک نسل روحانی از همدانی جدا می‌شود. او نه‌تنها از اولیاءنامۀ قدیمی‌تر «خلاصة المناقب» بهره گرفت، بلکه از انبوه روایات که برخی مکتوب و برخی شفاهی بود از زمان همدانی به بعد در میان سلسله‌های کبرویه دست به دست گشته بود، نیز استفاده کرده است.