دیوان اثیرالدین اخسیکتی (با تصحیح براتی خوانساری): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.')
خط ۵۲: خط ۵۲:
او در شمار یکی از رباعی‌سرایان بزرگ قرن ششم است و تعداد رباعیات او در این دیوان 562 رباعی است. رباعی‌های او در برخی مجموعه‌ها و تذکره‌ها از جمله «نزهة المجالس» راه یافته است. برخی رباعی‌های او حکیمانه و رندانه است و نگاهی ژرف به مسائل و موضوعات مختلف دارد.
او در شمار یکی از رباعی‌سرایان بزرگ قرن ششم است و تعداد رباعیات او در این دیوان 562 رباعی است. رباعی‌های او در برخی مجموعه‌ها و تذکره‌ها از جمله «نزهة المجالس» راه یافته است. برخی رباعی‌های او حکیمانه و رندانه است و نگاهی ژرف به مسائل و موضوعات مختلف دارد.


زبان اثیر زبان خراسانی است. تعداد واژگان کهن در شعر او بسیار است که نشان‌دهندۀ تأثیر زبان خراسانی در شعر اوست. واژه‌هایی چون آژده، براه، بوز استر، ایرمان، کناغ، تروند، برجاس، تنجیر و ..... .
زبان اثیر زبان خراسانی است. تعداد واژگان کهن در شعر او بسیار است که نشان‌دهندۀ تأثیر زبان خراسانی در شعر اوست. واژه‌هایی چون آژده، براه، بوز استر، ایرمان، کناغ، تروند، برجاس، تنجیر و......


این تصحیح از دیوان اثیرالدین که پس از حدود شصت سال انجام شده، بر اساس یازده نسخه صورت پذیرفته است. نسخۀ اساس مربوط به قرن هفتم یا اوایل قرن هشتم است که دیوان کامل اثیر با دوازده هزار بیت شعر است که نسبت به دیوان چاپ‌شدۀ قبلی تقریباً دوبرابر است. این نسخۀ پربرگ، بارزترین نسخه‌ای است که از اثیر در دست است. این نسخه در کتابخانۀ حکیم اوغلو علی پاشا موجود است.<ref>[https://literaturelib.com/books/4293 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
این تصحیح از دیوان اثیرالدین که پس از حدود شصت سال انجام شده، بر اساس یازده نسخه صورت پذیرفته است. نسخۀ اساس مربوط به قرن هفتم یا اوایل قرن هشتم است که دیوان کامل اثیر با دوازده هزار بیت شعر است که نسبت به دیوان چاپ‌شدۀ قبلی تقریباً دوبرابر است. این نسخۀ پربرگ، بارزترین نسخه‌ای است که از اثیر در دست است. این نسخه در کتابخانۀ حکیم اوغلو علی پاشا موجود است.<ref>[https://literaturelib.com/books/4293 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>