روابط فرهنگی ایرانیان و ترکان (از دوران باستان تا سلجوقیان): تفاوت میان نسخه‌ها

بی‌گمان دین از مهم‌ترین و اساسی‌‌ترین نمودهای زیست انسانی و ارکان زندگی اجتماعی و فرهنگی مردمان است. این امر به‌ویژه در جامعه‌های باستانی که شالودۀ آن را مذهب شکل می‌داد، بارزتر و آشکارتر است. در جامعۀ باستانی مذهب به مثابۀ ستون فقرات اجتماع، ژرف‌ترین و پردامنه‌ترین تأثیرها را بر ساختار اجتماعی، تنظیم مناسبات آن و رفتارهای اخلاقی، جهان‌بینی و نگرش به پدیدارهای عالم، فلسفۀ سیاسی و شکل و صورت و غایت سیاست‌ورزی و حکمرانی، آداب و مراسم آیینی و اساطیری و ... داشته است. دربارۀ تأثیرات دینی در فصل دوم بررسی صورت گرفته است.

در عهد باستان ساکنان استپ‌های آسیای مرکزی و داخلی را قوم‌های ایرانی سکایی ـ سرمتی، ماساژت‌ها و ... شکل می‌دادند؛ اما از واپسین دهه‌های عهد ساسانی، با از راه رسیدن ترکان، تغییراتی در بافت قومی استپ روی داد و اندک‌اندک قوم‌های ترک جایگزین تیره‌های ایرانی کوچنده شدند. در فصل پایانی کتاب نخست با بهره‌گیری از کتاب‌های تاریخ‌نگاران اسلامی سده‌های نخستین اسلامی به وضعیت قومی و جغرافیایی جمعیتی و فرهنگی منطقۀ آسیای مرکزی ایرانی پراخته شده و در نهایت مطالبی دربارۀ پیامدهای ورود ترکان به جهان ایرانی و مناسبات میان ایرانیان و ترکان در دستگاه حکومتی پس از سامانیان ارائه شده است.<ref>[https://literaturelib.com/books/4101 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>