۱۴۵٬۰۰۷
ویرایش
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR86862J1.jpg | عنوان = تأسيس النظر | عنوانهای دیگر = رسالة الإمام أبي الحسن الکرخي في الأصول | پدیدآورندگان | پدیدآوران = دبوسی حنفی، عبد الله بن عمر (نويسنده) قبانی الدمشقي، مصطفی (محقق) کرخی، ابوالحسن ( نوی...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تأسيس النظر'''، از آثار محدّث، اصولی، قاضی و فقیه حنفی، [[ابوزید عبیدالله عمر بن عیسی دبوسی]] مشهور به [[ابوزید دبوسی]] (متوفای 432ق)، است که به بررسی «علم الخلاف» و بیان مسائل اختلافی بین فقیهان اهلسنت میپردازد و میکوشد اصول و قواعدی فراهم سازد تا علاقمندان بتوانند در موارد مشابه، داوری صحیحی داشته باشند. در پایان این اثر، رساله محدث، فقیه حنفی و متکلم معتزلی، [[ابوالحسن کرخی]] (متوفای 340ق) همراه با توضیحات [[نجمالدین نسفی]] در باب دانش اصول فقه بر اساس مشرب حنفیان ضمیمه شده است. | '''تأسيس النظر'''، از آثار محدّث، اصولی، قاضی و فقیه حنفی، [[دبوسی حنفی، عبد الله بن عمر|ابوزید عبیدالله عمر بن عیسی دبوسی]] مشهور به [[دبوسی حنفی، عبد الله بن عمر|ابوزید دبوسی]] (متوفای 432ق)، است که به بررسی «علم الخلاف» و بیان مسائل اختلافی بین فقیهان اهلسنت میپردازد و میکوشد اصول و قواعدی فراهم سازد تا علاقمندان بتوانند در موارد مشابه، داوری صحیحی داشته باشند. در پایان این اثر، رساله محدث، فقیه حنفی و متکلم معتزلی، [[کرخی، ابوالحسن|ابوالحسن کرخی]] (متوفای 340ق) همراه با توضیحات [[نجمالدین نسفی]] در باب دانش اصول فقه بر اساس مشرب حنفیان ضمیمه شده است. | ||
پژوهشگر معاصر، [[مصطفی محمد قبّانی دمشقی]] این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی ارزشمند بر آن افزوده و شخصیت و آثار [[دبوسی]] و [[ابوالحسن کرخی]] و [[نجمالدین نسفی]] و همچنین ویژگیها و روش اثر حاضر را با اختصار شناسانده است. | |||
پژوهشگر معاصر، [[قبانی الدمشقي، مصطفی|مصطفی محمد قبّانی دمشقی]] این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی ارزشمند بر آن افزوده و شخصیت و آثار [[دبوسی حنفی، عبد الله بن عمر|دبوسی]] و [[کرخی، ابوالحسن|ابوالحسن کرخی]] و [[نجمالدین نسفی]] و همچنین ویژگیها و روش اثر حاضر را با اختصار شناسانده است. | |||
==هدف و روش== | ==هدف و روش== | ||
*[[ابوزید دبوسی]]، با یادآوری این نکته که آموختن مسائل اختلافی برای جویندگان فقه، مشکل است و براحتی نمیتوانند راه استنباطش را بیابند، افزوده است: برای کمک به آنان مطالب این اثر را گردآوری کردم....<ref> مقدمه نویسنده، ص9. </ref> | *[[دبوسی حنفی، عبد الله بن عمر|ابوزید دبوسی]]، با یادآوری این نکته که آموختن مسائل اختلافی برای جویندگان فقه، مشکل است و براحتی نمیتوانند راه استنباطش را بیابند، افزوده است: برای کمک به آنان مطالب این اثر را گردآوری کردم....<ref> مقدمه نویسنده، ص9. </ref> | ||
*[[مصطفی محمد قبّانی دمشقی]] با تأکید بر آنکه شناخت ریشههای مسائل اختلافی، از مهمترین اطلاعات لازم برای دانشوران در استنباط احکام است، افزوده است: [[ابوزید دبوسی]] اولین کسی است که «علم الخلاف» را تدوین کرد و اصول و قواعدش را مشخص ساخت.... <ref> مقدمه محقق، ص5- 6. </ref> | *[[قبانی الدمشقي، مصطفی|مصطفی محمد قبّانی دمشقی]] با تأکید بر آنکه شناخت ریشههای مسائل اختلافی، از مهمترین اطلاعات لازم برای دانشوران در استنباط احکام است، افزوده است: [[دبوسی حنفی، عبد الله بن عمر|ابوزید دبوسی]] اولین کسی است که «علم الخلاف» را تدوین کرد و اصول و قواعدش را مشخص ساخت.... <ref> مقدمه محقق، ص5- 6. </ref> | ||
==ساختار و محتوا== | ==ساختار و محتوا== | ||
*در این اثر، برخی از مباحث «علم الخلاف» آمده است (مسائل فقهی اختلافی بین حنفیان؛ ابوحنیفه و یارانش و ابویوسف و محمد و...). | *در این اثر، برخی از مباحث «علم الخلاف» آمده است (مسائل فقهی اختلافی بین حنفیان؛ [[ابوحنیفه، نعمان بن ثابت|ابوحنیفه]] و یارانش و ابویوسف و محمد و...). | ||
==نمونه مباحث== | ==نمونه مباحث== | ||
*اصل در نظر ابوحنیفه و ابویوسف این است که فاسد شدن افعال نماز، باعث فساد حرمت نماز نمیشود.... <ref> متن کتاب، ص59. </ref> | *اصل در نظر [[ابوحنیفه، نعمان بن ثابت|ابوحنیفه]] و ابویوسف این است که فاسد شدن افعال نماز، باعث فساد حرمت نماز نمیشود.... <ref> متن کتاب، ص59. </ref> | ||
*اصل این است که هرچه با یقین ثابت شده، با شکّ از بین نمیرود. امام نسفی گفت: از مسائل آن اصل این است: کسی که در حدث شکّ کند بعد از آنکه یقین دارد که وضوء گرفته است، پس وضوی او باقی است تا زمانی که به وقوع حدث، یقین نکند. و هر کسی که در وضوی خودش شک کند بعد از آنکه یقین به حدث دارد، پس بر همان حدث باقی است تا زمانی که یقین به وضوء نیابد. <ref> همان، ص161. </ref> | *اصل این است که هرچه با یقین ثابت شده، با شکّ از بین نمیرود. امام نسفی گفت: از مسائل آن اصل این است: کسی که در حدث شکّ کند بعد از آنکه یقین دارد که وضوء گرفته است، پس وضوی او باقی است تا زمانی که به وقوع حدث، یقین نکند. و هر کسی که در وضوی خودش شک کند بعد از آنکه یقین به حدث دارد، پس بر همان حدث باقی است تا زمانی که یقین به وضوء نیابد. <ref> همان، ص161. </ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||