شرح فصوص الحكم ابن عربی (حل الفصوص): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۵۵: خط ۵۵:
#:#ص 50: ضمير در هو، شايد كه عايد به عالم باشد...
#:#ص 50: ضمير در هو، شايد كه عايد به عالم باشد...
#:#ص 55: ضمير در «له»، عايد به عالم و ضمير در عنه...
#:#ص 55: ضمير در «له»، عايد به عالم و ضمير در عنه...
 
#:و) گاه در توضيح جملات خبرى و شرطى، گره‌گشايى مى‌كند (ص 24، «و قد كان، به معنى حال است، جواب شرط مقدر است؛ يعنى اذا كان...»).
و) گاه در توضيح جملات خبرى و شرطى، گره‌گشايى مى‌كند (ص 24، «و قد كان، به معنى حال است، جواب شرط مقدر است؛ يعنى اذا كان...»).
#:ز) گاه احتمالات اعتبار جمله‌ها را در شرايط مختلف شرح داده و سپس نظر خود را بيان مى‌كند (ص 26، «اين جمله را سه اعتبار است...»؛ ص 27، «يعنى جمعيتى كه انسان راست، از سه جهت است...»).
 
#:ح) بحث در معانى مفردات (ص 92، س 10، «با در بتقلب، به معنى مع است...»).
ز) گاه احتمالات اعتبار جمله‌ها را در شرايط مختلف شرح داده و سپس نظر خود را بيان مى‌كند (ص 26، «اين جمله را سه اعتبار است...»؛ ص 27، «يعنى جمعيتى كه انسان راست، از سه جهت است...»).
#:ط) بحث در آراى محققان در نحوه استنباط معنى.
 
#:ى) توضيحات شارح دانشمند با قراينى كه به دست مى‌دهد، بيان‌گر اين است كه نسخ متعددى در اختيار داشته است و در شرح كتاب فصوص، اكتفا به يك نسخه نكرده است (ص 26، «...و در بعضى نسخ است كه: و ان فيها فى ما تزعم الاهلية...»).
ح) بحث در معانى مفردات (ص 92، س 10، «با در بتقلب، به معنى مع است...»).
 
ط) بحث در آراى محققان در نحوه استنباط معنى.
 
ى) توضيحات شارح دانشمند با قراينى كه به دست مى‌دهد، بيان‌گر اين است كه نسخ متعددى در اختيار داشته است و در شرح كتاب فصوص، اكتفا به يك نسخه نكرده است (ص 26، «...و در بعضى نسخ است كه: و ان فيها فى ما تزعم الاهلية...»).


موارد بالا نمونه‌اى است از مهارت و آگاهى [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|همدانی]] در حل مشكلات كتاب فصوص؛ هرچند در اين كار، شارحين ديگر نيز توجهى تام دارند، ولى با مقايسه موارد مشابه، لطف بيان و سلاست گفتار و باريك‌انديشى [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|همدانی]] چيز ديگرى است.
موارد بالا نمونه‌اى است از مهارت و آگاهى [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|همدانی]] در حل مشكلات كتاب فصوص؛ هرچند در اين كار، شارحين ديگر نيز توجهى تام دارند، ولى با مقايسه موارد مشابه، لطف بيان و سلاست گفتار و باريك‌انديشى [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|همدانی]] چيز ديگرى است.