الجوهرتين العتيقتين المائعتين من الصفراء و البيضاء (الذهب و الفضة): تفاوت میان نسخه‌ها

'''الجوهرتين العتيقتين المائعتين من الصفراء و البيضاء (الذهب و الفضة)'''، از آثار دانشور جامع علوم عقلی و نقلی و طبیعی، مورخ، جغرافی‌دان، فلکی و کیمیاشناس قرن چهارم هجری قمری، [[ابومحمد حسن بن احمد بن یعقوب همدانى]]، مشهور به [[ابن حائک]] (حدود 280-345ق)، است که ارزشمندی و انواع و چگونگی دو گوهر قیمتی زرد و سفید (طلا و نقره) را از منظر قرآنی، روایی، ادبی و علوم طبیعی بررسی می‌کند. پژوهشگر معاصر، [[احمد فؤاد پاشا]]، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی ارزشمند را بر آن افزوده و شخصیت و آثار [[ابن حائک]] و به‌خصوص ویژگی‌ها و روش اثر حاضر را شناسانده است.

* [[ابن حائک]]، مقدمه‌ای طولانی را درباره ارزشمندی طلا و نقره از دیدگاه آیات، روایات، اشعار عربی و سخنان مردم، آورده<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص57-70</ref> و تأکید کرده که درباره زمین، کتاب «الحرث و الحيلة» و درباره حیوان، کتاب «الإبل» را نوشتم و دریغم آمد که در مورد طلا و نقره که ارزشمندتر است، اثری تألیف نکنم<ref>ر.ک: همان، ص58</ref>.

* [[احمد فؤاد پاشا]]، توضیحات عالمانه و ارزشمندی را درباره روش و رویکرد علمی نویسنده افزوده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص25-45</ref>؛ از جمله توجه [[ابومحمد همدانى]] به مشاهده و تجربه علمی<ref>ر.ک: همان، ص30</ref>.

ترجمه: [[علی (صلوات‌ خدا بر او)]] وقتی داخل بیت المال می‌شد و به زرد (طلا) و سفید (نقره) نگاه می‌کرد، می‌گفت: از سفیدی و زردی بدرخش! و غیر از مرا فریب بده.