انسان‌شناسی؛ اندیشمندان، نظریه و کنش؛ مجموعه مقالات و گفتگوها: تفاوت میان نسخه‌ها

در بخشی از مقاله «ادوارد سعید: فلسطینی سرگردان» در فصل اول این کتاب می‌خوانیم: «نفوذ قدرتمند سعید در انسان‌شناسی بیش از هر چیز به کتاب کم‌نظیر او «شرق‌شناسی» برمی‌گردد. انسان‌شناسی همواره از نوعی گذشته استعماری در رنج بوده است زیرا هرگز نتوانسته است از یاد ببرد که در نیمه قرن نوزده دولت‌های اروپایی عمدتاً برای اهداف سودجویانه خود در مستعمرات بود که این رشته علمی را تقویت کرده و میدان‌های تحقیق گسترده‌ای را در اختیار پژوهشگران آن قرار دادند. با وصف این خوشبختانه اکثریت قریب به‌اتفاق انسان‌شناسان توانستند بسیار زود با قدرت‌های استعماری فاصله بگیرند و در همه‌جا در حد توان خود تلاش کنند بیش از هر چیز به حفظ میراث‌های فرهنگی بومیان و کمک به آنها برای زندگی در شرایط مورد خواست خود آنها دست یازند. این امر بدون شک یکی از مهم‌ترین نقاط انسان‌شناسان از شرق‌شناسان است که عموماً نگاهی «شیئی‌گرا» به پدیده‌ای خود آن را «شرق» نامیده‌اند می‌انداختند. سعید در کتاب خود بیش از هر چیز بر آن است که نشان دهد شرق‌شناسی شیوه‌ای از اندیشه است که در آن اصل بر یک «تفاوت گذاری و تمایز هستی‌شناختی و شناخت‌شناختی میان شرق و غرب بناشده است و به گروه بزرگی از نویسندگان، از جمله شاعران، رمان‌نویسان، فیلسوفان و نظریه‌پردازان سیاسی و دیوان‌سالاران امپراتوری» سرایت کرده است». ( ص 55)