تأويل الآيات المشكلة الموضحة و بيانها بالحجج و البرهان: تفاوت میان نسخه‌ها

تأويل الآيات المشكلة الموضحة و بيانها بالحجج و البرهان (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۱۷

۳۶۶ بایت اضافه‌شده ، ۴ فوریه

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۶٬۱۸۰

ویرایش

@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 | پیش از =
 }}
-'''تأويل الآيات المشكلة الموضحة و بيانها بالحجج و البرهان'''، اثر ابوالحسن علی بن محمد بن مهدی طبری (متوفی 380ق)، کتابی است درباره تأویل متشابهات در آیات و احادیث مشکل و مباحث مربوط به آن.
+'''تأويل الآيات المشكلة الموضحة و بيانها بالحجج و البرهان'''، اثر [[طبری، علی بن محمد|ابوالحسن علی بن محمد بن مهدی طبری]] (متوفی 380ق)، کتابی است درباره تأویل متشابهات در آیات و احادیث مشکل و مباحث مربوط به آن.
-بنا بر مقدمه کتاب، معلوم می‌شود طبری آن را به درخواست کسی نوشته که از عقاید گروهی که آنان را «الفرقة المنتسبة إلی الحديث» می‌خوانده، شکایت کرده است<ref>ر.ک: انصاری، حسن</ref>.
+بنا بر مقدمه کتاب، معلوم می‌شود [[طبری، علی بن محمد|طبری]] آن را به درخواست کسی نوشته که از عقاید گروهی که آنان را «الفرقة المنتسبة إلی الحديث» می‌خوانده، شکایت کرده است<ref>ر.ک: انصاری، حسن</ref>.
-طبری در این کتاب، از مشایخ شناخته‌شده خود نقل روایت و یا مطلب و حکایت می‌کند و این خود برای اثبات اصالت کتاب به‌کار آمده و نشان‌دهنده اهمیت آن است؛ کسانی که از آنان در «نزهة الأبصار» هم روایت دارد؛ مانند ابن الانباری و نیز ابن درید و همچنین ابوعبدالله الازدی، ملقب به نفطویه. او یک جا هم از خود ابوالحسن اشعری شعری را نقل و روایت می‌کند<ref>ر.ک: همان</ref>.
+[[طبری، علی بن محمد|طبری]] در این کتاب، از مشایخ شناخته‌شده خود نقل روایت و یا مطلب و حکایت می‌کند و این خود برای اثبات اصالت کتاب به‌کار آمده و نشان‌دهنده اهمیت آن است؛ کسانی که از آنان در «نزهة الأبصار» هم روایت دارد؛ مانند [[ابن انباری، عبدالرحمن بن محمد|ابن الانباری]] و نیز [[ابن درید، محمد بن حسن|ابن درید]] و همچنین ابوعبدالله الازدی، ملقب به [[نفطویه]]. او یک جا هم از خود [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعری]] شعری را نقل و روایت می‌کند<ref>ر.ک: همان</ref>.
-از جمله ویژگی‌های مهم کتاب، آن است که طبری در آن، از عباد بن سلیمان، حسین النجار، فلاسفه، ابراهیم نظام، الجبایی، هشام بن عمرو الفوطی و یکی از نجاریه، یاد می‌کند و نقل‌هایی هم از ابوالقاسم بلخی دارد. در طول کتاب هم در مقام استشهاد از نقل اشعار شاعران عرب فروگذار نمی‌کند. یک جا هم عقیده غریبی را به معتزله نسبت می‌دهد و آن اینکه آنان رؤیت خدا را در خواب جایز می‌دانسته‌اند<ref>ر.ک: همان</ref>.
+از جمله ویژگی‌های مهم کتاب، آن است که [[طبری، علی بن محمد|طبری]] در آن، از عباد بن سلیمان، حسین النجار، فلاسفه، ابراهیم نظام، الجبایی، هشام بن عمرو الفوطی و یکی از نجاریه، یاد می‌کند و نقل‌هایی هم از ابوالقاسم بلخی دارد. در طول کتاب هم در مقام استشهاد از نقل اشعار شاعران عرب فروگذار نمی‌کند. یک جا هم عقیده غریبی را به معتزله نسبت می‌دهد و آن اینکه آنان رؤیت خدا را در خواب جایز می‌دانسته‌اند<ref>ر.ک: همان</ref>.
 روش مؤلف، در دو بخش قابل بررسی است:
@@ خط ۳۷: / خط ۳۷: @@
 # روش او در تنظیم و ارائه مطالب علمی کتاب: نویسنده در سراسر کتاب، روش دقیقی را برای ارائه مطالب، تعیین و از آن پیروی نموده که البته، گاهی از آن عدول کرده که این امر، در پاورقی‌ها توضیح داده شده است؛ این روش، مبتنی بر آوردن آیاتی است که به نظر او، مشکلند؛ وی پس از ذکر آن آیات، آنها را تفسیر کرده و تفسیر خود را با آنچه در گفتار عرب در شعر و امثال و سخنان آنان آمده، تأیید نموده است. وی به ادبیات، بسیار استناد نموده و در این راه، گاهی دچار افراط نیز شده است. مطالب علمی کتاب از نظر قلت و کثرت، متنوعند؛ گاهی تأیل یک آیه یا یک خبر، چند ورق از اوراق کتاب را به خود اختصاص داده و گاهی آیات و احادیثی ذکر شده و تأیل آنها در چند سطر گنجانده شده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص25-26</ref>.
-کتاب با مقدمه مفصلی از محقق آغاز شده که در آن، ضمن شرح حال مؤلف و تعریف کتاب، به تعریف مشکل و متشابه در قرآن، پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص5-53</ref>. طبری نیز مباحث خود را با مقدمه کوتاهی آغاز نموده و مطالب را در ابواب مختلف و متعددی که هریک از آنها، به تأویل آیه‌ای اختصاص یافته، عرضه نموده است.
+کتاب با مقدمه مفصلی از محقق آغاز شده که در آن، ضمن شرح حال مؤلف و تعریف کتاب، به تعریف مشکل و متشابه در قرآن، پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص5-53</ref>. [[طبری، علی بن محمد|طبری]] نیز مباحث خود را با مقدمه کوتاهی آغاز نموده و مطالب را در ابواب مختلف و متعددی که هریک از آنها، به تأویل آیه‌ای اختصاص یافته، عرضه نموده است.
-طبری در مقدمه خود، در مقام پاسخ به شکواییه مخاطبش برآمده و بعد از آن، بحث اثبات صانع را مطرح نموده و بعد ابوابی را در تفسیر و تأویل آیات قرآن که مستلزم قول به تشبیه است، مطرح کرده و به بحث درباره آن بر اساس دیدگاه اشعری پرداخته است. بعد از ابواب مربوط به آیات قرآن، طبری ابواب اصلی کتاب در تأویل احادیث را آغاز نموده است. او در اینجا می‌گوید که بنا ندارد به تأویل و بحث درباره احادیثی که اسنادشان واهی و مجعول است بپردازد<ref>ر.ک: انصاری، حسن</ref>.
+[[طبری، علی بن محمد|طبری]] در مقدمه خود، در مقام پاسخ به شکواییه مخاطبش برآمده و بعد از آن، بحث اثبات صانع را مطرح نموده و بعد ابوابی را در تفسیر و تأویل آیات قرآن که مستلزم قول به تشبیه است، مطرح کرده و به بحث درباره آن بر اساس دیدگاه اشعری پرداخته است. بعد از ابواب مربوط به آیات قرآن، طبری ابواب اصلی کتاب در تأویل احادیث را آغاز نموده است. او در اینجا می‌گوید که بنا ندارد به تأویل و بحث درباره احادیثی که اسنادشان واهی و مجعول است بپردازد<ref>ر.ک: انصاری، حسن</ref>.
 ==پانویس==