شرح بائية ذي الرمة: تفاوت میان نسخه‌ها

شرح بائية ذي الرمة (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۳:۳۸

۲۰۹ بایت اضافه‌شده ، ۱۵ ژانویه

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۶٬۶۳۷

ویرایش

@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 | پیش از =
 }}
-'''شرح بائية ذي الرمة''' اثر ابوبکر احمد بن محمد صنوبری (273- 334ق) در شرح قصیده بائیه دیوان ابوحارث غیلان بن عقبه بن بهیش بن مسعود بن حارثه بن عمرو بن ربیعه، ملقب به «ذو الرمة» (77- 117ق/ 696- 735م) که با تحقیق محمود مصطفی حلاوی، منتشر شده است.
+'''شرح بائية ذي الرمة''' اثر [[صنوبری، احمد محمد|ابوبکر احمد بن محمد صنوبری]] (273- 334ق) در شرح قصیده بائیه دیوان [[ذوال‍رم‍ه‌، غيلان بن عقبه|ابوحارث غیلان بن عقبه بن بهیش بن مسعود بن حارثه بن عمرو بن ربیعه]]، ملقب به «ذو الرمة» (77- 117ق/ 696- 735م) که با تحقیق [[حلاوی، محمود مصطفی|محمود مصطفی حلاوی]]، منتشر شده است.
-در تعریف از قصیده‌ای که کتاب حاضر در شرح آن می‌باشد، کلامی به یکی از خلفای بنی امیه که احتمالا هشام بن عبدالملک (متوفی 125ق/ 734م) باشد، نسبت داده شده است که چنین گفته است: «اگر عرب آن را درک می‌کرد، بر آن سجده می‌نمود»<ref>مقدمه، ص27</ref>.
+در تعریف از قصیده‌ای که کتاب حاضر در شرح آن می‌باشد، کلامی به یکی از خلفای بنی امیه که احتمالا [[هشام بن عبدالملک]] (متوفی 125ق/ 734م) باشد، نسبت داده شده است که چنین گفته است: «اگر عرب آن را درک می‌کرد، بر آن سجده می‌نمود»<ref>مقدمه، ص27</ref>.
 این قصیده، تأثیر ویژه‌ای در روح شاعر داشته و یکی از بهترین اشعار او و همچنین یکی از بهترین اشعار عرب، دانسته شده است<ref>همان</ref>.
@@ خط ۳۴: / خط ۳۴: @@
 علما و علاقمندان به شرح قصیده بائیه، به شرح آن در ضمن دیوان ذوالرمه، اکتفا نکرده بلکه در آثار و نوشته‌های خود، جایگاه و اهمیت خاصی را بدان اختصاص داده و آن را به صورت جداگانه نیز شرح کرده‌اند که اثر حاضر، از جمله آنها می‌باشد<ref>همان، ص29</ref>.
-صنوبری در شرح این قصیده و توضیح مفردات و واژگان آن و نیز معنا و مفهوم کلی ابیات، روشی میانه را برگزیده است؛ بدین معنا که از اختصاری که مخل به معنای کلام باشد پرهیز نموده و از توضیحات مفصل و طولانی نیز خودداری کرده است<ref>همان، ص30</ref>.
+[[صنوبری، احمد محمد|صنوبری]] در شرح این قصیده و توضیح مفردات و واژگان آن و نیز معنا و مفهوم کلی ابیات، روشی میانه را برگزیده است؛ بدین معنا که از اختصاری که مخل به معنای کلام باشد پرهیز نموده و از توضیحات مفصل و طولانی نیز خودداری کرده است<ref>همان، ص30</ref>.
 شرح صنوبری بر بائیه ذوالرمه، از نظر ویژگی‌ها منحصربه‌فرد بوده و به دلیل ارزش خاصی که دارد، از بقیه شروح این قصیده که علما، اعم از محدثان و زبان‌شناسان بر آن نوشته‌اند، متمایز گردیده است<ref>همان</ref>.
-صنوبری خود شاعری است که شعر شاعر دیگری را شرح نموده است و به آن، نه تنها به چشم یک محقق، زبان‌شناس و مفسر منتقد می‌نگرد، بلکه به همه اینها، احساسات لطیف شاعرانه و اشتراکات خود در ویژگی شاعری صاحب قصیده را افزوده است؛ چیزی که باعث شده است توضیحات و تشریحات او، طعمی خاص، ممتایز و شاعرانه داشته باشد<ref>همان</ref>.
+[[صنوبری، احمد محمد|صنوبری]] خود شاعری است که شعر شاعر دیگری را شرح نموده است و به آن، نه تنها به چشم یک محقق، زبان‌شناس و مفسر منتقد می‌نگرد، بلکه به همه اینها، احساسات لطیف شاعرانه و اشتراکات خود در ویژگی شاعری صاحب قصیده را افزوده است؛ چیزی که باعث شده است توضیحات و تشریحات او، طعمی خاص، ممتایز و شاعرانه داشته باشد<ref>همان</ref>.
 محقق در مقدمه مفصلی که به ابتدای کتاب افزوده، ابتدا به شرح حال صاحب شرح و صاحب قصیده پرداخته و سپس، ضمن اشاره ارزش و اهمیت این قصیده در میان شعر عرب، نسخ خطی کتاب را توصیف نموده و در پایان، اقدامات تحقیقی صورت گرفته بر روی کتاب را توضیح داده است.