پرش به محتوا

المعانی البدیعة فی معرفة اختلاف أهل الشریعة: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR65390J1.jpg | عنوان = المعانی البدیعة فی معرفة اختلاف أهل الشریعة | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = ری‍م‍ی‌، م‍ح‍م‍دب‍ن‌ ع‍ب‍دال‍ل‍ه (نويسنده) مهنی، محمد (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره =...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''المعاني البديعة في معرفة اختلاف أهل الشريعة''' اثر امام محمد بن عبدالله بن أبوبکر صردفی ریمی (متوفی 792ق)، در ذکر اقوال و نظریات فقهی علمای مذاهب اهل سنت که با تحقیق سید محمد مهنی، منتشر شده است.
'''المعاني البديعة في معرفة اختلاف أهل الشريعة''' اثر امام [[ری‍م‍ی‌، م‍ح‍م‍دب‍ن‌ ع‍ب‍دال‍ل‍ه|محمد بن عبدالله بن أبوبکر صردفی ریمی]] (متوفی 792ق)، در ذکر اقوال و نظریات فقهی علمای مذاهب اهل سنت که با تحقیق [[مهنی، محمد|سید محمد مهنی]]، منتشر شده است.


علما و بزرگان زیادی به جمع‌آوری و تدوین اقوال صحابه و تابعین پرداخته‌اند که از جمله آنها، می‌توان از ابن منذر در «الأوسط» و «الإشراف علی مذاهب الأشراف»، محمد بن جریر طبری در «اختلاف الفقهاء»، محمد بن نصر مروزی در «اختلاف الفقهاء»، ابوجعفر طحاوی در «اختلاف الفقهاء»، سیف الدین قفال شاشی در «حلية العلماء»، عبدالوهاب در «الإشراف»، ابن هبیره در «کتاب الإفصاح»، ابن قدامه در «المغني» و ابن حزم در «المحلی» نام برد. محقق در مقدمه کتاب، ضمن نام بردن از این بزرگان، ریمی را خاتم ایشان دانسته که در این کتاب، به آنچه این علما در کتاب‌های خود جمع‌آوری نموده‌اند، اعتماد کرده و از آنها بهره برده و بدین وسیله، کتابی جامع که یکی از میراث شکوهمند اسلامی را از خود به یادگار گذاشته است<ref>مقدمه محقق،ص4</ref>.
علما و بزرگان زیادی به جمع‌آوری و تدوین اقوال صحابه و تابعین پرداخته‌اند که از جمله آنها، می‌توان از [[ابن منذر، محمد بن ابراهیم|ابن منذر]] در «[[الأوسط في السنن و الإجماع و الإختلاف|الأوسط]]» و «[[الإشراف علی مذاهب العلماء|الإشراف علی مذاهب الأشراف]]»، [[طبری، محمد بن جریر بن یزید|محمد بن جریر طبری]] در «[[اختلاف الفقهاء]]»، [[مروزی، محمد بن نصر|محمد بن نصر مروزی]] در «[[إختلاف الفقهاء|اختلاف الفقهاء]]»، [[طحاوی، احمد بن محمد|ابوجعفر طحاوی]] در «اختلاف الفقهاء»، [[سیف‌الدین قفال شاشی]] در «[[حلية العلماء]]»، [[قاضی عبد الوهاب، عبد الوهاب بن علی|عبدالوهاب]] در «[[الإشراف على نكت مسائل الخلاف|الإشراف]]»، [[ابن هبیره، یحیی بن محمد|ابن هبیره]] در «[[کتاب الإفصاح]]»، [[ابن قدامه، عبدالله بن احمد|ابن قدامه]] در «[[المغنی|المغني]]» و [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم]] در «[[المحلی]]» نام برد. محقق در مقدمه کتاب، ضمن نام بردن از این بزرگان، ریمی را خاتم ایشان دانسته که در این کتاب، به آنچه این علما در کتاب‌های خود جمع‌آوری نموده‌اند، اعتماد کرده و از آنها بهره برده و بدین وسیله، کتابی جامع که یکی از میراث شکوهمند اسلامی را از خود به یادگار گذاشته است<ref>مقدمه محقق،ص4</ref>.


مؤلف در ابتدای کتاب ذکر کرده است که آن را بر اساس ترتیب «المهذب» شیخ ابواسحاق شیرازی تنظیم کرده است، اما گاهی مخالفت کرده و به ترتیب «الحلية العلماء» قفال شاشی عمل نموده است. همچنین یادآور شده است که در آغاز هر مسأله‌ای، نخست با طرح دیدگاه و نظریه شافعی موضوع را شروع کرده است که البته این امر طبیعی است زیرا وی خود نیز شافعی مذهب بود و گویی به دنبال پایه‌گذاری و تقریر مذهب شافعی است<ref>همان،ص5</ref>.
مؤلف در ابتدای کتاب ذکر کرده است که آن را بر اساس ترتیب «[[المهذب في فقه الإمام الشافعي|المهذب]]» شیخ [[ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی|ابواسحاق شیرازی]] تنظیم کرده است، اما گاهی مخالفت کرده و به ترتیب «[[الحلية العلماء]]» قفال شاشی عمل نموده است. همچنین یادآور شده است که در آغاز هر مسأله‌ای، نخست با طرح دیدگاه و نظریه [[شافعی، محمد بن ادریس|شافعی]] موضوع را شروع کرده است که البته این امر طبیعی است زیرا وی خود نیز شافعی مذهب بود و گویی به دنبال پایه‌گذاری و تقریر مذهب شافعی است<ref>همان،ص5</ref>.


وی به ندرت در مورد مسائل، اظهار نظر کرده و به این امر، در مقدمه خود، اشاره نموده که از ذکر ادله، خودداری کرده است و البته این موضوع، مستلزم عدم تعلیق و اظهار نظر در مسائل است<ref>همان</ref>.
وی به ندرت در مورد مسائل، اظهار نظر کرده و به این امر، در مقدمه خود، اشاره نموده که از ذکر ادله، خودداری کرده است و البته این موضوع، مستلزم عدم تعلیق و اظهار نظر در مسائل است<ref>همان</ref>.


نویسنده در ذکر آراء و دیدگاه‌های مذاهب، از کتاب «حلية العلماء» سیف‌الدین قفال شاشی، «الشامل فی فروع الشافعية» ابن صباغ و «البیان» ابن ابی الخیر عمرانی بهره برده است. همچنین از کتاب ابن منذر نیز استفاده کرده است، هرچند که به نام وی، تصریح نشده اما محقق معتقد است که اقوال و مطالب وی را می‌توان در این کتاب، مشاهده نمود<ref>همان</ref>.
نویسنده در ذکر آراء و دیدگاه‌های مذاهب، از کتاب «[[حلية العلماء]]» [[سیف‌الدین قفال شاشی]]، «[[الشامل فی فروع الشافعية]]» [[ابن صباغ، ابونصر عبدالسيد بن‌ محمد بغدادی|ابن صباغ]] و «البیان» [[ابن ابی‌الخیر عمرانی]] بهره برده است. همچنین از کتاب [[ابن منذر، محمد بن ابراهیم|ابن منذر]] نیز استفاده کرده است، هرچند که به نام وی، تصریح نشده اما محقق معتقد است که اقوال و مطالب وی را می‌توان در این کتاب، مشاهده نمود<ref>همان</ref>.


شکی در صحت انتساب کتاب به مؤلف وجود نداشته و محقق این امر را در مقدمه کتاب،تأیید نموده است<ref>همان،ص6</ref>.
شکی در صحت انتساب کتاب به مؤلف وجود نداشته و محقق این امر را در مقدمه کتاب،تأیید نموده است<ref>همان،ص6</ref>.