التربیة الإسلامیة و فلاسفتها: تفاوت میان نسخه‌ها

'''التربیة الإسلامیة و فلاسفتها'''، تألیف محمد عطیة الابراشی، کتابی است که با تکیه بر اندیشه‌‌های تربیتى دانشمندان مسلمان، گوشه‌‌‌‌هایى از نظام تعلیم و تربیت اسلامى، معرفى شده است و به مقولاتى چون: کتابخانه، آموزش عالى، تربیت اخلاقى، هدف‌های تربیتى، نمونگى تربیت اسلامى، نگاه اسلام به علم، جایگاه‌های آموزشى، آموزش زن، فراگیر و آموزگار، تنبیه، نکاتى دربارۀ مواد آموزشى، اصول تربیتى، روش‌های تدریس و دیدگاه‌های تربیتى بو على، غزالى و ابن خلدون پرداخته شده است. کتاب داراى بیست فصل است.  

فصل دوم. هدف‌های تربیت اسلامى: ا)تربیت اخلاقى؛ این‌گونه تربیت، به‌واقع روح تربیت اسلامى است؛ البته این به معناى نادیده انگاشتن تربیت بدنى، عقلى، علمى و عملى نیست؛ ب)توجه به دین و دنیا؛ تربیت اسلامى از فروگذاردن دین به نفع دنیا یا دنیا به نفع دین بازمى‌دارد و به تلاش براى دین و دنیا مى‌خواند؛ ج)توجه به جنبه‌‌های مادى زندگى، تربیت اسلامى تنها به دین و اخلاق و روح نمى‌خواند، بل به امور مادى هم نظر دارد، گرچه این امور نسبت به تربیت دینى و اخلاقى و روحى جنبۀ فرعى دارند؛ د)آموزش و یادگیرى علم براى خود علم، از آنجا که دانش‌آموزى، فطرى انسان است، مسلمانان بسیارى از دانشها را تنها براى پاسخ به این خواست سرشتى خویش مى‌آموختند از نگاه آنان علم برترین چیزها و لذت‌بخش‌ترین آنها بوده است؛ ه‍‌)تربیت فنى-حرف‌های براى به‌دست آوردن روزى و گذران زندگى؛ تربیت اسلامى در کنار تربیت دینى، اخلاقى و روحى، تربیت و آموزش فنى و حرف‌های را لازم مى‌داند تا بتوان از راه آن زندگى شرافتمندانه داشت.  

در فصل هیجدهم تا بیستم، نخست به زندگى بوعلى، غزالى و ابن خلدون اشارتى کوتاه مى‌رود، آنگاه جوانب گوناگون اندیشه‌‌های تربیتى آنها کاویده مى‌شود<ref>رفیعی، بهروز، ص151-156</ref>