ایران سال 1320 از نگاه نقاش ژاپنی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ایران سال 1320 از نگاه نقاش ژاپنی'''  تألیف ایسودا یوکو، ترجمه دکتر هاشم رجب‌زاده، کینجی ئه‌اورا؛ نویسندۀ این کتاب در مقدمۀ خود گفته است که پس از چندبار به تأخیر افتادن سفرش، سرانجام در روز 13 مارس 1941 با هواپیما از یک فرودگاه نظامی در فوکویوکا در غرب ژاپن روانه شده و پس از یک هفته (با دو توقف در تایلند و هندوستان) به بغداد رسیده و هفته‌ای هم در آنجا مانده و در بامداد 27 مارس با اتومبیل روانۀ ایران شده و از مسیر کرمانشاه و همدان و قزوین و با یک شب توقف در میان راه، نیمه‌شب فردای آن (28 مارس) به تهران رسیده و نیز یاد کرده که در این هنگام 36 سال داشته است.

از خلق و خوی مردم ایران هم یاد می‌کند؛ بارها آن را می‌ستاید و جاهایی هم آزردگی نشان می‌دهد. در سفری به روستای مامازان ورامین همراه وزیرمختار و گروهی از مأموران ژاپنی مقیم تهران، رفتار بعضی از همراهانش را نادرست و موهن می‌بیند؛ در جایی که متانت و ادب مردم محل آنها را شرمنده کرده است. اندک زمانی پس از درگرفتن مرافعه، پلیس یا کارآگاهان با ماشین سر می‌رسند و قضیه فیصله می‌یابد. نظمیۀ رضاشاهی همیشه و همه جا مراقب است و ایسودا می‌نویسد که پس از پیداشدن این شایعه که ژاپن از اتباع آلمان و ایتالیا حمایت می‌کند، همواره افراد پلیس و کارآگاهان اطراف سفارت ژاپن دیده می‌شوند. شرح جزءنگر روستای حاجی‌آباد شمیران هم توجه ایسودا را به تدبیرهای ایران برای آماده کردن خود در میانۀ آشوب و آشفتگی در جهان می‌رساند.

سفر ایسودا به تهران بعد از چند ماه زندگی در تهران و هنگامی که با محیط و مردم آن خو می‌گیرد، در پی تهاجم متفقین جنگ به ایران و سخت‌تر شدن موضع نظامیان در ژاپن و پیشروی آنها در چین، که سرانجام ژاپن را هم به جنگ جهانی دوم کشاند، پایان می‌پذیرد و او را ناچار می‌کند که با نخستین گروه ژاپنی‌ها که از ایران می‌روند، به میهنش بازگردد.<ref> [https://literaturelib.com/books/4502 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>