سروده‌های رودکی: تفاوت میان نسخه‌ها

دفتر کوچک شعر [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] افزون بر بیست‌وچند بار به صورت‌های گوناگون به چاپ رسیده و بسیاری از سروده‌های او به چند زبان ترجمه شده است؛ اما با تأسف باید گفت که در همۀ این چاپ‌ها، هنوز هم بدخوانی‌ها و کاستی‌ها و نادرستی‌های واژگانی و معنایی کم نیست. طبعاً برای خوانندۀ آگاه این پرسش پیش می‌آید که این همه دشواری‌های زبانی که در شعر [[رودکی، جعفر بن محمد|رودکی]] و دیگر سرایندگان و نویسندگان هم‌حوزۀ او، یعنی فرارودیان دیده می‌شود، از کجا سرچشمه گرفته است؟ دانسته است که از چند سده پیش از آمدن اعراب به ایران، زبان سغدی که یکی از زبان‌های ایرانی میانۀ شرقی است، زبان نوشتاری و گفتاری مردمان بخش‌های گسترده‌ای از ماوراءالنهر مانند بخارا، سمرقند، فرغانه، اسفرنگ و .... بود. با از میان رفتن حکومت ساسانی، زبان فارسی میانۀ ساسانی، پهلوی کم‌رنگ شد و گونه‌ای از آن یعنی فارسی دری توانست در برخی از حوزه‌های جغرافیایی ایران آن روزگار جای زبان پهلوی را بگیرد؛ اما در حوزۀ فرارود این چنین نشد و مردم آن سامان برای نگهداری و پایداری زبان و فرهنگ دیرینۀ خویش که همان زبان و فرهنگ سغدی است، در ستیز و آویزهایی که با دشمنان ایران داشتند، از جان مایه گذاشتند تا دست‌کم در کنار زبان فارسی، از داشته‌های زبانی و فرهنگی خویش سود ببرند. از این‌رو زبان گستردۀ پهناوری از حوزۀ ماوراءالنهر، آمیزه‌ای شد از سغدی، فارسی، پهلوی با زبان و نگارش عربی که توانست در بلندای قرن‌ها، گونۀ زبانی کاربردی مردم آن سامان باشد، هم‌چنان‌که تا این روزگار هم شماری از واژه‌های سغدی در گونۀ فارسی فرارودی دیده می‌شود.