۱۴۷٬۰۹۷
ویرایش
بر چکاد چکامۀ عشاق: ترجمۀ دیوان ابن فارض مصری به شعر فارسی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۶
، ۱۲ دسامبر ۲۰۲۴جایگزینی متن - ' .' به '.'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
با کمی احتیاط شاید بتوان گفت ابن فارض پایهگذار زبان رمزی در شعر عرب است. شعریت ابن فارض در مقایسه با مثلاً ابن عربی، قوت و قدرت بیشتری دارد. شاید از اینرو که ابن فارض در اصل شاعری بوده که در باب تصوف دست به سرایش زده و جز شعر هم میراثی از خود بر جای نگذاشته؛ اما ابن عربی صوفیای است که مرتکب شعر هم میشود. از او تنها همین دیوان قصاید برجای مانده و نه هیچ اثری به نثر؛ او به واسطۀ قصاید خویش سلطان العاشقین لقب گرفته و «تائیۀ»ی او و شروحی که بر آن نوشتهاند، قرنها منبع تدریس و تحقیق و البته مصدر وجد و حال و ذوق بوده است. | با کمی احتیاط شاید بتوان گفت ابن فارض پایهگذار زبان رمزی در شعر عرب است. شعریت ابن فارض در مقایسه با مثلاً ابن عربی، قوت و قدرت بیشتری دارد. شاید از اینرو که ابن فارض در اصل شاعری بوده که در باب تصوف دست به سرایش زده و جز شعر هم میراثی از خود بر جای نگذاشته؛ اما ابن عربی صوفیای است که مرتکب شعر هم میشود. از او تنها همین دیوان قصاید برجای مانده و نه هیچ اثری به نثر؛ او به واسطۀ قصاید خویش سلطان العاشقین لقب گرفته و «تائیۀ»ی او و شروحی که بر آن نوشتهاند، قرنها منبع تدریس و تحقیق و البته مصدر وجد و حال و ذوق بوده است. | ||
آثار [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] منحصر به همین قصاید و مقادیری رباعی و چیستان است که شیخ علی ـ نوادۀ دختری او ـ گردآوری کرده است. از جمله شروح دیوان او نیز میتوان اشاره کرد به: شرح شیخ حسن بورینی (963 ـ 1024 ق)، شرح شیخ [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|عبدالغنی نابلسی]] (1050 ـ 1143 ق)، شرح [[عزالدین محمد بن علی کاشانی]] (متوفای 735 ق) و .... . پس از تائیه، مشهورترین قصیدۀ [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]]، میمیه یا خمریه است که در وصف شراب حب الهی است و دو شرح دارد؛ یکی «[[مشارب الاذواق]]» [[همدانی، سید علی بن شهابالدین|میرسید علی همدانی]] و دوم «[[لوامع الانوار الکشف والشهود علی قلوب ارباب الذوق والجود]]» مشهور به «لوامع» از [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمن جامی]]. | آثار [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] منحصر به همین قصاید و مقادیری رباعی و چیستان است که شیخ علی ـ نوادۀ دختری او ـ گردآوری کرده است. از جمله شروح دیوان او نیز میتوان اشاره کرد به: شرح شیخ حسن بورینی (963 ـ 1024 ق)، شرح شیخ [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|عبدالغنی نابلسی]] (1050 ـ 1143 ق)، شرح [[عزالدین محمد بن علی کاشانی]] (متوفای 735 ق) و..... پس از تائیه، مشهورترین قصیدۀ [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]]، میمیه یا خمریه است که در وصف شراب حب الهی است و دو شرح دارد؛ یکی «[[مشارب الاذواق]]» [[همدانی، سید علی بن شهابالدین|میرسید علی همدانی]] و دوم «[[لوامع الانوار الکشف والشهود علی قلوب ارباب الذوق والجود]]» مشهور به «لوامع» از [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمن جامی]]. | ||
مترجم در این کتاب به سبب نگاه فرمالیستی که به ادبیات دارد، کوشیده سطح زبانی اثر در برگردان به سطح زبانی اصلی نزدیک باشد. نیز از واژگان گاه مهجور و کهن اما کارآمد و سودمند و رسا بسیار کمک گرفته و استفاده کرده است. معنی همۀ واژگان دشوار در پانوشتها آورده شده و کلیه حرکتها، سکونها، ویرگولها و مکثها و .... آورده شده تا خوشخوان شود و دشواری خوانش، خواننده را نگریزاند. تائیه 761 بیت است و درست به شکل قصیدۀ 761 بیتی به فارسی برگردان شده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/5275 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | مترجم در این کتاب به سبب نگاه فرمالیستی که به ادبیات دارد، کوشیده سطح زبانی اثر در برگردان به سطح زبانی اصلی نزدیک باشد. نیز از واژگان گاه مهجور و کهن اما کارآمد و سودمند و رسا بسیار کمک گرفته و استفاده کرده است. معنی همۀ واژگان دشوار در پانوشتها آورده شده و کلیه حرکتها، سکونها، ویرگولها و مکثها و.... آورده شده تا خوشخوان شود و دشواری خوانش، خواننده را نگریزاند. تائیه 761 بیت است و درست به شکل قصیدۀ 761 بیتی به فارسی برگردان شده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/5275 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||