۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[شیرمردی، سیامک]] (نویسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''باید شاهنامه خواند: گزارشی نو از داستان ضحاک''' تألیف [[ | '''باید شاهنامه خواند: گزارشی نو از داستان ضحاک''' تألیف [[شیرمردی، سیامک|سیامک شیرمردی]]؛ این کتاب دربرگیرندۀ گزارشی نو از داستان ضحاک است. ابتدا نویسنده به گزارش کار ضحاک پرداخته، در بخش دوم داستان جمشید و ضحاک را به نثر امروزین آورده و در پایان نظم این داستان را آورده است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
[[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] به عنوان بزرگترین فرهنگ لغت فارسی دری وظیفۀ خود که حفظ و حراست از زبان و هویت ملی ایرانیان بوده را بهدرستی انجام و بهدور از گزند روزگار به آیندگان تحویل داده است. [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] زمانی نوشته شد که ملیت ایرانی دستخوش فتور و تاریخ پرافتخار گذشته کمکم رو به فراموشی گذاشته شده بود و هر یک از بزرگان علم و ادب سعی در استفادۀ هرچه بیشتر از لغات عربی در نوشتار و آثار خود داشتند و حاکمان نیز پیرو سیاست اسارت زبانی که در کشورهای دیگر بهویژه آفریقای شمالی با موفقیت اجرا کرده و با محو تمدن چندهزارساله، فرهنگ و زبان آنان را نیز عربی نمودند، کمر به نابودی تاریخ و تمدن و فرهنگ ایرانی بسته و از هیچ کوششی فرو نگذاشتند که فردوسی توانست با سرودن [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] و استفاده از دامنۀ وسیع کلمات فارسی مانع از هرگونه تعرض و نابودی فرهنگ ایرانی و زبان فارسی دری گردد. | [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] به عنوان بزرگترین فرهنگ لغت فارسی دری وظیفۀ خود که حفظ و حراست از زبان و هویت ملی ایرانیان بوده را بهدرستی انجام و بهدور از گزند روزگار به آیندگان تحویل داده است. [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] زمانی نوشته شد که ملیت ایرانی دستخوش فتور و تاریخ پرافتخار گذشته کمکم رو به فراموشی گذاشته شده بود و هر یک از بزرگان علم و ادب سعی در استفادۀ هرچه بیشتر از لغات عربی در نوشتار و آثار خود داشتند و حاکمان نیز پیرو سیاست اسارت زبانی که در کشورهای دیگر بهویژه آفریقای شمالی با موفقیت اجرا کرده و با محو تمدن چندهزارساله، فرهنگ و زبان آنان را نیز عربی نمودند، کمر به نابودی تاریخ و تمدن و فرهنگ ایرانی بسته و از هیچ کوششی فرو نگذاشتند که فردوسی توانست با سرودن [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] و استفاده از دامنۀ وسیع کلمات فارسی مانع از هرگونه تعرض و نابودی فرهنگ ایرانی و زبان فارسی دری گردد. | ||