پرش به محتوا

رضوی حائری، سید ولی بن نعمت‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۶: خط ۴۶:
شیوه عملکرد مشابه او در «[[منهاج الحق و اليقين في تفضيل علي أميرالمؤمنين(ع)|منهاج الحق و اليقين في فضائل علي اميرالمؤمنين(ع)]]» نیز آن را در شمار کتاب‌های مورد رجوع مؤلفان پسین قرار داده، و استفاده‌های فراوان [[بحرانی، سید هاشم بن سلیمان|هاشم بحرانی]] از آن در «[[مدينة معاجز الأئمة الإثنی عشر و دلائل الحجج علی البشر|مدينة المعاجز و ينابيع المعاجز]]» بر همین اساس است.
شیوه عملکرد مشابه او در «[[منهاج الحق و اليقين في تفضيل علي أميرالمؤمنين(ع)|منهاج الحق و اليقين في فضائل علي اميرالمؤمنين(ع)]]» نیز آن را در شمار کتاب‌های مورد رجوع مؤلفان پسین قرار داده، و استفاده‌های فراوان [[بحرانی، سید هاشم بن سلیمان|هاشم بحرانی]] از آن در «[[مدينة معاجز الأئمة الإثنی عشر و دلائل الحجج علی البشر|مدينة المعاجز و ينابيع المعاجز]]» بر همین اساس است.


به‌جز آثار یادشده، باید از مجموعه دیگر او با عنوان «[[كنز المطالب في فضائل علي بن ابي‌طالب(ع)]]» یاد کرد که احتمالاً نامی دیگر برای کتاب «درر المطالب و غرر المناقب» است. مؤلفان پس از او از این کتاب بسیار استفاده کرده‌اند.
به‌جز آثار یادشده، باید از مجموعه دیگر او با عنوان «[[کنز المطالب و بحر المناقب في فضائل علي بن أبي طالب علیه‌السلام|كنز المطالب في فضائل علي بن ابي‌طالب(ع)]]» یاد کرد که احتمالاً نامی دیگر برای کتاب «درر المطالب و غرر المناقب» است. مؤلفان پس از او از این کتاب بسیار استفاده کرده‌اند.


حسینی که بسیاری منابع او را با نام سید ولی شناسانده‌اند، به دو زبان فارسی و عربی تسلط داشت و آثارش را به هر دو زبان تألیف نموده است. «[[انوار السرائر و مصباح الزائر]]»، رساله مختصری در فضائل ائمه(ع) و زیارات آنان است که در ۹۸۱ق به اتمام رسیده و نمونه‌ای از آثار فارسی او به‌شمار می‌رود.
حسینی که بسیاری منابع او را با نام سید ولی شناسانده‌اند، به دو زبان فارسی و عربی تسلط داشت و آثارش را به هر دو زبان تألیف نموده است. «[[انوار السرائر و مصباح الزائر]]»، رساله مختصری در فضائل ائمه(ع) و زیارات آنان است که در ۹۸۱ق به اتمام رسیده و نمونه‌ای از آثار فارسی او به‌شمار می‌رود.