دیوان حسن سجزی دهلوی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دیوان حسن سجزی دهلوی'''، مجموعه اشعار امیر نجم‌الدین حسن بن علاء سجزى، معروف به امیرحسن دهلوى (653-738ق)، از شاعران بزرگ پارسی‌گوی هندوستان است که با تحقیق مسعودعلی محوی، منتشر شده است.

حسن دهلوی، همچون امیرخسرو دهلوی، از فارسی‌سرایان توانا و نامدار هندوستان بود. اشعارش مورد توجه پادشاهان و در میان فارسی‌زبانان هند و ایران متداول و بر زبان‌ها جاری بود. شهرت حسن بیشتر به دلیل غزلیات روان و لطیف اوست که یادآور غزلیات سعدی است. حسن دهلوی در دیوانش اشاره کرده که در سخنوری از سعدی متأثر بوده، در چند مورد نیز از اشعار سعدی استقبال کرده است. حسن نزد اهل هند به «سعدی هندوستان» شهرت داشت.

جامی در بهارستان «قافیه‌های تنگ و ردیف‌های غریب و بحرهای خوشایند» را از ویژگی‌های غزلیات او شمرده است. قصاید او، یا صبغه عرفانی دارد و در توحید یا مدح پیامبر(ص) است، یا در مدح سلاطین هند.

حسن در همه قالب‌های شعر فارسی، از جمله مثنوی، ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، مستزاد، قطعه و رباعی طبع‌آزمایی کرده است. او برای مدح، از قالب‌های رباعی و قطعه و مثنوی هم بهره برده است.

از میان شاعران فارسی‌گوی، بیش از همه شیخ کمال خجندی از حسن دهلوی متأثر بوده؛ چنان‌که برخی از گذشتگان او را «دزد حسن» نامیده‌اند.

در دیوان حسن و امیرخسرو دهلوی اشعاری هم‌وزن و هم‌قافیه وجود دارد که ظاهراً آنها را به استقبال یکدیگر سروده‌اند یا به شعر یکدیگر پاسخ داده‌اند<ref>ر.ک: افشاری، مهران، ج13، ص340</ref>.

 

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]