پرش به محتوا

حافظ، شمس‌الدین محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

ویرایش +
(ویرایش)
(ویرایش +)
خط ۴۱: خط ۴۱:
'''خواجه شمس‌الدين محمد حافظ شيرازى''' (متوفای 792ق)، فرزند بهاءالدين معروف‌ترين شاعر عارف قرن هشتم و يكى از چهار شاعر بزرگ ايرانى است كه در جهان معروف شده‌اند. به او «حافظ» گویند زیرا حافظ قرآن بود و به گفته خودش در غزل شمارهٔ ۹۴:
'''خواجه شمس‌الدين محمد حافظ شيرازى''' (متوفای 792ق)، فرزند بهاءالدين معروف‌ترين شاعر عارف قرن هشتم و يكى از چهار شاعر بزرگ ايرانى است كه در جهان معروف شده‌اند. به او «حافظ» گویند زیرا حافظ قرآن بود و به گفته خودش در غزل شمارهٔ ۹۴:


{{شعر}}
{{ب|''زان یارِ دل‌نوازم، شُکری است با شکایت''|2=''گر نکته‌دانِ عشقی، بشنو تو این حکایت.''}}
{{پایان شعر}} ...................................................................................................
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|''عشقت رِسَد به فریاد، ار خود به سانِ حافظ''|2=''قرآن زِ بَر بخوانی، در چاردَه روایت.''}}
{{ب|''عشقت رِسَد به فریاد، ار خود به سانِ حافظ''|2=''قرآن زِ بَر بخوانی، در چاردَه روایت.''}}
{{پایان شعر}} و در غزل شمارهٔ ۲۵۵:
{{پایان شعر}} و در غزل شمارهٔ ۲۵۵:
 
{{شعر}}
{{ب|'' یوسفِ گم گشته بازآید به کنعان، غم مخور''|2=''کلبهٔ احزان شَوَد روزی گلستان، غم مخور.''}}
{{پایان شعر}} ....................................................................................................
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|''حافظا در کُنجِ فقر و خلوتِ شب‌هایِ تار''|2=''تا بُوَد وِردَت دعا و درس قرآن غم مخور.''}}
{{ب|''حافظا در کُنجِ فقر و خلوتِ شب‌هایِ تار''|2=''تا بُوَد وِردَت دعا و درس قرآن غم مخور.''}}
۹٬۸۰۲

ویرایش