۹٬۸۰۲
ویرایش
(ویرایش) |
(ویرایش +) |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
'''خواجه شمسالدين محمد حافظ شيرازى''' (متوفای 792ق)، فرزند بهاءالدين معروفترين شاعر عارف قرن هشتم و يكى از چهار شاعر بزرگ ايرانى است كه در جهان معروف شدهاند. به او «حافظ» گویند زیرا حافظ قرآن بود و به گفته خودش در غزل شمارهٔ ۹۴: | '''خواجه شمسالدين محمد حافظ شيرازى''' (متوفای 792ق)، فرزند بهاءالدين معروفترين شاعر عارف قرن هشتم و يكى از چهار شاعر بزرگ ايرانى است كه در جهان معروف شدهاند. به او «حافظ» گویند زیرا حافظ قرآن بود و به گفته خودش در غزل شمارهٔ ۹۴: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''زان یارِ دلنوازم، شُکری است با شکایت''|2=''گر نکتهدانِ عشقی، بشنو تو این حکایت.''}} | |||
{{پایان شعر}} ................................................................................................... | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''عشقت رِسَد به فریاد، ار خود به سانِ حافظ''|2=''قرآن زِ بَر بخوانی، در چاردَه روایت.''}} | {{ب|''عشقت رِسَد به فریاد، ار خود به سانِ حافظ''|2=''قرآن زِ بَر بخوانی، در چاردَه روایت.''}} | ||
{{پایان شعر}} و در غزل شمارهٔ ۲۵۵: | {{پایان شعر}} و در غزل شمارهٔ ۲۵۵: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|'' یوسفِ گم گشته بازآید به کنعان، غم مخور''|2=''کلبهٔ احزان شَوَد روزی گلستان، غم مخور.''}} | |||
{{پایان شعر}} .................................................................................................... | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''حافظا در کُنجِ فقر و خلوتِ شبهایِ تار''|2=''تا بُوَد وِردَت دعا و درس قرآن غم مخور.''}} | {{ب|''حافظا در کُنجِ فقر و خلوتِ شبهایِ تار''|2=''تا بُوَد وِردَت دعا و درس قرآن غم مخور.''}} |