۱۰۶٬۲۹۲
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURتبارشناسی ادبیات و تاریخنگاری ادبی در ایرانJ1.jpg | عنوان =تبارشناسی ادبیات و تاریخنگاری ادبی در ایران | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = دلال رحمانی، محمدحسین (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره = | مو...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تبارشناسی ادبیات و تاریخنگاری ادبی در ایران''' تألیف محمدحسین دلال | '''تبارشناسی ادبیات و تاریخنگاری ادبی در ایران''' تألیف [[دلال رحمانی، محمدحسین|محمدحسین دلال رحمانی]]؛ مسئلۀ این کتاب چگونگی تغییراتی است که از سویی در ادبیات فارسی و شیوۀ نگارش تاریخ آن و از سوی دیگر در موقعیت های اجتماعی مرتبط با آن روی داده اند. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
این کتاب افزون بر مقدمه، از سه فصل تشکیل شده است. فصل اول به مباحث نظری و روشی این نوشتار تعلق دارد و شامل دو بخش است. بخش نخست به بحثی کوتاه دربارۀ نظریههای تاریخنگاری ادبی در ایران اختصاص دارد و بخش دوم به توصیف نظریه و روش فوکو و چگونگی بهرهگیری از آن در این مطالعه میپردازد. فصل دوم به تبارشناسی ادبیات و تاریخنگاری اختصاص دارد و شامل نه بخش است. بخش اول به تولیدکنندگان سهگانۀ متون نظم و نثر در قرنهای میانی میپردازد، جایگاه نسبی آنها را روشن میکند و کارکرد نظم و نثر را در آن دوره بررسی میکند. بخش دوم سازوکارهای قدرت وصولگر و نسبت آنها را با نظم و نثر آن دوره بررسی میکند. در بخش سوم مفهوم ادب و نیز نبود ادبیات در قرنهای میانی مورد بحث قرار میگیرد. در بخش چهارم قواعد سنت تذکرهنویسی بررسی و نسبت آنها با قدرت وصولگر مطرح میشود. در بخش پنجم، شرایط تغییر گفتمان و رخدادهای دورانسازی که به فروپاشی قدرت وصولگر انجامیدند، از جمله شکستهای نظامی، فروپاشی نظام دیوانی به منظور اصلاحات مالی و تغییرات روابط داخلی و خارجی مورد بحث قرار میگیرند. در بخش ششم ظهور قدرت جدیدی مورد توجه قرار گرفته که بر اساس قاعدۀ فایدهمندی به نظمدهی امور میپردازد. بخش هشتم لحظۀ برقراری پیوند آن با تاریخ مورد توجه قرار میگیرد. در بخش پایانی این فصل قواعد تاریخنگاری ادبیات بررسی شده است. فصل سوم نیز جمعبندی نهایی فصلها و بخشهای پیشین است.<ref> [https://literaturelib.com/books/5234 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | این کتاب افزون بر مقدمه، از سه فصل تشکیل شده است. فصل اول به مباحث نظری و روشی این نوشتار تعلق دارد و شامل دو بخش است. بخش نخست به بحثی کوتاه دربارۀ نظریههای تاریخنگاری ادبی در ایران اختصاص دارد و بخش دوم به توصیف نظریه و روش فوکو و چگونگی بهرهگیری از آن در این مطالعه میپردازد. فصل دوم به تبارشناسی ادبیات و تاریخنگاری اختصاص دارد و شامل نه بخش است. بخش اول به تولیدکنندگان سهگانۀ متون نظم و نثر در قرنهای میانی میپردازد، جایگاه نسبی آنها را روشن میکند و کارکرد نظم و نثر را در آن دوره بررسی میکند. بخش دوم سازوکارهای قدرت وصولگر و نسبت آنها را با نظم و نثر آن دوره بررسی میکند. در بخش سوم مفهوم ادب و نیز نبود ادبیات در قرنهای میانی مورد بحث قرار میگیرد. در بخش چهارم قواعد سنت تذکرهنویسی بررسی و نسبت آنها با قدرت وصولگر مطرح میشود. در بخش پنجم، شرایط تغییر گفتمان و رخدادهای دورانسازی که به فروپاشی قدرت وصولگر انجامیدند، از جمله شکستهای نظامی، فروپاشی نظام دیوانی به منظور اصلاحات مالی و تغییرات روابط داخلی و خارجی مورد بحث قرار میگیرند. در بخش ششم ظهور قدرت جدیدی مورد توجه قرار گرفته که بر اساس قاعدۀ فایدهمندی به نظمدهی امور میپردازد. بخش هشتم لحظۀ برقراری پیوند آن با تاریخ مورد توجه قرار میگیرد. در بخش پایانی این فصل قواعد تاریخنگاری ادبیات بررسی شده است. فصل سوم نیز جمعبندی نهایی فصلها و بخشهای پیشین است.<ref> [https://literaturelib.com/books/5234 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references /> |