۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'زمخشرى' به 'زمخشرى ') |
||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
8. نويسنده - كه خود استاد اخلاق و سير وسلوك است - بعد از آنكه تأكيد كرده كه كتاب را بر اساس چند نسخه خطى معتبر تصحيح كرده و با استفاده از منابع معتبر مقابله كرده، اين نكته اخلاقى را افزوده است: «ولى بااينهمه كه گفتيم شايد اشتباهات اين تصحيح بيشتر از صحيحهايش باشد؛ چون انسان عيب خودش را نمىبيند و اگر مىديد كه بر آن باقى نمىماند و براى خردمند سزاوار نيست كه چيزى را انكار كند كه نمىداند؛ پس اميدوارم كسى كه غلطى در آن يافت، بعد از دقت، آن را تصحيح كند و با تكبر با مصحح برخورد نكند؛ چراكه دانشمندان حقيقى، حليم هستند و كسى كه عذر آورده، در واقع اقرار به تقصير كرده است... <ref>ر. ك.: مقدمه مصحح كتاب، ص 30</ref>. | 8. نويسنده - كه خود استاد اخلاق و سير وسلوك است - بعد از آنكه تأكيد كرده كه كتاب را بر اساس چند نسخه خطى معتبر تصحيح كرده و با استفاده از منابع معتبر مقابله كرده، اين نكته اخلاقى را افزوده است: «ولى بااينهمه كه گفتيم شايد اشتباهات اين تصحيح بيشتر از صحيحهايش باشد؛ چون انسان عيب خودش را نمىبيند و اگر مىديد كه بر آن باقى نمىماند و براى خردمند سزاوار نيست كه چيزى را انكار كند كه نمىداند؛ پس اميدوارم كسى كه غلطى در آن يافت، بعد از دقت، آن را تصحيح كند و با تكبر با مصحح برخورد نكند؛ چراكه دانشمندان حقيقى، حليم هستند و كسى كه عذر آورده، در واقع اقرار به تقصير كرده است... <ref>ر. ك.: مقدمه مصحح كتاب، ص 30</ref>. | ||
9. همانطوركه مصحح محترم يادآور شده، بيشتر حاشيههاى جناب آقاى قاضى عبارت از مباحث و توضيحات لغوى و ادبى است و نويسنده در صدد بوده كه لغات و واژههاى دشوار را شرح دهد و بنابراين در اين حاشيهها بُعد ادبى غالب است؛ هرچند كه گاهى به برخى از مباحث روايى يا تاريخى نيز پرداخته است. از دقتهاى لغوى مرحوم قاضى، تبحر و دلبستگى خاصّ ايشان به لغت و ادبيات آشكار مىشود. ايشان در اين حاشيهها، كاوشهاى دقيق لغتشناسانه انجام داده و به منابع اصلى اين علم مراجعه كرده و با مهارت، معناى مورد نظر را استخراج كرده و آورده است. در بيشتر موارد منابع مورد استفادهاش عبارت بوده است از «قاموس» فيروزآبادى، «صحاح» جوهرى، «شرح قاموس»، «أساس اللغة» | 9. همانطوركه مصحح محترم يادآور شده، بيشتر حاشيههاى جناب آقاى قاضى عبارت از مباحث و توضيحات لغوى و ادبى است و نويسنده در صدد بوده كه لغات و واژههاى دشوار را شرح دهد و بنابراين در اين حاشيهها بُعد ادبى غالب است؛ هرچند كه گاهى به برخى از مباحث روايى يا تاريخى نيز پرداخته است. از دقتهاى لغوى مرحوم قاضى، تبحر و دلبستگى خاصّ ايشان به لغت و ادبيات آشكار مىشود. ايشان در اين حاشيهها، كاوشهاى دقيق لغتشناسانه انجام داده و به منابع اصلى اين علم مراجعه كرده و با مهارت، معناى مورد نظر را استخراج كرده و آورده است. در بيشتر موارد منابع مورد استفادهاش عبارت بوده است از «قاموس» فيروزآبادى، «صحاح» جوهرى، «شرح قاموس»، «أساس اللغة» [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] ، «نهايه» [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]]، «طراز اللغة» سيد علىخان مدنى شيرازى، «حياة الحيوان» دميرى و «مجمع البحرين» طريحى. ولى برخى از توضيحات ايشان در منابع لغوى پيدا نشد و به نظر مىرسد اين موارد از پژوهشهاى خود ايشان و نتيجه اجتهادها و استنباطهاى لغتشناسانه ايشان است <ref>ر. ك.: همان، ص 31 - 32</ref>. | ||
10. مصحح محترم، ويژگىهاى تنها نسخه موجود و مورد استفاده كتاب حاضر را شرح داده و همچنين روش خودش را در تصحيح بيان كرده است <ref>همان، ص 32 - 34</ref>. | 10. مصحح محترم، ويژگىهاى تنها نسخه موجود و مورد استفاده كتاب حاضر را شرح داده و همچنين روش خودش را در تصحيح بيان كرده است <ref>همان، ص 32 - 34</ref>. |
ویرایش