۱۰۶٬۸۹۳
ویرایش
مجالس (ت‍ق‍ری‍رات احمد غزالی ع‍ارف م‍ت‍وف‍ای 520ه): تفاوت میان نسخه‌ها
مجالس (ت‍ق‍ری‍رات احمد غزالی ع‍ارف م‍ت‍وف‍ای 520ه) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۰
، ۱۱ اوتبدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
نثر کتاب و اسلوب بیان غزالی در این اثر، گزنده است و او مخاطبان خود را بیشتر تازیانه می‌زند و درست همانند مقالات شمس تبریزی که باید گفت شمس مقلد غزالی است؛ چه، رسم شمس این است که در میان سخنانش، حکایتی بیاورد و اشعاری بخواند و این همان سبک احمد غزالی است و بیان شمس نیز در مقالات بیشتر گزنده است تا لینت<ref>ر.ک: همان، صفحه شانزده - هفده</ref>. | نثر کتاب و اسلوب بیان غزالی در این اثر، گزنده است و او مخاطبان خود را بیشتر تازیانه می‌زند و درست همانند مقالات شمس تبریزی که باید گفت شمس مقلد غزالی است؛ چه، رسم شمس این است که در میان سخنانش، حکایتی بیاورد و اشعاری بخواند و این همان سبک احمد غزالی است و بیان شمس نیز در مقالات بیشتر گزنده است تا لینت<ref>ر.ک: همان، صفحه شانزده - هفده</ref>. | ||
کتاب مجالس به شهادت خود کتاب، با باری از جانب ادب و فصاحت و بلاغت همراه است که از هیچ جهت قابل مقایسه با نوشته‌های محمد غزالی نیست و مانند آن از مؤلفان ایرانی دوزبانه (فارسی و عربی) کمتر به چشم می‌خورد و اکثر نوشته‌های ایرانیان تازی‌نویس بسیط و ساده است؛ حال آنکه کتاب مجالس، مملو از استشهاد به اشعار و امثال و مصراع‌هاست و به‌صورت یک کتاب ادبی عرفانی، جلوه می‌کند<ref>ر.ک: همان، صفحه هفده</ref>. | کتاب مجالس به شهادت خود کتاب، با باری از جانب ادب و فصاحت و بلاغت همراه است که از هیچ جهت قابل مقایسه با نوشته‌های [[غزالی، محمد بن محمد|محمد غزالی]] نیست و مانند آن از مؤلفان ایرانی دوزبانه (فارسی و عربی) کمتر به چشم می‌خورد و اکثر نوشته‌های ایرانیان تازی‌نویس بسیط و ساده است؛ حال آنکه کتاب مجالس، مملو از استشهاد به اشعار و امثال و مصراع‌هاست و به‌صورت یک کتاب ادبی عرفانی، جلوه می‌کند<ref>ر.ک: همان، صفحه هفده</ref>. | ||
یکی از ممیزاتی که بر روح و فکر و قلم غزالی غلبه داشته و در کتاب مشهود است، صبغه عرفانی است<ref>ر.ک: همان، صفحه دوازده</ref>. | یکی از ممیزاتی که بر روح و فکر و قلم غزالی غلبه داشته و در کتاب مشهود است، صبغه عرفانی است<ref>ر.ک: همان، صفحه دوازده</ref>. | ||