پرش به محتوا

مجالس (ت‍ق‍ری‍رات‌ اح‍م‍د غ‍زال‍ی‌ ع‍ارف‌ م‍ت‍وف‍ای‌ 520ه‍): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR139479J1.jpg | عنوان = مجالس (ت‍ق‍ری‍رات‌ اح‍م‍د غ‍زال‍ی‌ ع‍ارف‌ م‍ت‍وف‍ای‌ 520ه‍) | عنوان‌های دیگر = (م‍ت‍ن‌ ع‍رب‍ی‌ ب‍ا ت‍رج‍م‍ه‌ ف‍ارس‍ی‌) (ن‍س‍خ‍ه‌ م‍ن‍ح‍ص‍ر ب‍ه‌ ف‍رد م‍ورخ‌ ۸۰۷ه‍)‏‫ ** مجال...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''مجالس'''، متن عربی با ترجمه فارسی تقریرات احمد غزالی (متوفی 520ق) است که به اهتمام احمد مجاهد، منتشر شده است.
'''مجالس'''، متن عربی با ترجمه فارسی تقریرات [[غزالی، احمد بن محمد|احمد غزالی]] (متوفی 520ق) است که به اهتمام [[مجاهد، احمد|احمد مجاهد]]، منتشر شده است.


معروف‌ترین اثر غزالی به زبان عربی، کتاب مجالس اوست. این کتاب تألیف غزالی نمی‌باشد، بلکه تقریرات اوست در منبر خطابت یا در مجالس درسش در بغداد که تعلیقه‌‎نویسان آن‌ها را یادداشت کرده‌اند، یا پرسش‌هایی است که از او شده است و او شفاها بیان داشته است و پرسش‌کنندگان نوشته‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه نه</ref>.
معروف‌ترین اثر [[غزالی، احمد بن محمد|غزالی]] به زبان عربی، کتاب مجالس اوست. این کتاب تألیف [[غزالی، احمد بن محمد|غزالی]] نمی‌باشد، بلکه تقریرات اوست در منبر خطابت یا در مجالس درسش در بغداد که تعلیقه‌‎نویسان آن‌ها را یادداشت کرده‌اند، یا پرسش‌هایی است که از او شده است و او شفاها بیان داشته است و پرسش‌کنندگان نوشته‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه نه</ref>.


این کتاب از همان زمان غزالی معروف و مشهور بوده و تذکره‌نویسان از آن نام برده‌اند و مطالبی از این کتاب آورده‌اند، به‌ویژه دفاعیات وی از ابلیس را<ref>ر.ک: همان</ref>.
این کتاب از همان زمان غزالی معروف و مشهور بوده و تذکره‌نویسان از آن نام برده‌اند و مطالبی از این کتاب آورده‌اند، به‌ویژه دفاعیات وی از ابلیس را<ref>ر.ک: همان</ref>.


ابن جوزی (متوفی 597ق) مورخ و ابن مستوفی (متوفی 636ق) می‌نویسند: «بسیاری گفته‌های غزالی را یادداشت می‌کردند وما سخنان او را دیدیم که کسی یادداشت کرده بود و غزالی با خط خودش بر پشت آن اقرار کرده بود که این کتاب سخنان من است».
[[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزی]] (متوفی 597ق) مورخ و [[ابن مستوفی، مبارک بن احمد|ابن مستوفی]] (متوفی 636ق) می‌نویسند: «بسیاری گفته‌های غزالی را یادداشت می‌کردند وما سخنان او را دیدیم که کسی یادداشت کرده بود و غزالی با خط خودش بر پشت آن اقرار کرده بود که این کتاب سخنان من است».
سبکی (متوفی 771ق) به نقل از ابن نجار (متوفی 643ق) می‌آورد: «صاعد بن فارس لبانی در بغداد، مجالس غزالی را که 83 مجلس می‌شد، به خط خودش در دو جلد گرد آورد» و از قول ابن صلاح (متوفی 643ق) می‌آورد: «مجالس غزالی را که در 4 مجلد گردآوری شده بود، من دیدم»<ref>همان، صفحه نه - ده</ref>.
 
[[سبکی، عبدالوهاب بن علی|سبکی]] (متوفی 771ق) به نقل از [[ابن نجار، محمد بن محمود|ابن نجار]] (متوفی 643ق) می‌آورد: «صاعد بن فارس لبانی در بغداد، مجالس غزالی را که 83 مجلس می‌شد، به خط خودش در دو جلد گرد آورد» و از قول ابن صلاح (متوفی 643ق) می‌آورد: «مجالس غزالی را که در 4 مجلد گردآوری شده بود، من دیدم»<ref>همان، صفحه نه - ده</ref>.


نثر کتاب و اسلوب بیان غزالی در این اثر، گزنده است و او مخاطبان خود را بیشتر تازیانه می‌زند و درست همانند مقالات شمس تبریزی که باید گفت شمس مقلد غزالی است؛ چه، رسم شمس این است که در میان سخنانش، حکایتی بیاورد و اشعاری بخواند و این همان سبک احمد غزالی است و بیان شمس نیز در مقالات بیشتر گزنده است تا لینت<ref>ر.ک: همان، صفحه شانزده - هفده</ref>.
نثر کتاب و اسلوب بیان غزالی در این اثر، گزنده است و او مخاطبان خود را بیشتر تازیانه می‌زند و درست همانند مقالات شمس تبریزی که باید گفت شمس مقلد غزالی است؛ چه، رسم شمس این است که در میان سخنانش، حکایتی بیاورد و اشعاری بخواند و این همان سبک احمد غزالی است و بیان شمس نیز در مقالات بیشتر گزنده است تا لینت<ref>ر.ک: همان، صفحه شانزده - هفده</ref>.