۱۰۱٬۴۱۲
ویرایش
رؤسای معارف، فرهنگ و آموزش و پرورش فارس بین دو انقلاب: تفاوت میان نسخه‌ها
رؤسای معارف، فرهنگ و آموزش و پرورش فارس بین دو انقلاب (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۲۰
، ۵ اوتجایگزینی متن - 'ب های ' به 'ب‌های '
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ب های ' به 'ب‌های ') |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
سخن از جماعتی است که روز و روزگاری، شمع دل افروز جامعۀ ما بودند و زدایندۀ پرده‌های ظلمت و ضلالت و جهالت، در نقش رؤسای معارف، فرهنگ و آموزش و پرورش در فارس. سرزمینی موصوف به «مکتب شیراز» که زادگاه دو ستارۀ درخشان در آسمان ادب جهانی بودند؛ [[سعدی، مصلح بن عبدالله|شیخ سعدی]] و [[حافظ، شمس‌الدین محمد|خواجه حافظ]]. و شهرت به «دارالعلم» و «برج اولیاء» داشت با ویژگی‌هایطبیعی، همچون: لطافت هوا و طراوت فضا و | سخن از جماعتی است که روز و روزگاری، شمع دل افروز جامعۀ ما بودند و زدایندۀ پرده‌های ظلمت و ضلالت و جهالت، در نقش رؤسای معارف، فرهنگ و آموزش و پرورش در فارس. سرزمینی موصوف به «مکتب شیراز» که زادگاه دو ستارۀ درخشان در آسمان ادب جهانی بودند؛ [[سعدی، مصلح بن عبدالله|شیخ سعدی]] و [[حافظ، شمس‌الدین محمد|خواجه حافظ]]. و شهرت به «دارالعلم» و «برج اولیاء» داشت با ویژگی‌هایطبیعی، همچون: لطافت هوا و طراوت فضا و آب‌های گوارا و باغ‌های مصفا و مردمی صاحبدل و صاحبنظر، همچون مؤلفان «[[فارسنامه ناصری|فارسنامۀ ناصری]]» و«آثار العجم» و... | ||
هم اکنون در ادامۀ آن مسیر خطیر و شریف، کارنامۀ پرمایۀ متجاوز از سی نفر رجال معارف و ادب و فرهنگ آن سرزمین مقدس تاریخی را میان دو انقلاب مشروطیت واسلامی به برکت فکر و اندیشه و قلم نویسنده «والیان و استانداران فارس بین دو انقلاب...» در پیش رو داریم که از ذخایر خواندنی و ماندنی ماست، که یاد و یادآوری است از خوبان زمانه و ذخایر هفتاد ساله از «1287 تا 1357 شمسی». | هم اکنون در ادامۀ آن مسیر خطیر و شریف، کارنامۀ پرمایۀ متجاوز از سی نفر رجال معارف و ادب و فرهنگ آن سرزمین مقدس تاریخی را میان دو انقلاب مشروطیت واسلامی به برکت فکر و اندیشه و قلم نویسنده «والیان و استانداران فارس بین دو انقلاب...» در پیش رو داریم که از ذخایر خواندنی و ماندنی ماست، که یاد و یادآوری است از خوبان زمانه و ذخایر هفتاد ساله از «1287 تا 1357 شمسی». | ||