تعلیم و تربیت اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از رسالت‌هاى مراکز آموزشى، انتقال و معرفى ميراث فرهنگى جامعه است اگر اين مراکز چنين کنند، دگرگوني هاى بنيادى در همه جامعه رخ مى‌دهد. نويسنده پس از اين با توصيه به جدى گرفتن تعليم و تربيت، به ضرورت وجود متخصص متعهد براى انقلاب آموزشى مى‌پردازد و به کوتاهى از پار هاى مسائل آموزشى مانند: آموزش پيش از دبستان، آموزش دبستانى و برنامه‌ريزى براى دوره‌هاى ابتدايى، راهنمايى، آموزش متوسطه، آموزش عالى و تربيت معلم، ياد مىکند.  

3-نظام تربيتى اسلام: در اين فراز، نخست ويژگي هاى نظام تربيتى اسلام را مى‌آورد. سپس به هدف، روش و محتواى آن مى‌پردازد و براى نظام تربيتى اسلام هفت ويژگى ياد مىکند: الهى است، رويکرد هدايتى دارد، پوياست، جنبۀ عقلانى دارد، انقلابى است، استمرار دارد و همگانى است. در جنبۀ الهى، تربيت اسلامى همه کسان را دربر مى‌گيرد از جمله پيامبران و پيامبر اسلام(ص). ويژگي هاى تربيت الهى عبارت‌اند از: کامل بودن، سازگارى با فطرت انسان، جاودان ساختن حيات آدمى و برآوردن نيکبختى ابدى. در رويکرد هدايتى، مى‌گويد خداوند هادى و راهنماست و هدايت يا تکوينى است و يا تشريعى. سپس هريک را شرح و معنا مىکند و از هدايت انسان مى‌گويد و مى‌آورد که خداوند انسان را از دو طريق هدايت مىکند يکى نيرو هاى سرشتى و ديگر پيامبران. آنگاه به رابطۀ هدايت و تعليم و تربيت مى‌پردازد و از هدايت فرد مى‌گويد و ياد مىکند که تربيت اسلامى به همۀ جنبه‌هاى شخصيتى انسان؛ يعنى، جنبۀ ايمانى، عقلانى، عاطفى، اجتماعى و بدنى نظر دارد. سپس هريک را کمابيش شرح مى‌دهد و به فروع آنها اشاره مىکند.