راه و روش تربیت از دیدگاه امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ت هاى ' به 'ت‌هاى '
جز (جایگزینی متن - 'ش ها' به 'ش‌ها')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'ت هاى ' به 'ت‌هاى ')
خط ۴۰: خط ۴۰:
سپس به روش‌هاى راهنمايى غرايز و نياز هاى روحى مى‌پردازد و از رهگذر آن به روش متعالى کردن غرايز و روش پاداش و مجازات اشارت مى‌کند و قواعد چهارگانۀ مجازات را از زبان امام على(ع)شرح و شماره مى‌کند.
سپس به روش‌هاى راهنمايى غرايز و نياز هاى روحى مى‌پردازد و از رهگذر آن به روش متعالى کردن غرايز و روش پاداش و مجازات اشارت مى‌کند و قواعد چهارگانۀ مجازات را از زبان امام على(ع)شرح و شماره مى‌کند.


پس از اين به ديدگاه امام(ع)دربارۀ انديشه و اهميت تربيتى آن مى‌پردازد.براى اين کار، انديشه را معنا مى‌کند و به اهميت آن از نگاه امام(ع)اشاره مى‌کند.از دعوت هاى امام(ع)به تفکر و انديشه مى‌گويد و روش فکر را از نگاه امام(ع)مى‌آورد.به درجات و سطوح انديشه اشاره مى‌کند و پس از اشاره به نقش انديشه در اصلاح اجتماع از زبان امام(ع)، به تجزيه و تحليل کار انديشه مى‌نشيند و از قواعد چهارگانه بهره‌گيرى درست از انديشه مى‌گويد.
پس از اين به ديدگاه امام(ع)دربارۀ انديشه و اهميت تربيتى آن مى‌پردازد.براى اين کار، انديشه را معنا مى‌کند و به اهميت آن از نگاه امام(ع)اشاره مى‌کند.از دعوت‌هاى امام(ع)به تفکر و انديشه مى‌گويد و روش فکر را از نگاه امام(ع)مى‌آورد.به درجات و سطوح انديشه اشاره مى‌کند و پس از اشاره به نقش انديشه در اصلاح اجتماع از زبان امام(ع)، به تجزيه و تحليل کار انديشه مى‌نشيند و از قواعد چهارگانه بهره‌گيرى درست از انديشه مى‌گويد.


سپس براى بررسى شخصيت انسان در برنامه تربيتى امام(ع)، نخست شخصيت را تعريف مى‌کند و از جنبه‌ هاى ذاتى و موضوعى آن ياد مى‌کند و از طبيعت بشر در نگاه امام(ع)مى‌گويد و به واکنش‌هاى متقابل فرد و محيط‍‌ مى‌پردازد.آنگاه با اشاره به عوامل زايندۀ شخصيت، مقرراتى را که رفتار هاى فردى را محدود مى‌کند شرح و شماره مى‌کند.
سپس براى بررسى شخصيت انسان در برنامه تربيتى امام(ع)، نخست شخصيت را تعريف مى‌کند و از جنبه‌ هاى ذاتى و موضوعى آن ياد مى‌کند و از طبيعت بشر در نگاه امام(ع)مى‌گويد و به واکنش‌هاى متقابل فرد و محيط‍‌ مى‌پردازد.آنگاه با اشاره به عوامل زايندۀ شخصيت، مقرراتى را که رفتار هاى فردى را محدود مى‌کند شرح و شماره مى‌کند.


در باب چهارم، لزوم تربيت اخلاقى را پيش مى‌کشد و آن را از نگاه امام(ع)مى‌کاود و به قوانين اخلاقى در برنامه تربيتى امام(ع)مى‌پردازد.از معيار اخلاقى مى‌گويد و به نيت اشاره مى‌کند و راه‌هاى تربيت اخلاقى را مى‌آورد.تهذيب مکتبى را ياد مى‌کند.نقش دوستان خوب و مراقبت هاى مربى را در پرورش اخلاقى دانش‌آموز گوشزد مى‌کند و راه‌هاى تهذيب را يادآور مى‌شود.
در باب چهارم، لزوم تربيت اخلاقى را پيش مى‌کشد و آن را از نگاه امام(ع)مى‌کاود و به قوانين اخلاقى در برنامه تربيتى امام(ع)مى‌پردازد.از معيار اخلاقى مى‌گويد و به نيت اشاره مى‌کند و راه‌هاى تربيت اخلاقى را مى‌آورد.تهذيب مکتبى را ياد مى‌کند.نقش دوستان خوب و مراقبت‌هاى مربى را در پرورش اخلاقى دانش‌آموز گوشزد مى‌کند و راه‌هاى تهذيب را يادآور مى‌شود.


نکته بعدى، تربيت خانوادگى است که در آن خانواده را عنصر اصلى محيط‍‌ اجتماعى مى‌خواند و از تأثير آن در تربيت فرزند مى‌گويد و به تأثيرات نه‌گانۀ خانواده بر کودک اشارت مى‌کند.نياز هاى فرزندان را که امام(ع)آنها را در قالب وظايف پدر و مادر برشمارده است شرح مى‌دهد.آنگاه از تربيت جنسى مى‌گويد و به ارکان تربيت جنسى مى‌پردازد.
نکته بعدى، تربيت خانوادگى است که در آن خانواده را عنصر اصلى محيط‍‌ اجتماعى مى‌خواند و از تأثير آن در تربيت فرزند مى‌گويد و به تأثيرات نه‌گانۀ خانواده بر کودک اشارت مى‌کند.نياز هاى فرزندان را که امام(ع)آنها را در قالب وظايف پدر و مادر برشمارده است شرح مى‌دهد.آنگاه از تربيت جنسى مى‌گويد و به ارکان تربيت جنسى مى‌پردازد.