دیوان مولانا محمد صوفی مازندرانی از سرایندگان بزرگ سده یازدهم ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

دیوان مولانا محمد صوفی مازندرانی از سرایندگان بزرگ سده یازدهم ایران (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۸

۲۱۳ بایت اضافه‌شده ، ۱۱ ژوئیه

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۰٬۹۲۲

ویرایش

@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 مجموعه اشعار مذکور در کتاب، به چند بخش زیر تقسیم می‌شود که به عنوان نمونه از هر بخش، ابیاتی ذکر می‌شود:
 * قصاید؛ شامل هفت قصیده، از جمله:
-'''نصیرا بس ز محنت بدگوارست/ چو باد مهرگان ناسازگارست'''
+{{شعر}}
+{{ب|''نصیرا بس ز محنت بدگوارست''|2='' چو باد مهرگان ناسازگارست''}}
-'''خوش آوازست و بد ذات و گزنده/ چو مار مهره‌دار و زهردارست... '''<ref>متن کتاب، ص10</ref>.
+{{ب|''خوش آوازست و بد ذات و گزنده''|2=''چو مار مهره‌دار و زهردارست...''<ref>متن کتاب، ص10</ref>}}
+{{پایان شعر}}
 * غزلیات؛ شامل 91 غزل، مانند:
-'''ز حضرت تو مرا ننگی از گدایی نیست/ که این گدایی کمتر ز پادشاهی نیست'''
+{{شعر}}
+{{ب|''ز حضرت تو مرا ننگی از گدایی نیست''|2=''که این گدایی کمتر ز پادشاهی نیست''}}
-'''از آنزمان که درآمد بدیده تا رخ او/ درون دیده من جای روشنایی نیست'''<ref>همان، ص29</ref>.
+{{ب|''از آنزمان که درآمد بدیده تا رخ او''|2=''درون دیده من جای روشنایی نیست''<ref>همان، ص29</ref>}}
+{{پایان شعر}}
 * رباعیات؛ شامل 75 رباعی، مانند:
-'''یاری که زما همه گریزست او را/ پیوسته ز ما تهی کند پهلو را'''
+{{شعر}}
+{{ب|''یاری که زما همه گریزست او را''|2=''پیوسته ز ما تهی کند پهلو را''}}
-'''روزی ناگه بگیرم آن بدخو را/ زآنگونه که یوز گرسنه آهو را'''<ref>همان، ص59</ref>.
+{{ب|''روزی ناگه بگیرم آن بدخو را''|2=''زآنگونه که یوز گرسنه آهو را''<ref>همان، ص59</ref>}}
+{{پایان شعر}}
 *ساقی‌نامه:
-'''الا ای دل مانده از کار و بار/ بمستی و دیوانگی سر برآر'''
+{{شعر}}
+{{ب|''الا ای دل مانده از کار و بار''|2=''بمستی و دیوانگی سر برآر''}}
-'''ندیدیم خیری ز فرزانگی/ نبستیم طرفی ز دیوانگی'''
+{{ب|''ندیدیم خیری ز فرزانگی''|2=''نبستیم طرفی ز دیوانگی''}}
+{{ب|''بیا تا سر خویشتن بشکنیم''|2=''ز مغز خود این هر دو بیرون کنیم''<ref>همان، ص73</ref>}}
-'''بیا تا سر خویشتن بشکنیم/ ز مغز خود این هر دو بیرون کنیم'''<ref>همان، ص73</ref>.
+{{پایان شعر}}
 در پایان کتاب، تحت عنوان «تعلیقات»، به این موضوع اشاره شده است که [[ص‍وف‍ی‌ م‍ازن‍دران‍ی‌، م‍ح‍م‍د|صوفی مازندرانی]] در مراحل سیر و سلوک و جهانگیردی‌های خود، به خدمت بیشتر از اعاظم اقطاب صوفیه عصر خویش رسیده و از محضر آنان کسب فیض کرده...<ref>همان، ص89</ref>. سپس اشاره شده که از دیوان صوفی شش نسخه در عالم موجود است که در تدوین این کتاب مورد استفاده قرار گرفته است<ref>همان، ص94</ref>.