۱۰۶٬۱۰۱
ویرایش
الفتاوی الهندیة في مذهب الإمام الأعظم أبي‌حنیفة النعمان: تفاوت میان نسخه‌ها
الفتاوی الهندیة في مذهب الإمام الأعظم أبي‌حنیفة النعمان (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۴۷
، ۱۱ ژوئیهبدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''الفتاوی الهندیة فی مذهب الامام الاعظم ابی‌حنیفة النعمان،''' نوشته شیخ نظام و گروهی از علمای هند در فقه حنفی است. در حاشیه این اثر | '''الفتاوی الهندیة فی مذهب الامام الاعظم ابی‌حنیفة النعمان،''' نوشته [[برهانپوری، نظام|شیخ نظام]] و گروهی از علمای هند در فقه حنفی است. در حاشیه این اثر «[[قاضیخان، حسن بن منصور|فتاوی قاضیخان]]» و «[[الفتاوی البزازیه]]» آمده است. کتاب توسط [[محمد حسینی]] تصحیح شده است. | ||
نوشتار به مسائل فقهی اهل سنت بر اساس فقه ابوحنیفه اختصاص یافته و با نام «فتاوی عالمگیری» نیز معروف است.<ref> متن کتاب، ج1، ص 1</ref> این کتاب را گروهی از عالمان هند به ریاست شیخ | نوشتار به مسائل فقهی اهل سنت بر اساس فقه [[ابوحنیفه، نعمان بن ثابت|ابوحنیفه]] اختصاص یافته و با نام «فتاوی عالمگیری» نیز معروف است.<ref> متن کتاب، ج1، ص 1</ref> این کتاب را گروهی از عالمان هند به ریاست شیخ [[برهانپوری، نظام|نظام‌الدین برهانپوری]] و به امر [[محمد اورنگ زیب]] ملقب به عالمگیر (1068- 1118ق) به نگارش درآورده‌اند<ref>سركيس، يوسف اليان، ج1، ص 498 </ref> | ||
مباحث کتاب بر اساس و شیوه کتاب هدایه نوشته | مباحث کتاب بر اساس و شیوه کتاب هدایه نوشته [[برهان‌الدين علي بن أبي بكر مرغيناني]] (م 593ق) تنظیم شده است.<ref>متن کتاب، ج1، ص 3؛ سركيس، يوسف اليان، ج1، ص 498؛ حاجى خليفه، مصطفى بن عبد الله، ج2، ص 1251</ref> مباحث کتاب به شیوه کتب فقهی با موضوع طهارت و ابواب مختلف آن آغاز شده و پس از مطرح کردن ابواب مختلف فقهی با موضوع فرائض پایان یافته است. | ||
در این اثر تلاش شده است تا از تکرار روایات و ذکر شواهد و دلائل، جز دلیلی که موجب روشن شدن مساله است یا متضمن مساله دیگری است، پرهیز شود. همچنین در بیشتر موارد تکیه بر ظواهر روایات بوده جز در موارد نادری که پاسخی برای مساله بر مبنای ظاهر روایات یافته نشده است؛ در چنین مواردی از نوادر روایات بهره گرفته شده است. تمام روایات معتبر در این کتاب بدون هیچ تغییر و دست‌بردی آمده است؛ جز در مواردی که ضرورت اقتضا نموده است. از این‌رو برای روشن شدن تفاوت میان دو دسته از روایات مطرح شده با عبارت کذا به دسته اول و عبارت هکذا به دسته دوم از روایات اشاره شده است. همچنین در صورت وجود دو پاسخ مختلف برای یک مساله هر دو پاسخ بدون توجه به ویژگیهای آنها، ذکر شده است.<ref> رک: متن کتاب، ج1، ص3</ref> | در این اثر تلاش شده است تا از تکرار روایات و ذکر شواهد و دلائل، جز دلیلی که موجب روشن شدن مساله است یا متضمن مساله دیگری است، پرهیز شود. همچنین در بیشتر موارد تکیه بر ظواهر روایات بوده جز در موارد نادری که پاسخی برای مساله بر مبنای ظاهر روایات یافته نشده است؛ در چنین مواردی از نوادر روایات بهره گرفته شده است. تمام روایات معتبر در این کتاب بدون هیچ تغییر و دست‌بردی آمده است؛ جز در مواردی که ضرورت اقتضا نموده است. از این‌رو برای روشن شدن تفاوت میان دو دسته از روایات مطرح شده با عبارت کذا به دسته اول و عبارت هکذا به دسته دوم از روایات اشاره شده است. همچنین در صورت وجود دو پاسخ مختلف برای یک مساله هر دو پاسخ بدون توجه به ویژگیهای آنها، ذکر شده است.<ref> رک: متن کتاب، ج1، ص3</ref> | ||
| | ||
# '''فتاوی قاضیخان'''، نوشته حسن بن منصور بن محمود بن عبد العزيز اوزجندي فرغاني معروف به قاضي‌خان( | # '''فتاوی قاضیخان'''، نوشته [[قاضیخان، حسن بن منصور|حسن بن منصور بن محمود بن عبد العزيز اوزجندي فرغاني]] معروف به قاضي‌خان(متوفای 592ق) از فقهای بزرگ حنفی مذهب است. این اثر در حاشیه سه جلد اول کتاب آمده است.<ref>رک: همان، ج 6، ص 479 و ج1، ص2</ref> | ||
نویسنده در این اثر مجموعه‌ای از مسائل فقهی را که غالباً مورد ابتلا میان مردم بوده و شناختن آنها ضروت داشته را مطرح کرده است. وی مسائل یاد شده را بر اساس کتابهای فقهی معروف تنظیم نموده و به بیان اصول و فروع مختلف آنها پرداخته است. در مسائلی که اقوال و آرای متعددی از فقهای متاخر در آنها بوده، تنها یک یا دو رأی را مورد توجه قرار داده و در ذکر آنها رأی روشن‌تر را مقدم نموده است.<ref>حاجى خليفه، ج2، ص 1227؛ سركيس، يوسف اليان. ج2، 1487- 1488</ref> | نویسنده در این اثر مجموعه‌ای از مسائل فقهی را که غالباً مورد ابتلا میان مردم بوده و شناختن آنها ضروت داشته را مطرح کرده است. وی مسائل یاد شده را بر اساس کتابهای فقهی معروف تنظیم نموده و به بیان اصول و فروع مختلف آنها پرداخته است. در مسائلی که اقوال و آرای متعددی از فقهای متاخر در آنها بوده، تنها یک یا دو رأی را مورد توجه قرار داده و در ذکر آنها رأی روشن‌تر را مقدم نموده است.<ref>حاجى خليفه، ج2، ص 1227؛ سركيس، يوسف اليان. ج2، 1487- 1488</ref> | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
علاوه بر اشتهار و مقبولیت داشتن مجموعه فتاوای اثر یاد شده و عمل به آنها، توجه علما، فقها و متصدیان امر قضا و فتوی به آن را می‌توان از ویژگیهای این اثر دانست.<ref>حاجى خليفه، ج2، ص 1227</ref> | علاوه بر اشتهار و مقبولیت داشتن مجموعه فتاوای اثر یاد شده و عمل به آنها، توجه علما، فقها و متصدیان امر قضا و فتوی به آن را می‌توان از ویژگیهای این اثر دانست.<ref>حاجى خليفه، ج2، ص 1227</ref> | ||
# '''الفتاوی البزازیة''' نوشته [[ابن بزاز، محمد بن محمد|محمد بن محمد بن شهاب بن یوسف کردری]] معروف [[ابن بزاز، محمد بن محمد|بزازی]] یا ابن بزاز (متوفای 827ق) از فقهای مذهب حنفی، نوشته دیگر در حاشیه سه جلد آخر کتاب است. از این اثر که معروف به «الجامع الوجیز» است در برخی از منابع با عنوان «البزازیة فی الفتاوی» یا «البزازیة» نیز یاد شده است.<ref>متن کتاب، ج 6، ص 480 و ج4، ص 2؛ حاجى خليفه، مصطفى بن عبد الله، ج1، ص 242؛ سركيس، يوسف اليان.ج1، ص: 555؛ رياضی‌زاده، عبداللطيف بن محمد، ص81</ref> | |||
# '''الفتاوی البزازیة''' نوشته محمد بن محمد بن شهاب بن یوسف کردری معروف بزازی یا ابن بزاز ( | |||
نویسنده در این کتاب برگزیده‌ای از مسائل فقهی و فتاوای موجود در نوشته‌های مختلف را جمع‌آوری نموده است. وی نگارش این اثر را در سال 812ق تمام کرده است. از ویژگیهای این اثر، گردآوری مهم‌ترین مسائل فقهی است که ستایش برخی از عالمان و فقها را به دنبال داشته و آن را به عنوان مرجعی قابل اعتماد در فقه برشمرده‌اند.<ref> حاجى خليفه، مصطفى بن عبد الله، ج1، ص 242</ref> | نویسنده در این کتاب برگزیده‌ای از مسائل فقهی و فتاوای موجود در نوشته‌های مختلف را جمع‌آوری نموده است. وی نگارش این اثر را در سال 812ق تمام کرده است. از ویژگیهای این اثر، گردآوری مهم‌ترین مسائل فقهی است که ستایش برخی از عالمان و فقها را به دنبال داشته و آن را به عنوان مرجعی قابل اعتماد در فقه برشمرده‌اند.<ref> حاجى خليفه، مصطفى بن عبد الله، ج1، ص 242</ref> | ||